Στη Γερμανία, ως γνωστόν, ένας Έλληνας υπάρχει παντού… Δεκάδες και στο Ντόρτμουντ, αλλά «όχι απλοί μόνιμοι κάτοικοι», μεταξύ άλλων «ενεργοί οπαδοί» της τοπικής Μπορούσια! Η έκφραση ανήκει στον Σωτήρη Παπαντώνη, καθηγητή Βιολογίας τοπικού πανεπιστημιακού τμήματος και λειτούργησε ως πρόλογος της αναφοράς του στο…ψυχεδελικό τέλος του γερμανικού πρωταθλήματος, με θύμα την τοπική ομάδα:
«Ίσως ξενίζει την ελληνική στάση ζωής και με αφρομή τις επιτυχίες των ποδοσφαιρικών ομάδων… Αλλά πιστέψτε με, τις αμέσως επόμενες μέρες το κλίμα στο Ντόρτμουντ, η περίσκεψη, περί αυτής πρόκειται, που διακρίνει μέλη της ομάδας αλλά και οπαδούς-κατοίκους της πόλης είναι ίδια με τη συμπεριφορά τους, μετά τους πρώτους πανηγυρισμούς, αν η ομάδα είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα… Το εννοώ!».
• Επειδή η τοπική κοσμοθεωρία υπαγορεύει πως «ο εχθρός του καλού είναι το… καλύτερο»;
«Ακριβώς! Το Ντόρτμουντ, βιομηχανικό κέντρο “όπου ο ιδρώτας και τα έργα φωνάζουν!”, όπως αναφέρει τοπικό δημοφιλές δόγμα, εκτιμά την προσπάθεια και βέβαια την επιτυχία που αυτή συνεπάγεται σε κάθε επίπεδο… Αν δεν είχαν έρθει τα πάνω-κάτω και η ομάδα μας είχε κατακτήσει τον τίτλο, τα επινίκια θα ήταν έντονα, επειδή η πόλη διψά για έναν ποδοσφαιρικό τίτλο. Αλλά αυτό θα διαρκούσε μια ημέρα μετά και όχι περισσότερο σε υψηλούς τόνους.
»Ξέρετε γιατί; Επειδή η τοπική κοινωνία, ιστορικά μαθημένη να πέφτει με τα μούτρα στην δουλειά, ήδη θα είχε στείλει ως λαϊκή προτροπή το μήνυμα στην ομάδα “και τώρα που πετύχατε τον στόχο δουλειά για να μείνετε στην κορυφή”! Την ίδια παραίνεση ακούω και σήμερα, δυο μέρες μετά την αποτυχία: “Πάμε, πολύ δουλειά για του χρόνου!”».
