Η Ανάσταση του Λαζάρου είναι ένα από τα πιο γνωστά και βαθιά συγκινητικά θαύματα του Ιησού Χριστού. Καταγράφεται στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο (11:1-44) και τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία το Σάββατο του Λαζάρου, την ημέρα πριν την Κυριακή των Βαΐων, δίνοντας έτσι την πρώτη «γεύση» της νίκης επί του θανάτου πριν την Ανάσταση του Χριστού.
H Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη της ανάστασης του Λαζάρου, ενός γεγονότος που καταγράφεται στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη (Ιωάννης 11:1-45) και αποτελεί ένα από τα πιο εμβληματικά θαύματα του Ιησού Χριστού. Η ημέρα αυτή δεν είναι απλώς μια ανάμνηση ενός μακρινού γεγονότος, αλλά μια ζωντανή προετοιμασία για την πιο σημαντική στιγμή της χριστιανοσύνης: την Ανάσταση του Ιησού Χριστού.
Ο Λάζαρος, μαζί με τις αδελφές του, τη Μάρθα και τη Μαρία, ήταν στενοί φίλοι του Ιησού. Το σπίτι τους στη Βηθανία, ένα μικρό χωριό κοντά στην Ιερουσαλήμ, αποτελούσε συχνά καταφύγιο για τον Κύριο και τους μαθητές του.
Όταν ο Λάζαρος αρρώστησε βαριά, οι αδελφές του έστειλαν μήνυμα στον Ιησού, ο οποίος όμως καθυστέρησε να φτάσει. Όταν τελικά έφτασε στη Βηθανία, ο Λάζαρος ήταν ήδη νεκρός και είχε ταφεί για τέσσερις ημέρες. Η Μάρθα, γεμάτη θλίψη, αλλά και πίστη, είπε στον Ιησού: «Κύριε, ει ήσθα ώδε, ουκ αν απέθανεν ο αδελφός μου» (Ιωάννης 11:21). Η απάντηση του Ιησού ήταν γεμάτη δύναμη και ελπίδα: «Εγώ ειμι η ανάστασις και η ζωή· ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνη, ζήσεται» (Ιωάννης 11:25).
Όταν ο Λάζαρος αρρώστησε βαριά, οι αδελφές του έστειλαν μήνυμα στον Ιησού, ο οποίος όμως καθυστέρησε να φτάσει. Όταν τελικά έφτασε στη Βηθανία, ο Λάζαρος ήταν ήδη νεκρός και είχε ταφεί για τέσσερις ημέρες. Η Μάρθα, γεμάτη θλίψη, αλλά και πίστη, είπε στον Ιησού: «Κύριε, ει ήσθα ώδε, ουκ αν απέθανεν ο αδελφός μου» (Ιωάννης 11:21). Η απάντηση του Ιησού ήταν γεμάτη δύναμη και ελπίδα: «Εγώ ειμι η ανάστασις και η ζωή· ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνη, ζήσεται» (Ιωάννης 11:25).
