Νέες μαρτυρίες έρχονται στο φως της δημοσιότητας για τον 35χρονο Τούρκο υπήκοο, ο οποίος κατηγορείται για τη δολοφονία του 52χρονου εργοδότη του, το μεσημέρι της Πέμπτης (19/12), στην Καλαμάτα.
Συγκεκριμένα, στο Mega μίλησε συνεργάτης του θύματος, περιγράφοντας τη σχέση του εργολάβου με τον 35χρονο Τούρκο.
Όπως αναφέρει η μαρτυρία, ο 53χρονος, που άφησε την τελευταία του πνοή, είχε σαν παιδί του τον δολοφόνο του και τον φρόντιζε, παρέχοντάς του στέγη.
«Ήταν ψυχικά άρρωστος»
«Δεν έγινε για κανένα οικονομικό λόγο. Ήταν ψυχικά άρρωστος. Τον είχαμε τώρα 1 μήνα, έδειχνε καλό παιδί, έδειχνε ήσυχος. Φαινόταν ότι είχε προβλήματα αλλά δεν έδειχνε επιθετικότητα σε κανέναν, τίποτα, το έκανε τελείως ξαφνικά. Τα χρήματα του τα έπαιρνε κάθε μέρα, δεν του χρωστούσαν ούτε ένα ευρώ, τίποτα. Το έκανε ξαφνικά, επιτέθηκε με μαχαίρι, τον σκότωσε και επιτέθηκε και σε άλλους. Η αλήθεια είναι αυτή, τον φρόντιζε, του έδινε φαγητό κάθε μέρα, τον μάζεψε από τα σκουπίδια στην ουσία, του βρήκε σπίτι, του πλήρωνε το σπίτι, τα πάντα, σαν παιδί του», ανέφερε συνεργάτης του εργολάβου και συνέχισε:
«Μας είπε ότι πήγε στην αστυνομία, και ζήτησε να ξαναγυρίσει στην Τουρκία και του είπαν απαγορεύεται να φύγεις για Τουρκία, έτσι μας είπε και γύρισε ξανά εδώ για να εργαστεί. Στην δουλειά ήταν εντάξει, πρόθυμος, δούλευε κανονικά, με το χαμόγελο, απλά, ήταν ψυχικά άρρωστος, αυτό καταλάβαμε όλοι. Έλεγε κάτι περίεργα πράγματα. Έλεγε ότι κάποιος τον κυνηγάει να τον σκοτώσει, κάποια μαφία και τέτοια, δεν καταλαβαίναμε καλά γιατί μιλούσε τούρκικα σπαστά».
«Ξεψύχησε στα χέρια μου»
Ο συνεργάτης του 52χρονου περιγράφει τα συγκλονιστικά εκείνα λεπτά που εντόπισε αιμόφυρτο τον εργολάβο, αμέσως μετά τη δολοφονική επίθεση που δέχτηκε.
«Δεν συνέβη το παραμικρό, χωρίς τσακωμό, χωρίς τίποτα. Το έκανε έτσι ξαφνικά, τελείως ξαφνικά, μέσα σε δευτερόλεπτα δηλαδή, έκανε επίθεση. Μπροστά ήμουν πρώτος εγώ. Ο δράστης ψυχρός τελείως, γιατί το θυμάμαι πολύ καλά αυτό, κατέβαινε τις σκάλες σαν να μην συμβαίνει τίποτα και ο άλλος φώναζε επάνω και δεν ξέραμε γιατί φωνάζει.»
«Νομίζαμε ότι κάποιος τσακώνεται. Φώναζε: «βοήθεια». Εγώ ανέβαινα τις σκάλες και τον είδα κάτω αιμόφυρτο. Έφυγε στα χέρια μου. Το μόνο που μπόρεσα να κάνω ήταν να του κρατήσω την αρτηρία στον λαιμό που έχανε πολύ αίμα, με πολύ βαμβάκι και χαρτί μέχρι που να έρθει το ασθενοφόρο», ανέφερε.
