Η γνωστή στιχουργός Εύη Δρούτσα μίλησε στην «ON time» για το τραγούδι «Ζάρι», που θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στη φετινή Eurovision, αλλά και για την ερμηνεύτρια Μαρίνα Σάττι. Εξήγησε το λόγο που, κατά τη γνώμη της, δεν έπρεπε φέτος να συμμετάσχει η Ελλάδα στη διοργάνωση, ενώ αποκάλυψε ότι ο αείμνηστος Μανόλης Αναγνωστάκης, ο μεγάλος Έλληνας ποιητής, ήταν θείος της, αδελφός της μητέρας της. Αναφέρθηκε επίσης στην οικογένειά της, αλλά και στον τρόπο που κατάφεραν τότε ο πατέρας και ο παππούς της να σώσουν από την κρεμάλα τον Μανόλη Αναγνωστάκη.

Πώς σου φάνηκε το τραγούδι «Ζάρι» που ερμηνεύει η Μαρίνα Σάττι, με το οποίο θα εκπροσωπηθεί η Ελλάδα στη φετινή Eurovision;

Εσύ τι λες για το τραγούδι αυτό, τι να σου πω; Δεν μου αρέσει.

Δήλωσες ότι είναι κλεμμένο δικό σου τραγούδι;

Όχι, δεν είπα ότι είναι κλεμμένο, είπα: «Το “τα, τα, τα” βρήκε να βάλει;». Αυτό είναι παγκοσμίως γνωστό, γιατί το λέει με τον Ramadan ο Στέφανος Πιτσίνιαγκας και το ξέρουν παντού. Τους ήρθε να βάλουν το «τα, τα, τα»; Δεν μπορούσε να βάλει κάτι πιο εμπνευσμένο; Αυτό είπα… Σιγά το τραγούδι, λες και μου πήραν το «Τολμώ». Το τραγούδι είναι ένα συνονθύλευμα, που δεν μου αρέσει, όχι οργάνων, γιατί αν ήταν οργάνων, θα έλεγες «εντάξει». Είναι ένα ηλεκτρονικό συνονθύλευμα, συνέχεια 3-4-5, αλλάζει «γέφυρες», ούτε ξέρω πόσες. Είναι τελείως του… τρελού. Δεν αφήνει την τραγουδίστρια να μιλήσει, η οποία στην αρχή βγάζει μια φωνή – όπου ρώτησα αν υπάρχει αυτή η φωνή στις νότες, και μου απάντησαν: «Εντάξει, μωρέ, μόνη της…». Μια στριγκλιά… Βάλε την ωραία φωνούλα σου, που την έχεις… δεν φαίνεται καθόλου η φωνή της. Αυτή τη βάλαμε… τη βάλαμε (;)… μόνη της μπήκε. Στους περισσότερους που μίλησα, μου είπαν ότι αυτή ετοιμάζει την καριέρα της στο εξωτερικό τώρα, γι’ αυτό. Το τραγούδι θα παιχτεί στα κλαμπ σίγουρα. Ελπίζω, εύχομαι -και θα γίνει- να το διορθώσει ο Φωκάς, γιατί η κοπέλα είναι ένα χαριτωμένο κοριτσάκι, το οποίο δεν χορεύει.

Άρα, τα αποτελέσματα που έχουμε να περιμένουμε δεν θα είναι ευχάριστα για την Ελλάδα με τη συμμετοχή αυτή;

Εγώ σου λέω, έστω κι αν έβγαινε πρώτο, έτσι όπως μιλάμε, πού θα «πατούσαν», στων νεκρών τα ονόματα στο Σύνταγμα; Για να πάνε να δουν την Ελλάδα; Σε αυτούς όλους τους ανθρώπους που είναι στο δρόμο από τότε που έγιναν οι πλημμύρες;

Τι εννοείς;

Αυτή τη στιγμή, η Ελλάδα δεν μπορεί να δώσει ούτε δραχμή, για να το κάνει μια κανονική Eurovision, χρωστάει παντού. Δεν μπορεί να είναι τόσος κόσμος στο δρόμο, να έχει σκοτωθεί τόσος κόσμος στα Τέμπη, κι εμείς να κάνουμε χορούς και πανηγύρια. Να ανεβάσουμε την Ελλάδα και να έρθουν να δουν τον Άγνωστο Στρατιώτη, πού; Στων νεκρών τα ονόματα; Αυτά είναι που με νευριάζουν εμένα. Δεν σκεφτόμαστε ποτέ πολιτικά, πού ζούμε και τι κάνουμε, μόνο το χαβά μας. Δεν είναι έτσι όμως… Αυτή τη στιγμή οι άνθρωποι, στις βροχές, είναι χωρίς σπίτια, στο τέλος δεν θα έχουμε να φάμε, ούτε κρέας, όλα πανάκριβα. Θα κάτσω να σκάσω εγώ αν θα βγει αυτή και αν θα έρθει πρώτη; Δεν έπρεπε να το κάνουμε καθόλου αυτό, έπρεπε πρώτα απ’ όλα να σεβαστούμε τους νεκρούς, τα νεκρά παιδιά, όπως παιδί είναι και η Σάττι. Να πούμε ότι δεν θα διαγωνιστούμε, γιατί σεβόμαστε τους νεκρούς μας. Γι’ αυτό γουστάρω τον Στέφανο Κασσελάκη, γιατί τα λέει όλα και στο κάτω κάτω ξοδεύει τα δικά του λεφτά, όχι τα δικά μας.

Έχεις γνωρίσει τον Στέφανο Κασσελάκη;

Όχι, δεν τον έχω γνωρίσει, αλλά θέλω πάρα πολύ να τον γνωρίσω. Είμαι υπέρ του Κασσελάκη, γιατί τόσα χρόνια, εκτός του ότι δεν δοκίμασα τίποτα καλύτερο, βλέπω έναν άνθρωπο που πήρε το σύντροφό του, βγήκε και είπε «εγώ είμαι γκέι», που δεν το έλεγε κανένας. Όλοι οι καλλιτέχνες «πηγαίνουν» ο ένας με τον άλλο και κάνουν είκοσι παιδιά. Τους πήγε στις Σπέτσες με τα δικά του λεφτά ο Κασσελάκης. Τι τους ενδιαφέρει αν έχει μια επιχείρηση στο εξωτερικό; Πόσοι πολιτικοί έχουν επιχειρήσεις με άλλα ονόματα; Η Ελλάδα μπορεί να σωθεί πλέον μόνο αν έρθει μια καινούρια πνοή.

Δεν θέλησες ποτέ να αναμειχθείς στο χώρο της πολιτικής;

Δεν ξέρω, το αναρωτήθηκα κι εγώ κάποια στιγμή, αλλά πού να μπω;

Είσαι δυναμική, με έντονη προσωπικότητα…

Μεγάλωσα σε ένα σπίτι «κόκκινο», κάτω από την Ακρόπολη. Στον κάτω όροφο υπήρχε ένα δωμάτιο όπου έμενε ο Μανόλης Αναγνωστάκης, ο αδελφός της μάνας μου. Σπούδαζε κι έμενε εκεί τότε. Μετά τον πιάσανε και περιμέναμε ποια μέρα θα τον κρεμάσουν.

Ήταν θείος σου ο ποιητής Μανόλης Αναγνωστάκης;

Ναι, αδελφός της μάνας μου, τον οποίο πήγε και έσωσε ο πατέρας μου, ο οποίος ήταν συμβολαιογράφος της βασιλικής αυλής. Είχε πει: «Δεν με ενδιαφέρει τίποτα, εγώ θα σώσω τον άνθρωπό μου».

Δεν το είχες αναφέρει ποτέ μέχρι σήμερα αυτό, το ότι κατάγεσαι από «μεγάλο τζάκι»…

Έτσι ήμασταν, αυτοί ήμασταν… Θυμάμαι, όταν ήμουν μικρή, υπήρχαν κόμματα. Παίρναμε τη σημαία και πηγαίναμε για τον Καραμανλή, παίρναμε τη σημαία και πηγαίναμε για τον Παπανδρέου, τώρα… τίποτα απολύτως.

Προέρχεσαι από μια οικογένεια με οικονομική άνεση, ευκατάστατη…

Ναι, είχαμε οικονομική άνεση στην οικογένειά μου. Ο παππούς μου έχασε τα λεφτά του, για να μην κρεμάσουν το θείο μου, δώσαμε κάποια χρήματα για να σώσουμε τον Μανόλη. Πληρώσαμε για να μην τον κρεμάσουν. Τώρα δεν είμαι ευκατάστατη, όχι.

*Δημοσιεύθηκε στην Ontime