Χριστούγεννα, δεύτερη μέρα αργίας με την Αθήνα άδεια. Το κέντρο μοιάζει αγνώριστο· οι πολύβουες λεωφόροι έχουν παραδοθεί στη σιωπή. Περπατώντας στους δρόμους, τίποτα δε θυμίζει την πόλη που, πριν από λίγες ώρες, έσφυζε από ζωή, με οδηγούς να φτάνουν στα όριά τους από το κυκλοφοριακό και τη λεωφόρο Ποσειδώνος να μετατρέπεται σε… λίμνη ακαθαρσιών.
Ο περαστικός θα μπορούσε να νιώσει σαν ήρωας σε ταινία δυστοπίας, όπως η «Πρωινή Περίπολος» του Νίκου Νικολαΐδη ή το εμβληματικό «The Road». Ούτε το τραμ δεν διασχίζει τις γραμμές δίπλα από το Σύνταγμα. Τα χριστουγεννιάτικα στολίδια και τα φώτα υπενθυμίζουν… πως υπήρχε ζωή. Όμως τώρα, όλοι έχουν φύγει για να γιορτάσουν μακριά από την πόλη.
Ο γράφων ανακαλεί έναν Δεκαπενταύγουστο, όταν η Σταδίου μετατράπηκε σε γήπεδο και μια αυθόρμητη μπάλα 8 εναντίον 8 έγινε ανάμνηση που τον γεμίζει νοσταλγία. Σήμερα, παρατηρεί τις φωτογραφίες της EUROKINISSI και ευελπιστεί σε επανάληψη του αγώνα κάποια στιγμή στο μέλλον.
Όπου κι αν βρίσκεστε, όμως, σημασία έχει να μην είστε μόνοι. Οι γιορτές δεν είναι μόνο φώτα και στολισμοί· είναι συντροφιά, αγάπη και η ζεστασιά της παρουσίας των άλλων.
Όπου κι αν βρίσκεστε, όμως, σημασία έχει να μην είστε μόνοι. Οι γιορτές δεν είναι μόνο φώτα και στολισμοί· είναι συντροφιά, αγάπη και η ζεστασιά της παρουσίας των άλλων.
