Ρούλα Πισπιρίγκου: «Καταλογίζω στον εαυτό μου ότι δεν φώναξα ότι δεν έτρεξα πιο γρήγορα… καθυστέρησα» – Τα ερωτήματα για τους κρίσιμους χρόνους

Η κατηγορούμενη περιέγραψε τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν την ώρα που η κόρη της, Μαλένα, έφυγε από τη ζωή μέσα στο δωμάτιο του νοσοκομείου

Λεπτό προς λεπτό περιέγραψε η Ρούλα Πισπιρίγκου τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν τη δραματική ώρα που η κόρη της, Μαλένα, έφυγε από τη ζωή μέσα στο δωμάτιο του νοσοκομείου, όπως η ίδια τα βίωσε.

«Καταλογίζω στον εαυτό μου ότι δεν φώναξα, ότι δεν έτρεξα πιο γρήγορα» ανέφερε η κατηγορούμενη κατά τη διάρκεια της απολογίας της, σχετικά με την αντίδρασή της, την οποία απέδωσε στο σοκ που υπέστη όταν, τον Μάρτιο του 2019, ήρθε αντιμέτωπη με τη σοβαρή κατάσταση του παιδιού της.

«Για το αποτέλεσμα θεωρείτε ότι έχετε μερίδιο ευθύνης;» ήταν η ερώτηση της προέδρου, με την κατηγορούμενη να απαντά: «Δεν θεωρώ ότι έχω μερίδιο ευθύνης για τον θάνατο της Μαλένας. Με βάση όσα έχω ακούσει εδώ, δεν είπε κανείς ότι με μια ΚΑΡΠΑ θα σωζόταν ή ότι χάθηκε χρόνος».

Λίγο αργότερα, η Ρούλα Πισπιρίγκου, κλαίγοντας, ξέσπασε: «Άλλο να είναι μια κακή αντίδραση μιας μάνας, να καταδικαστώ για αυτό το πράγμα… βασανίζομαι για αυτό… που περνάω την εικόνα του θανάτου των παιδιών μου… είναι βασανιστήριο αυτό… αλλά όχι για ανθρωποκτονία, όχι για δολοφονία… καθυστέρησα…».

«Δε θέλω ψέματα, θέλω την αλήθεια»

Η Ρούλα Πισπιρίγκου κλήθηκε να ανακαλέσει στη μνήμη της, με κάθε λεπτομέρεια, το μοιραίο μεσημέρι. Πολλές φορές κατά τη διάρκεια της περιγραφής της έκλαιγε, ενώ σε πολλές περιπτώσεις αμφισβήτησε τις αναφορές γιατρών και νοσηλευτών σχετικά με τις αποκλίσεις στους χρόνους και τις αντιδράσεις της.

«Ας αποφασίσουν μεταξύ τους γιατί έχουν διάσταση, έχουν επιλεκτική μνήμη. Εγώ λέω γεγονότα… Τα χρόνια είναι πάρα πολλά και οι χρόνοι είναι όλοι κατά προσέγγιση. Δεν τους είχα σημειώσει κάπου…» ανέφερε χαρακτηριστικά. Φανερά φορτισμένη, άρχισε να μιλά για τη Μαλένα και πώς εκείνο το μεσημέρι, ενώ κοιμόταν, τινάχτηκε.

«Το παιδί κοιμόταν και εγώ χάζευα στο κινητό μου και ξαφνικά χτύπησε η αντλία, αυτό το μπιπ μπιπ. Βλέπω το παιδί» είπε και, μετά από μια μεγάλη παύση, συνέχισε αναφέροντας πως το παιδί την κοίταξε. «Θέλω να περιγράψω όσο καλύτερα μπορώ για να μην αφήσω ασάφειες. Είναι ξαπλωμένη και κάνει κίνηση σαν να τινάζεται» είπε κλαίγοντας και με κινήσεις έδειξε στο δικαστήριο τι εννοεί.

Η κατηγορούμενη, η οποία δέχτηκε «βροχή» ερωτήσεων σχετικά με τη στάση του παιδιού, εξήγησε πως η μικρή τινάχτηκε και έβγαλε έναν ήχο.

Πρόεδρος: Τι ήχο;

Κατηγορούμενη: Σαν βρόγχο… νόμιζα ότι ήθελε να πει μαμά.

Πρόεδρος: Αυτό γιατί;

Κατηγορούμενη: Έτσι κατάλαβα, αυτό έχω στο μυαλό μου.

Πρόεδρος: Προσπαθώ να το καταλάβω.

Κατηγορούμενη: Γύρισε όλος ο κορμός.

Πρόεδρος: Θέλω βήμα-βήμα να καταγραφεί για να δούμε τις τελευταίες στιγμές.

Κατηγορούμενη: Για εμένα μπορεί να είναι δεδομένο.

Πρόεδρος: Για εμάς δεν είναι.

Κατηγορούμενη: Γύρισε ο κορμός και το κεφάλι, είναι μισάνοιχτα τα μάτια και έβγαλε έναν θόρυβο και έπεσε πίσω.

Πρόεδρος: Και; Κλείνει τα ματάκια του;

Κατηγορούμενη: Όχι (κλαίει). Εκεί την έπιασα, της είπα δυνατά: «Μαλένα, Μαλένα».

«Πόσο δυνατά;» ρώτησε η πρόεδρος, με τη Ρούλα Πισπιρίγκου να απαντά κλαίγοντας: «Δυνατά, μου φάνηκε ότι κάτι έγινε… φώναξα το όνομά της. Την ακούμπησα, την τράνταξα, την κούνησα από τους ώμους. Της φώναζα: “Μαλένα, Μαλένα…”».

Η πρόεδρος τής ζήτησε να ηρεμήσει για να συνεχίσει την περιγραφή της.

Αμέσως μετά, η κατηγορούμενη μίλησε για την περιπλάνησή της στους διαδρόμους του ορόφου του νοσοκομείου, κατά τη διάρκεια της οποίας, όπως είπε, άνοιγε πόρτες χωρίς να μπορεί να βρει γιατρό ή νοσηλεύτρια. Η πρόεδρος εντόπισε κενό περίπου 25 λεπτών στις περιγραφές, με την κατηγορούμενη να αναφέρει πως της φάνηκε «αιωνιότητα» και ότι μεσολάβησαν «5-10 λεπτά».