Έντονη ανησυχία επικρατεί στις Κυκλάδες και ειδικά στη Σαντορίνη, μετά τους αλλεπάλληλους ισχυρούς σεισμούς που σημειώνονται τις τελευταίες ημέρες στην περιοχή, και έχουν οδηγήσει πολλούς κατοίκους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, ενώ, άλλοι, που αποφάσισαν να παραμείνουν στο νησί, επιλέγουν να κοιμούνται, λόγω του φόβου, σε ανοιχτούς χώρους ή στα αυτοκίνητά τους.
Της Μαρίας Πασαλίδου
«Το πιο δύσκολο είναι ότι φεύγεις από τον τόπο σου και δεν ξέρεις αν θα γυρίσεις πίσω» ανέφερε χαρακτηριστικά, μιλώντας στο enikos.gr, η Σίλια, μόνιμη κάτοικος της Σαντορίνης, που εγκατέλειψε το νησί το βράδυ της Δευτέρας 3 Φεβρουαρίου. Στο ίδιο μήκος κύματος και η Βίκυ, η οποία αποφάσισε να φύγει την Τρίτη, δηλώνοντας ότι «ευελπιστεί να επιστρέψει σύντομα».
Από την άλλη πλευρά, η Κατερίνα, η οποία παρέμεινε στο σπίτι της, επεσήμανε: «Προτίμησα να μείνω με το παιδί και τον σύζυγό μου στο νησί, αλλά, αν δω ότι η κατάσταση γίνεται πιο επικίνδυνη θα φύγω».
«Φύγαμε όλοι με μια μικρή βαλίτσα»
H Σίλια, που θεωρείται πλέον μόνιμη κάτοικος της Σαντορίνης, καθώς εργάζεται εκεί τα τελευταία 3 χρόνια ως δικηγόρος και διατηρεί σπίτι στο νησί, συγκλονίζει περιγράφοντας όσα συμβαίνουν τις τελευταίες τρεις μέρες, όταν δηλαδή ξεκίνησε και το μπαράζ των ισχυρών σεισμικών δονήσεων, άνω των 4 Ρίχτερ, που την οδήγησαν τελικά, να εγκαταλείψει το νησί.
Σύμφωνα με την ίδια, αυτή τη στιγμή, στο νησί βρίσκεται πλέον ο μισός πληθυσμός του. «Έχουν φύγει πάνω από 10.000 άτομα, ενώ είμαστε γύρω στους 20.000. Οι μισοί, δηλαδή. Μπήκαμε όλοι στο πλοίο ή το αεροπλάνο με μια μικρή βαλίτσα, χωρίς να ξέρουμε πόσο θα λείψουμε» τόνισε, σημειώνοντας ότι «είναι τόσο απρόβλεπτο το φαινόμενο που δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει μετά».
«Ακουγόταν σαν ένα καζάνι που βράζει»
«Από την Παρασκευή και μετά ήταν πιο έντονες οι δονήσεις και άρχισε η ανησυχία, ενώ το Σάββατο κουνούσε ακόμα περισσότερο. Από το μεσημέρι του Σαββάτου κουνιόμασταν κάθε 20 λεπτά και αυτό συνεχόμενα. Δεν ήθελα να φύγω, και κανείς μας δεν ήθελε. Με πολύ βαριά καρδιά φύγαμε. Είναι τα σπίτια μας εκεί και ο τόπος μας», ανέφερε η Σίλια, εξηγώντας πως την Κυριακή ένιωσε ότι είχε έρθει η στιγμή να εγκαταλείψει τη Σαντορίνη.
«Ήταν σχεδόν όλοι οι σεισμοί αισθητοί, χωρίς μεγάλη διάρκεια, αλλά είχαν αυτό το βουητό, που ακουγόταν σαν ένα καζάνι που βράζει. Δεν είναι τόσο ο φόβος, αυτό που μας οδήγησε να φύγουμε, αλλά ο εκνευρισμός. Αυτό το διαρκές κούνημα, σε συνδυασμό με το ότι δεν γνωρίζαμε αν αυτός είναι ο κύριος σεισμός, αν θα έρθει, πότε θα έρθει ή αν θα ακολουθήσουν άλλοι, δημιουργούσε ένα τρομερό κλίμα εκνευρισμού».
«Μπήκα αμέσως κάτω από το γραφείο, ο σεισμός της Δευτέρας ήταν διαφορετικός»
«Αν ήξερα ότι θα κάνει ένα σεισμό 6 Ρίχτερ και θα τελειώσει εκεί θα έμενα, αλλά δεν μπορείς να ξέρεις. Ήταν η όλη διαδικασία που με έκανε να φύγω. Μέχρι την Κυριακή δεν το είχα αποφασίσει. Ακόμα και τη Δευτέρα σκεφτόμουν ότι θα το παλέψω. O σεισμός που έγινε εκείνο το πρωί όμως, τα 4,9 Ρίχτερ, ήταν πολύ διαφορετικός ακόμα και από τον σεισμό των 4,7. Τον νιώσαμε πολύ πιο έντονα. Ήμουν σε επαγγελματικό ραντεβού στο γραφείο και ακούστηκε ένα βουητό. Μπήκα αμέσως κάτω από το γραφείο μαζί με τον πελάτη και ανοίξαμε την πόρτα, υπό τον φόβο μην φρακάρει. Σε ένα λεπτό είχαμε βγει όλοι έξω και εκείνη ήταν η στιγμή που είπα “εντάξει φεύγω” και έβγαλα αμέσως εισιτήριο».
Η Σίλια, της οποίας η οικογένεια μένει στη Θεσσαλονίκη, είναι από τις τυχερές, καθώς μπορούσε εν μία νυκτί να μαζέψει τα πράγματά της, να πάει στην Αθήνα και να φιλοξενηθεί στο σπίτι φιλικού της προσώπου. Όμως, άλλοι άνθρωποι, όπως λέει, δεν έχουν αυτή την επιλογή, οπότε μπορεί να έχουν δεύτερες σκέψεις, πριν πάρουν την απόφαση.
«Δεν έχουν όλοι την πολυτέλεια να φιλοξενηθούν κάπου, γιατί δεν είναι μόνο το να φύγεις από εκεί, είναι και πού θα πας», συμπλήρωσε.
«Δεν υπήρχε εισιτήριο ούτε για δείγμα»
Σύμφωνα με την μαρτυρία της, την Κυριακή το βράδυ που σημειώνονταν οι ισχυροί σεισμοί εξαντλήθηκαν όλα τα εισιτήρια για την επόμενη μέρα. Όταν ξύπνησε νωρίς το πρωί της Δευτέρας, δεν υπήρχε εισιτήριο ούτε για δείγμα, παρά μόνο από την Τρίτη και μετά, ενώ οι τιμές, όπως αναφέρει, δεν θα έπρεπε να είναι τόσο υψηλές σε μια τέτοια κατάσταση που βρίσκεται σε εξέλιξη.
«Υπήρχαν μόνο για την επόμενη ήμερα πτήσεις στα 90 ευρώ, που υπό φυσιολογικές συνθήκες είναι 50-60 ευρώ. Μετά έβαλαν και άλλες πτήσεις, όμως ήταν ακριβά τα εισιτήρια. Το θέμα με τις τιμές δεν είναι παραπληροφόρηση. Πατάνε στο γεγονός ότι δεν έχει δοθεί επίσημη εντολή για εκκένωση. Θα έπρεπε να υπάρχει ένα πλαφόν στα εισιτήρια σε τέτοιες καταστάσεις».
«Εγώ μαζί με ένα ζωάκι πλήρωσα 110 ευρώ. Υπάρχουν οικογένειες που χρειάζονται γύρω στα 500 ευρώ μόνο για να φύγουν. Όταν έχεις παιδιά δεν μπορείς να φύγεις έτσι εύκολα. Ταξίδευα με μια κοπέλα, η οποία ήταν στον ένατο μήνα της εγκυμοσύνης της και επί 2 ημέρες έψαχνε να βρει εισιτήριο, χωρίς αποτέλεσμα. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι είναι κλινήρεις και δεν μπορούν να ταξιδέψουν εύκολα», ολοκλήρωσε.
«Με τάραξε η συχνότητα των σεισμών»
Η Βίκυ, που εργάζεται στη Σαντορίνη και διαμένει με τη μητέρα της στο νησί τα τελευταία 2,5 χρόνια, τονίζει ότι αυτό το οποίο την τρόμαξε και την έκανε να αποχωρήσει ήταν η συχνότητα των σεισμών.
«Έφυγα κατά κύριο λόγο για την ψυχική μου υγεία. Δεν μπορώ να προβλέψω τη φύση. Εύχομαι να επιστρέψουμε κάποια στιγμή σε μια κανονικότητα. Αυτό που με τάραξε ήταν η συχνότητα και όχι η ένταση» εξηγεί.
«Δεν έχω συναντήσει κάπου κάτι παρόμοιο στη ζωή μου, από ένα σημείο και μετά κουνιόμασταν συνέχεια. Ακόμα και όταν φύγαμε από τη Σαντορίνη, το βράδυ της Τρίτης, νιώθαμε ότι κουνιόμαστε. Όλο αυτό δημιουργεί ένα φυσιολογικό, θα έλεγα, άγχος, σε κάτι που επί της ουσίας είναι άγνωστο και δεν μπορείς να το ελέγξεις. Σχεδόν κανένας μας δεν μπορούσε να κοιμηθεί το βράδυ, όλοι βρισκόμασταν σε επαγρύπνηση», συμπληρώνει.
Ξεκίνησε το πλιάτσικο στη Σαντορίνη
«Άλλοι μένουν, άλλοι φεύγουν. Η αλήθεια όμως είναι το νησί έχει αδειάσει. Εμείς δεν έχουμε μείνει στο αυτοκίνητο, όπως κάνουν οι περισσότεροι κατά τη διάρκεια της νύχτας, οι οποίοι κοιμούνται είτε στα αμάξια τους είτε στα γήπεδα, είμαστε στο σπίτι. Έχουμε αγωνία, φοβόμαστε λίγο, γιατί κουνιόμαστε ανά 10 λεπτά, αλλά το έχουμε πλέον συνηθίσει», τονίζει η Κατερίνα, μητέρα ενός παιδιού, που παραμένει – τουλάχιστον μέχρι στιγμής – στο νησί, παρά τον «χορό» των Ρίχτερ.
Πάντως, παραδέχεται ότι στην οικογένεια έχουν έτοιμα τα πράγματά τους, καθώς έχουν δοθεί οι απαραίτητες οδηγίες στην περίπτωση που σημειωθεί πιο ισχυρός σεισμός.
Ταυτόχρονα, αίσθηση προκαλεί η αναφορά της για «πλιάτσικο», που, όπως λέει, φέρεται να έχει ξεκινήσει στο νησί – όπως δυστυχώς γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις. «Κάποιοι που έφυγαν γυρνάνε, γιατί λένε πως ήρθε ομάδα ατόμων για να κλέψουν τα σπίτια».
