Το θέμα του ποιος πληρώνει στο πρώτο ραντεβού είναι ένα μεγάλο debate. Η πλειοψηφία θεωρεί πως ο άνδρας είναι αυτός που πρέπει να καλύψει όλον τον λογαριασμό. Η γυναίκα της ιστορίας γνώρισε έναν άνδρα μέσω εφαρμογής γνωριμιών. Στην κουβέντα, τα πήγαιναν καλά και γι’ αυτό, αποφάσισαν να συναντηθούν. Εκείνος της πρότεινε να πάνε για φαγητό και η γυναίκα, δέχτηκε.
Στο ραντεβού τους, άργησε ένα τέταρτο. Αυτό δεν πείραξε τόσο την Έμιλι, μιας και ήξερε πως κάνει το διδακτορικό του και πώς κάτι συνέβη στο εργαστήριο. Όταν έφτασε, παρήγγειλε το ίδιο πιάτο με εκείνη, κάτι που της έκανε εντύπωση.
Τον ρώτησε να μάθει πώς πηγαίνει η έρευνά του, χωρίς να είχε προβλέψει πως θα μιλούσε αδιάλειπτα επί 30 λεπτά. Ήταν πολύ αλαζόνας και παρίστανε τον έξυπνο. Κάποια στιγμή, άρχισε και εκείνος να της κάνει ερωτήσεις. Δεν την άφηνε όμως, να ολοκληρώσει ούτε μια πρόταση και τη διέκοπτε συνέχεια.
Στα μέσα του ραντεβού, της πρότεινε να συνεχίσουν κάπου άλλου και να πάνε για ένα ποτό. Εκείνη πίστεψε πως, ίσως αν αλλάξουν περιβάλλον, το ραντεβού ίσως πάει καλύτερα…
«Η ώρα του λογαριασμού»
Όταν ήρθε ο λογαριασμός, εκείνος πρότεινε να τον μοιράσουν, πριν καλά – καλά φύγει ο σερβιτόρος. Είχαν παραγγείλει το ίδιο και έτσι θα μοιραζόταν εύκολα το ποσό. Το γεγονός ότι το πρότεινε πρώτα εκείνος, την έπιασε απροετοίμαστη και γι’ αυτό δίστασε.
Σ’ αυτή την μικρή παύση, αποφάσισε να πληρώσει εκείνος και της πρότεινε εκείνη να πληρώσει τα ποτά στη συνέχεια. Μετά, πήγαν στο μπαρ. Πηγαίνοντας εκεί, της είπε ότι μπορεί στο μπαρ να μην δέχονται πιστωτική κάρτα, αλλά υπήρχε ΑΤΜ. Εκείνη έμεινε έκπληκτη που της είπε κάτι τέτοιο. Ευτυχώς, στο μπαρ δέχονταν πληρωμή με πιστωτική κάρτα. Παρήγγειλαν ποτά και συνέχισαν την κουβέντα. Σε κάποιο σημείο, εκείνος τη ρώτησε ποια είναι το χόμπι της.
Του έλεγε πως πρόσφατα είχε αρχίσει γυμναστική, κάτι που κάνει πολύ καλό στην ψυχική της υγεία. Τη διέκοψε για να της πει πόσο όμορφη είναι, αγνοώντας εν τω μεταξύ τα όσα του έλεγε σχετικά με την ψυχική της υγεία. Στο τέλος της βραδιάς, έφυγαν και προχωρώντας προς το αυτοκίνητο, έσκυψε να τη φιλήσει. Το φιλί ήταν άψυχο – «ένιωθα πως φιλούσα ένα ντουβάρι».
Την άφησε στο εστιατόριο, αλλά είχε παρκάρει επίτηδες πολύ πιο μακριά. Όπως ήταν φυσικό, η γυναίκα δεν τον ξαναείδε ποτέ της.
