Ο γνωστός ποινικολόγος Απόστολος Λύτρας αποφυλακίζεται σήμερα μετά από τρεισήμισι μήνες στη φυλακή, για τον ξυλοδαρμό της συζύγου του, Σοφία Πολυζωγοπούλου.
Ο Απόστολός Λύτρας παραπέμπεται να δικαστεί για πλημμέλημα σχετικά με το επεισόδιο βίας κατά της συζύγου του, για το οποίο απαγγέλθηκε σε βάρος του κατηγορία κακουργηματικού χαρακτήρα και κρίθηκε προσωρινά κρατούμενος.
Τα μέλη του Δικαστικού Συμβουλίου αποδέχθηκαν την εισαγγελική πρόταση που ζητούσε να μετατραπεί η κακουργηματική κατηγορία σε πλημμέλημα και έτσι με το βούλευμά τους διατάσσουν την παραπομπή του δικηγόρου σε δίκη ενώπιον του Μονομελούς Εφετείου Πλημμελημάτων.
Όπως αναφέρεται «ο κατηγορούμενος έπληξε την παθούσα με γυμνά χέρια, καταφέροντας σε αυτή με γροθιές απανωτά και σφοδρότατα χτυπήματα στο πρόσωπο και στο σώμα της, που δεν ήσαν όμως τέτοιας διάρκειας, στα πλαίσια της οποίας η παθούσα προσέγγισε το θάνατο, βρέθηκε δηλαδή μεταξύ ζωής και θανάτου. Σε αυτό συνηγορεί ότι η παθούσα δε νοσηλεύτηκε μετά τον ξυλοδαρμό της από τον κατηγορούμενο ούτε υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση για την ανακοπή του κινδύνου της ζωής της, όπως θα αναμενόταν αν πράγματι ο κίνδυνος για τη ζωή της είχε δημιουργηθεί και δεν βρισκόταν απλώς στο στάδιο της δυνατότητας επέλευσης του. Εν κατακλείδι, εκ του τρόπου τέλεσης της πράξης από τον κατηγορούμενο δεν πηγάζει κίνδυνος ζωής και εννόμου αγαθού της ζωής εφόσον δεν προκλήθηκαν τέτοιες σωματικές βλάβες στην παθούσα, με τρώση κάποιου ζωτικού οργάνου της, σε τέτοιο βαθμό (π.χ εσωτερική εγκεφαλική αιμορραγία ) η οποία θα οδηγούσε στο θάνατο αν δεν είχε ανακοπεί η πορεία της, δηλαδή αν δεν δοθεί η κατάλληλη ιατρική φροντίδα. Περαιτέρω ,οι σωματικές βλάβες που υπέστη η παθούσα δεν είχαν ως συνέπεια τη βαριά και μακροχρόνια αρρώστια της, εφόσον με αυτές δεν αλλοιώθηκε η λειτουργία κάποιου οργάνου του σώματός της ή δε διαταράχθηκε η ψυχική της υγεία, σε σημείο που να θίγεται η λειτουργία του οργανισμού της .»
Όπως αναφέρεται «ο κατηγορούμενος έπληξε την παθούσα με γυμνά χέρια, καταφέροντας σε αυτή με γροθιές απανωτά και σφοδρότατα χτυπήματα στο πρόσωπο και στο σώμα της, που δεν ήσαν όμως τέτοιας διάρκειας, στα πλαίσια της οποίας η παθούσα προσέγγισε το θάνατο, βρέθηκε δηλαδή μεταξύ ζωής και θανάτου. Σε αυτό συνηγορεί ότι η παθούσα δε νοσηλεύτηκε μετά τον ξυλοδαρμό της από τον κατηγορούμενο ούτε υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση για την ανακοπή του κινδύνου της ζωής της, όπως θα αναμενόταν αν πράγματι ο κίνδυνος για τη ζωή της είχε δημιουργηθεί και δεν βρισκόταν απλώς στο στάδιο της δυνατότητας επέλευσης του. Εν κατακλείδι, εκ του τρόπου τέλεσης της πράξης από τον κατηγορούμενο δεν πηγάζει κίνδυνος ζωής και εννόμου αγαθού της ζωής εφόσον δεν προκλήθηκαν τέτοιες σωματικές βλάβες στην παθούσα, με τρώση κάποιου ζωτικού οργάνου της, σε τέτοιο βαθμό (π.χ εσωτερική εγκεφαλική αιμορραγία ) η οποία θα οδηγούσε στο θάνατο αν δεν είχε ανακοπεί η πορεία της, δηλαδή αν δεν δοθεί η κατάλληλη ιατρική φροντίδα. Περαιτέρω ,οι σωματικές βλάβες που υπέστη η παθούσα δεν είχαν ως συνέπεια τη βαριά και μακροχρόνια αρρώστια της, εφόσον με αυτές δεν αλλοιώθηκε η λειτουργία κάποιου οργάνου του σώματός της ή δε διαταράχθηκε η ψυχική της υγεία, σε σημείο που να θίγεται η λειτουργία του οργανισμού της .»
