Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν θαμμένα μαζί σε τάφο δίδυμα μωρά. Ο τάφος χρονολογείται στα τέλη του 1ου αιώνα και τα τέλη του 2ου αιώνα μ.Χ. και εντοπίστηκε στην αρχαία ελληνική πόλη Τραγούριον, το σημερινό Τρογκίρ στην Κροατία.
Η μελέτη, δημοσιευμένη στο Journal of Archaeological Science: Reports, ανασκευάζει την οστεοβιογραφία των βρεφών, προσφέροντας λεπτομέρειες για τη σύντομη ζωή τους και το ιστορικό πλαίσιο στο οποίο έζησαν και πέθαναν.
Τα ευρήματα, αποκαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια σωστικών ανασκαφών στο κοιμητήριο της ρωμαϊκής έπαυλης στο Dragulin, ένας χώρος στα περίχωρα του Τρογκίρ. Οι αρχαιολόγοι, ανακάλυψαν τους σκελετούς δύο μωρών, να αντικρίζουν το ένα το άλλο στον ίδιο ταφικό λάκκο.
Τι μαρτυρά η θέση των διδύμων μωρών
Η θέση αυτή, υποδηλώνει πως τα μωρά θάφτηκαν σε μια μόνο τελετή, ενισχύοντας την υπόθεση που λέει ότι πέθαναν την ίδια περίοδο, ίσως λόγω επιπλοκών στον τοκετό ή κάποιας βρεφικής ασθένειας.
Η γενετική ανάλυση, επιβεβαίωσε πως, ήταν διζυγωτικά δίδυμα, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, μία σπάνια περίπτωση στις αρχαιολογικές καταγραφές της περιόδου.
Η μελέτη τονίζει τη σημασία της ανακάλυψης, καθώς οι ταφές βρεφών και παιδιών δεν απολάμβαναν μεγάλης αναγνώρισης στα ρωμαϊκά κοιμητήρια, ίσως λόγω διαφορών στις ταφικές πρακτικές της εποχής.
Τα αίτια του θανάτου των μωρών
Η βιοαρχαιολογική ανάλυση των λειψάνων, αποκάλυψε συμπτώματα σημαντικών μεταβολικών νόσων. Και τα δύο βρέφη, είχαν αλλοιώσεις στα οστά που παραπέμπουν σε σκορβούτο και ραχίτιδα, υποδηλώνοντας σοβαρές θρεπτικές ανεπάρκειες ήδη από την κύηση.
Οι ασθένειες αυτές, συνήθως συνδέονται με ελλείψεις συστατικών από το σώμα της μητέρας, η οποία μπορεί να υπέφερε από υποσιτισμό ή δυσμενείς συνθήκες ζωής κατά την εγκυμοσύνη. Επίσης, ισοτοπικές μελέτες στα σκελετικά υπολείμματα, μαρτυρούν ότι, η διατροφή της μητέρας, αποτελούταν από τα συνηθισμένα φαγητά της ρωμαϊκής εποχής, με υψηλή κατανάλωση θαλασσινών προϊόντων και λαχανικών, σιτάρι και κριθάρι.
Το εύρημα αυτό, ενισχύει την πεποίθηση πως, τα δίδυμα έλαβαν θρεπτικά συστατικά αποκλειστικά από την μητέρα τους, είτε κατά την κύηση, ή μέσω του θηλασμού. Οι ερευνητές τονίζουν πως, η υψηλή βρεφική θνησιμότητα ήταν αρκετά συχνή στη Ρωμαϊκή κοινωνία.
Εκτιμάται πως, μέχρι και το 30% των παιδιών που γεννιόντουσαν, δεν έφταναν μέχρι τον πρώτο χρόνο της ζωής τους, λόγω λοιμώξεων, ασιτίας και κακών συνθηκών ζωής.
Ωστόσο, η περίπτωση των διδύμων αυτών, είναι εξαιρετικά εντυπωσιακή, λόγω των σαφών στοιχείων που μαρτυρούν μεταβολικές ασθένειες και του τρόπου ταφής τους.
Τα ταφικά έθιμα των Ρωμαίων
Στον ρωμαϊκό πολιτισμό, οι ταφές βρεφών, διέφεραν ουσιαστικά από εκείνες των ενηλίκων.
Ενώ οι ενήλικες κατά κανόνα, αποτεφρώνονταν ή θάβονταν σε οργανωμένα κοιμητήρια, τα βρέφη και τα μικρά παιδιά, αποτίθεντο σε πιο ανεπίσημος χώρους, όπως μέσα στα σπίτια ή σε ιδιωτικούς χώρους.
Στο κοιμητήριο του Dragulin, έχουν βρεθεί πολλές ταφές βρεφών, ορισμένα θαμμένα μέσα σε αμφορείς, παραπέμποντας σε μια συγκεκριμένη ταφική πρακτική για τα νεότερα μέλη της κοινότητας (εγχυτρισμός).
Μία ακόμη, σχετική πτυχή της μελέτης, είναι η πιθανή σύνδεση ανάμεσα στην υγεία των διδύμων και την μόλυνση από μόλυβδο, ένα καλά καταγεγραμμένο πρόβλημα της Ρωμαϊκής κοινωνίας.
Ο μόλυβδος βρισκόταν σε πολλά καθημερινά αντικείμενα, από τους σωλήνες του νερού μέχρι τα μαγειρικά σκεύη και τα καλλυντικά. Προηγούμενες μελέτες, έχουν δείξει πως, τα επίπεδα μόλυβδου στα σκελετικά ευρήματα των ρωμαϊκών πληθυσμών, ήταν σημαντικά υψηλότερα σε σχέση με εκείνα προγενέστερων περιόδων. Ο μόλυβδος βλάπτει σοβαρά την εμβρυική και τη νεογνική ανάπτυξη, προκαλώντας μεταβολικές διαταραχές και αυξάνοντας την ευαισθησία σε ασθένειες.
Αν και τα δίδυμα του Τραγουρίου δεν έχουν αναλυθεί ως προς τα επίπεδα του μόλυβδου, η υψηλή συχνότητα μεταβολικών συνδρόμων στην κοινότητα, υποδηλώνει πως, η μόλυνση μπορεί να αποτέλεσε παράγοντα επιβάρυνσης της υγείας και της ανάπτυξής τους. Η οστεοβιογραφική προσέγγιση που εφαρμόστηκε στην μελέτη, επέτρεψε την ανασύσταση καθοριστικής σημασίας πτυχών της ζωής και της κοινότητας των διδύμων. Ο συνδυασμός αρχαιολογικών, γενετικών και χημικών αναλύσεων, προσφέρει μια λεπτομερή ματιά στη διάρκεια της ζωής τους, στη διατροφή τους και τις ασθένειες από τις οποίες νόσησαν στο Τραγούριο της πρώιμης ρωμαϊκής εποχής.
Η ανακάλυψη αυτή, ρίχνει φως στις ταφικές πρακτικές και τις πεποιθήσεις γύρω από τον θάνατο στη Ρωμαϊκή κοινωνία. Η απόθεση των σωμάτων τους, η επιλογή του ταφικού σημείου, η απουσία κτερισμάτων, υποδηλώνουν ιδιαίτερη φροντίδα από την οικογένεια, κλονίζοντας την αντίληψη που έλεγε ότι, τα νεκρά βρέφη δεν λάμβαναν φροντίδα στον ρωμαϊκό κόσμο.
