Συμφωνία για πλήρη απελευθέρωση της αγοράς φυσικού αερίου
Στην απαίτηση των Θεσμών για πλήρη απελευθέρωση της αγοράς φυσικού αερίου φαίνεται να υποχωρεί η ελληνική κυβέρνηση, ενώ «αγκάθι» στο κομμάτι της ενέργειας παραμένει η ΔΕΗ και η «μικρή» ΔΕΗ, τα οποία πιθανότατα μετατίθενται για Οκτώβριο.
Ανοιχτό παραμένει και το ζήτημα της αποκρατικοποίησης του ΑΔΜΗΕ, με βασικό θέμα η εύρεση ισοδυνάμων, ούτως ώστε να παραμείνει υπό δημόσιο έλεγχο ο Διαχειριστής.
Ο υπουργός Ενέργειας ο κ. Πάνος Σκουρλέτης μέχρι στιγμής δεν έχει τοποθετηθεί για τις εξελίξεις στη διαπραγμάτευση που αφορούν τα ενεργειακά, ωστόσο σύμφωνα με πληροφορίες είναι σε ανοιχτή γραμμή με το υπουργείο Οικονομικών.
Η απελευθέρωση της αγοράς φυσικού αερίου ήταν ένα πρότζεκτ το οποίο επεξεργαζόταν το υπουργείο Ενέργειας επί Γιάννη Μανιάτη. Το σχετικό νομοσχέδιο δεν κατατέθηκε στη Βουλή λόγω των εκλογών ενώ βρισκόταν ακόμα υπό επεξεργασία. Βασική ιδέα είναι να προωθηθεί η κατάργηση του μονοπωλίου των τριών υφιστάμενων ΕΠΑ, όπου μέτοχοι με 49% είναι η Shell στην Αττική και η Eni στη Θεσσαλονίκη και τη Θεσσαλία, ενώ το 51% ανήκει στη ΔΕΠΑ. Καυτό ζήτημα οι λεπτομέρειες για το διαχωρισμό των δραστηριοτήτων διαχείρισης δικτύου και εμπορίας των τριών Εταιρειών Παροχής Αερίου, αλλά και η αποζημίωση των παραπάνω ξένων εταιρείων, αφού θα έπρεπε το Δημόσιο να “σπάσει” τις συμβάσεις νωρίτερα από τη συμφωνηθείσα ημερομηνία.
[ad id=”6783″]
Σημειώνεται ότι με την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας στόχος ήταν και οι καταναλωτές να έχουν τη δυνατότητα επιλογής διαφορετικού προμηθευτή από τις εταιρίες Παροχής Αερίου, ενώ δεν αποκλείεται οι εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον κλάδο να προσφέρουν πακέτα αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου από έναν προμηθευτή, όπως εφαρμόζεται σε πολλές χώρες της Ευρώπης.
Σχετικά με τον ΑΔΜΗΕ, έχει αποκλείσει το ενδεχόμενο ιδιωτικοποίησης του Aνεξάρτητου Διαχειριστή της Mεταφοράς Hλεκτρικής Eνέργειας, τονίζοντας ότι θα είναι υπό δημόσιο έλεγχο, διασφαλίζοντας και τον ανταγωνισμό. Το νέο σχήμα για τον Διαχειριστή πιθανόν να μην έχει τη μορφή του παλαιού ΔEΣMHE, καθώς οι θεσμοί δεν επιθυμούν την εμπλοκή της ΔEH. Στον ΔEΣMHE το Δημόσιο κατείχε το 51% και η ΔEH το υπόλοιπο 49%, με τους υπόλοιπους παραγωγούς ηλεκτρικής ενέργειας να μπορούν να εισέλθουν στο μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας ανάλογα με το μερίδιο που κατέχουν στην ηλεκτροπαραγωγή. Εξετάζονται, επίσης, swaps μεριδίων με άλλες εταιρείες στο νέο μετοχικό σχήμα του AΔMHE, χωρίς ακόμα να δίνονται περισσότερες λεπτομέρειες, ενώ δεν έχουν επιβεβαιωθεί τα σενάρια που ήθελαν τα EΛΠE και την EYΔAΠ να αποκτούν μερίδιο στον Διαχειριστή. Αναμένεται το Δημόσιο να κρατήσει τα πάγια της εταιρείας και παραμένει ανοιχτό το θέμα του μάνατζμεντ.
Άλλο ένα ζήτημα προς συζήτηση είναι η εφαρμογή του μοντέλου NOME στην αγορά ηλεκτρισμού, με τις δημοπρασίες ηλεκτρικής ενέργειας παραγόμενης από τα λιγνιτικά και τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια της ΔEH, προκειμένου να ανοίξει ο ανταγωνισμός στη λιανική αγορά. Με το «άνοιγμα» της ηλεκτρικής ενέργειας οι ιδιώτες προμηθευτές θα μπορούν να διαμορφώνουν χαμηλότερα τιμολόγια πώλησης ρεύματος προς τους καταναλωτές, καθώς με την υιοθέτηση του μέτρου θα ξεκινήσουν οι δημοπρασίες λιγνιτικής και υδροηλεκτρικής ενέργειας. Σύμφωνα με το νομοσχέδιο για τη “μικρή ΔΕΗ” -που είχε κατατεθεί επί Γιάννη Μανιάτη και είχε ψηφιστεί στη Βουλή -προβλεπόταν μεταξύ άλλων η πρόσληψη συμβούλου στο πλαίσιο του σχεδίου για τη σύσταση της Μικρής ΔΕΗ ύστερα από προκήρυξη διαγωνισμού της ΔΕΗ, ο οποίος θα πρέπει μεταξύ άλλων να προσδιορίσει το 30% των πελατών της ΔΕΗ που θα πάνε στη «μικρή ΔΕΗ». Σύμφωνα με τον τότε σχεδιασμό, η προκήρυξη ενδιαφέροντος για τη «μικρή ΔΕΗ» θα γινόταν εφόσον ο σύμβουλος ολοκλήρωνε το πρώτο στάδιο του έργου και αφορούσε στην αποτίμηση και στον καθορισμό των παγίων που θα εισφερθούν στη νέα εταιρεία, δηλαδή λιγνιτικές, υδροηλεκτρικά, Κομοτηνή, ορυχεία, δηλαδή τι πάει στην μεν και παραμένει στη δε.
