Για τα τελευταία πέντε χρόνια, μια γυναίκα 28 ετών και ο 30χρονος σύντροφός της σχεδιάζουν τον γάμο τους, ο οποίος θα γίνει το φθινόπωρο.
Τα προηγούμενα χρόνια, έχουν συζητήσει για διάφορα θέματα, όπως τα παιδιά, τα οικονομικά και την αγορά κατοικίας. Είχαν συμφωνήσει ότι θα αγόραζαν ένα σπίτι που θα άρεσε και στους δύο. Θα διάλεγαν πού θα έμεναν μαζί και το κουβέντιαζαν για καιρό.
«Αγόρασε σπίτι με την μητέρα του»
«Αγόρασε σπίτι… Όχι μαζί μου, αλλά με την μητέρα του», εξηγεί η γυναίκα. «Δεν μου είχε πει καν ότι ψάχνει».
«Εκείνη βρήκε το τέλειο σπίτι και τον έπεισε να το μοιραστούν, ενώ δεν θα χρειαζόταν πλέον να νοικιάζει». «Αντί δηλαδή, να σχεδιάζουμε το μέλλον μας μαζί, είναι οικονομικά εξαρτημένος από την μητέρα του, η οποία θα ζει μαζί μας».
Όταν εκείνος της εξήγησε ότι αγόρασε το σπίτι, η γυναίκα τον ρώτησε αν την είχε λάβει υπόψη σε όλη τη διαδικασία. Εκείνος της απάντησε πως, είναι ελεύθερη να πάει και να ζήσει μ’ εκείνον και με την μητέρα του.
Πίστευε ότι η αρραβωνιαστικιά του θα χαρεί. Είναι όμως ένα σπίτι το οποίο διάλεξε η μητέρα του και εκείνος έχει μόνο ένα μερίδιο. Πέρα από αυτό, η μητέρα του θα ζει κανονικά εκεί. Με τι από αυτά να χαρεί;
«Mε λένε όλοι τους υπερβολική»
Ο άνδρας της είπε πως πίστευε ότι το σπίτι ήταν εξαιρετική ιδέα, μιας και αποταμίευε για καιρό. Η μητέρα του, του πρότεινε να το αγοράσουν μαζί. Η γυναίκα θύμωσε τόσο, που ζήτησε να μείνει λίγο καιρό μόνος του, ώστε να συνειδητοποιήσει τι είχε κάνει.
«Όσο περισσότερο το σκέφτομαι, τόσο καταλαβαίνω ότι δεν μπορώ να παντρευτώ κάποιον που το θεωρεί φυσιολογικό κάτι τέτοιο. Ακύρωσα τον γάμο», λέει η γυναίκα.
«Όλη του η οικογένεια μου λέει πως είμαι υπερβολική και πως ‘ένα σπίτι είναι μόνο’. Μου λένε ότι το έχω παρακάνει επειδή ακόμη μπορούμε να μένουμε μαζί. Ακόμη και οι γονείς μου συμφωνούν πως, το ν’ ακυρώσω τον γάμο, είναι ακραίο».
Η γυναίκα αναρωτιέται αν έχει αρχίσει να χάνει τα λογικά της και αν πράγματι, αυτό είναι ένα μεγάλο προειδοποιητικό σημάδι.
