Η πρωτότυπη όπερα «El Greco» του Γιώργου Χατζηνάσιου, του πολυδιάστατου δημοφιλούς συνθέτη που έχει συμπληρώσει πάνω από πενήντα χρόνια διαρκούς παρουσίας στην καλλιτεχνική ζωή του τόπου μας, ανεβαίνει για πρώτη φορά στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών για τέσσερις μόνο παραστάσεις στις 13,15,17 και 20 Φεβρουαρίου (ώρα: 20.00).
Σε αυτή τη νέα παραγωγή, το κοινό θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει στην Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη ένα μουσικοσκηνικό θέαμα με ψηφιακές προβολές που μεταφέρουν τους θεατές στο εικαστικό σύμπαν του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου.
Δείτε το trailer της όπερας «El Greco» εδώ:
Το έργο, το οποίο αφηγείται την πορεία του Γκρέκο από τη γενέτειρά του, την Κρήτη, στην Ιταλία και κατόπιν στην Ισπανία, παρουσιάζεται σε ιταλικό λιμπρέτο του Ηλία Λιαμή (με ελληνικούς υπέρτιτλους), με τη συμμετοχή καταξιωμένων καλλιτεχνών από την Ελλάδα και το εξωτερικό.
Τη Συμφωνική Ορχήστρα Novarte διευθύνει ο Νίκος Βασιλείου, ο οποίος έχει αναλάβει επίσης την ενορχήστρωση. Τη σκηνοθεσία και δραματουργία της παράστασης υπογράφει η Αγγέλα Σαρόγλου. Τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι του Κωνσταντίνου Ζαμάνη. Τους φωτισμούς σχεδίασε η Στέλλα Κάλτσου, και τις προβολές o Βασίλης Κεχαγιάς. Συμμετέχει η Χορωδία Fons Musicalis (καλλιτεχνική διεύθυνση: Κωστής Κωνσταντάρας).
Τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Γκρέκο ερμηνεύει ο Dario Di Vietri.
Λαμβάνουν μέρος οι λυρικοί τραγουδιστές: Ελένη Καλένος, Δημήτρης Τηλιακός, Deyan Vatchkov, Μαρίνος Ταρνανάς, Μαρισία Παπαλεξίου, Μιχάλης Ψύρρας, Νικόλας Μαραζιώτης, Ανδρέας Καραούλης.
Λίγα λόγια για την όπερα «El Greco»
Η τρίπρακτη όπερα «El Greco» του Γιώργου Χατζηνάσιου αφηγείται την πορεία του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου, ο οποίος ξεκινά από την Κρήτη, διαβαίνει την Ιταλία και καταλήγει στην Ισπανία. Στο ταξίδι του αυτό, ο μεγάλος έλληνας ζωγράφος αναζητά πίσω από τις μορφές τη θεία πνοή, την κρυμμένη σε κάθε ύπαρξη, που επιθυμεί να ενωθεί ξανά με τον Δημιουργό. Το έργο δεν είναι επουδενί ένα ιστορικό ντοκιμαντέρ της ζωής του Γκρέκο.
Είναι ένα έργο που πραγματεύεται την πορεία της αναζήτησης. Όχι μόνο του Γκρέκο αλλά και του κάθε καλλιτέχνη διαχρονικά. Γι’ αυτόν το λόγο, το χωροχρονικό γίγνεσθαι δεν είναι στεγανό, επιτρέποντας έτσι την «συνάντηση» του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου τόσο μ’ έναν άλλο μεγάλο Κρητικό, τον Νίκο Καζαντζάκη, όσο και με το όραμα του μυθικού Ικάρου ως προσωποποίηση της αναζήτησης της ελευθερίας και του εσωτερικού φωτός.
