Τους σημαντικότερους σταθμούς της ζωής του Θάνου Μικρούτσικου, παρουσίασε η εκπομπή «Πρόσωπα», με τον Χρίστο Βασιλόπουλο, την Παραμονή Χριστουγέννων με αφορμή την συμπλήρωση σε λίγες μέρες (28 Δεκεμβρίου) τριών ετών από τον θάνατό του.
Στο πρώτο μέρος του αφιερώματος της εκπομπής, μίλησαν για πρώτη φορά όλοι μαζί, η σύζυγος και τα τέσσερα παιδιά του φωτίζοντας την πτυχή του στοργικού οικογενειάρχη, που επικοινωνούσε με παραμύθια, παιχνίδια, μουσική, ακόμα και με επιστολές.
«Το πρώτο πράγμα που θυμάμαι είναι η κοιλιά του και να πέφτω πάνω του και να κοιμάμαι. Πάντα μας έβαζε μουσική και πάντα μας έβαζε ότι καινούργιο έγραφε», είπε στην εκπομπή η κόρη του μεγάλου μουσικοσυνθέτη, Σεσίλ Μικρούτσικου.
«Κι όταν γύρναγε ήταν πάνω μας. Αυτός θα μας έβαζε για ύπνο, αυτός θα μας έλεγε ιστορίες με τις ώρες για να κοιμηθούμε τα βράδια, ανάμεσα από τα δύο κρεβάτια μας, με τη μεγάλη μου αδερφή. Οπότε δεν υπάρχει η αίσθηση της απουσίας» είπε για τον πατέρα της, η Κωνσταντίνα Μικρούτσικου.
Ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες της ελληνικής σκηνής των τελευταίων δεκαετιών, ο Θάνος Μικρούτσικος άφησε πίσω του ένα πλούσιο και πολυποίκιλο έργο που συμπεριλαμβάνει εκτός από τα εκατοντάδες τραγούδια που εντάσσονται στο χώρο του έντεχνου ελληνικού τραγουδιού, τη μελοποιημένη ποίηση, αλλά και τη συμφωνική, την πειραματική μουσική, την όπερα, τη μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο.
Σύμφωνα με τις αναμνήσεις που μοιράστηκε ο αδερφός του, Ανδρέας, «το σπίτι ήταν άντρο ποδοσφαίρου και άντρο αριστερών. Όχι ότι έμπαιναν μόνο αριστεροί, είχαμε μερικούς που ήταν ακροδεξιοί, αλλά ήταν «φιλαράκια οικογενειακά».
Όπως συμπεραίνει κανείς από την εκπομπή, το ποδόσφαιρο ήταν η αδυναμία της οικογένειας. Οι ήρωες της παιδικής ηλικίας του Θάνου Μικρούτσικου ήταν ο Μαρξ και η ενδεκάδα του Παναθηναϊκού.
«Αυτό που θυμάμαι είναι ότι στο πρώτο σπίτι που μέναμε -επειδή εμείς παίζαμε ποδόσφαιρο πίσω σε ένα κήπο και εκείνος είχε το στούντιο του εκεί, κάτω στα Βριλήσσια- ακούγαμε να γράφει, κι επειδή παίζαμε ποδόσφαιρο με τα παιδιά της πολυκατοικίας, όταν τέλειωνε κάτι, έβγαζε το κεφάλι κι έλεγε “παιδιά ελάτε μέσα να ακούσετε κάτι” κι ερχόμασταν όλοι καταϊδρωμένοι από την μπάλα κι ακούγαμε το καινούργιο τραγούδι» είπε η κόρη του, Σεσίλ.
