Απόφαση σταθμό αποτελεί η αναγνώριση του θανάτου μιας 41χρονης ΑμεΑ ως απότοκο του εργασιακού bullying που υπέστη σε δημοτική επιχείρηση, από το Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης.
Η 41χρονη ήταν άτομο με ειδικές ανάγκες και προσλήφθηκε με αυτό το δεδομένο και σε συγκεκριμένο χρηματοδοτούμενο πρόγραμμα του ΟΑΕΔ σε δημοτική επιχείρηση του Ωραιοκάστρου.
Το Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης στο σκεπτικό απόφασής του, που αποκαλύπτει η Voria.gr, κατακεραυνώνει τη συμπεριφορά των υπευθύνων στη δημοτική επιχείρηση. Μάλιστα αποδίδει ευθύνες για τον θάνατο της γυναίκας, τονίζοντας ότι λόγω της πίεσης και του στρες που της προκάλεσαν οδηγήθηκε να καταναλώσει αλκοόλ και χάπια, με συνέπεια να χάσει τη ζωή της ύστερα από ισχαιμικό επεισόδιο.
Το δικαστήριο χαρακτήρισε τον θάνατο «εργατικό ατύχημα» σε μία πρωτοποριακή απόφαση, που παρόμοια είχαν να δουν τα ελληνικά δικαστήρια περισσότερα από 30 χρόνια και αποζημιώνει τους συγγενείς.
«Οι συνθήκες εργασίας της εκλιπούσας ήταν εκτάκτως δυσχερείς και ασυνήθιστες, διάγοντας μία μακρόχρονη και σφοδρή αντιδικία με την κοινωφελή δημοτική επιχείρηση και παρατεταμένη εργασιακή ανασφάλεια, που προκάλεσε την ψυχολογική και νευρική κατάπτωσή της, με αποτέλεσμα, μη έχοντας την ικανότητα να αποφασίσει λογικά, να δημιουργηθούν σε αυτήν τάσεις αυτοκαταστροφής και να προβεί σε κατανάλωση ουσιών, που οδήγησαν στον θάνατό της».
Το δικαστήριο επιδίκασε αποζημίωση μεταξύ άλλων και για ψυχική οδύνη στους άμεσους συγγενείς της 41χρονης.
Τι λέει ο δικηγόρος της οικογένειας του θύματος για το σκεπτικό του δικαστηρίου
Όπως περιγράφεται στην απόφαση 322/2024 που δημοσιεύτηκε πριν λίγες ημέρες, η 41χρονη που προσλήφθηκε ακριβώς για να βελτιωθεί η κατάσταση της υγείας της, έχοντας αναπηρία ποσοστού 67% λόγω ψυχικών διαταραχών, αντιμετώπισε ένα απολύτως εχθρικό περιβάλλον στην εργασιακή της θέση. Με διάφορες προφάσεις κατήγγειλαν δύο φορές τη σύμβαση και παρά τις δικαστικές αποφάσεις που δικαίωναν την εργαζόμενη, η δημοτική επιχείρηση με διάφορες προφάσεις την απομάκρυνε ή την απομόνωνε.
«Η κατάστασή της επιδεινώθηκε λόγω του εργασιακού bullying και αυτό δέχτηκε το δικαστήριο. Κακομεταχειρίστηκαν ένα άτομο που αντιμετώπιζε πρόβλημα ψυχικής υγείας, το δικαστήριο δεν δέχτηκε ότι ήταν αυτοκτονία, αυτό επιχειρήθηκε από την πλευρά των αντιδίκων», σχολίασε στη ο δικηγόρος της οικογένειας της 41χρονης, Σπύρος Κωνσταντόπουλος.
Η γυναίκα προσλήφθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος «Νέες θέσεις εργασίας ΕΚΟ – ΑΜΕΑ» του ΟΑΕΔ, με τετραετή σύμβαση που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, τον Ιανουάριο του 2018. Τέσσερις μήνες μετά, σύμφωνα με την απόφαση, με το αιτιολογικό «δήθεν επικινδυνότητας» για την ίδια και τους συναδέλφους της, καταγγέλθηκε η σύμβαση. Η 41χρονη προσέφυγε στα δικαστήρια, η καταγγελία – απόλυση, χαρακτηρίστηκε παράνομη και καταχρηστική, ενώ μετά την απομάκρυνσή της είχαν προσλάβει άλλο άτομο στη θέση της. Και δεν έφτασε μόνον αυτό. Τρεις ημέρες μετά την κοινοποίηση της απόφασης που υποχρέωνε την επιχείρηση να την απασχολεί, καταγγέλθηκε πάλι η σύμβαση, αυτή τη φορά για «δήθεν συκοφαντικές διαδόσεις προς τον προϊστάμενό της αντιδημάρχου», όπως ακριβώς αναφέρει η απόφαση. Η κατάστασή της διαρκώς επιδεινωνόταν καθώς το περιβάλλον ήταν εχθρικό, ενώ δεν της ανατέθηκε καμία εργασία. Ούτε ακόμη της παραχωρήθηκε γραφείο, απλώς καθόταν δίπλα στη γραμματέα, χωρίς να κάνει απολύτως τίποτα και μόνον παρακολουθούσε την εργασία εκείνης», τονίζεται στην απόφαση και σημειώνεται ότι ένας από τους λόγους πρόσληψής της ήταν να βελτιωθεί και η κατάσταση της υγείας της. «Η σταθερότητα στο οικογενειακό και (ήπιο) εργασιακό περιβάλλον, με συγκεκριμένα όρια, θα βοηθούσε στην πρόληψη των εξάρσεων της νόσου. Αντίθετα όμως, όπως αποδείχτηκε, από το εργασιακό της περιβάλλον οδηγήθηκε σε απομόνωση, γεγονός που αποδιοργάνωνε τη συμπεριφορά της και παρουσίαζε λιποθυμικά επεισόδια, πράγμα που αντιμετώπιζαν στην υπηρεσία της με πανικό και εχθρότητα», εξηγείται στο σκεπτικό της δικαστικής απόφασης. «Πρόκειται για μία ακραία περίπτωση εργασιακών παρενοχλήσεων που οδήγησε στην απώλεια της ζωής του εργαζομένου και το δικαστήριο δικαιώνει τους γονείς», σημείωσε ο κ. Κωνσταντόπουλος ο οποίος χειρίστηκε την υπόθεση.
Η 41χρονη μην αντέχοντας τόσο τις διαδοχικές προσφυγές στα δικαστήρια και τη συνεχή απομάκρυνση ή απομόνωσή της, όπως και τις καθυστερήσεις στις πληρωμές, λόγω των καταγγελιών, κατανάλωσε χάπια και αλκοόλ που ήταν καταστροφικό για τη ζωή της. «Η διάγνωση του ιατροδικαστή είναι ότι έχασε τη ζωή της από καρδιακό νόσημα, το οποίο ανάγεται στην εργασιακή παρενόχληση που υπέστη», μετέφερε στη Voria.gr ο κ. Κωνσταντόπουλος.
Αυτό το γεγονός οδήγησε το δικαστήριο στο να χαρακτηρίσει τον θάνατο της 41χρονης ως «εργατικό ατύχημα». «Το ένδικο ατύχημα, ανεξάρτητα από το ότι οφειλόταν σε εκούσια πράξη της, αποτελεί εργατικό ατύχημα», ξεκαθαρίζει το Μονομελές Πρωτοδικείο.
«Το δικαστήριο δέχεται ότι υπάρχει εργατικό ατύχημα, ότι η κακομεταχείριση του εργαζόμενου είναι σε αιτιώδη συνάφεια με τον θάνατο της εργαζόμενης», υπογράμμισε ο κ. Κωνσταντόπουλος. Το δικαστήριο σε πολλά σημεία της απόφασής του επιρρίπτει ευθύνες στους υπευθύνους της δημοτικής επιχείρησης για το περιβάλλον που διαμορφώθηκε και στάθηκε αιτία, όπως αναφέρεται, να χάσει τελικά της ζωή της η γυναίκα. «Τούτο οφείλεται στη μεγάλη ψυχική πίεση, την οποία αισθάνθηκε, αρχικά από την απουσία υπόδειξης συγκεκριμένου αντικειμένου εργασίας και στη συνέχεια από την επανειλημμένη δικαστική διεκδίκηση των δικαιωμάτων της, υπό κατάσταση έντονου φόβου, αγωνίας, συνειδησιακού διλήμματος και αδιεξόδου» αναφέρεται στην απόφαση που αποτελεί γροθιά για τις συνθήκες εργασίας ενός ΑμΕΑ.
