Τριπλό ηχηρό «χαστούκι» από τη Δικαιοσύνη δέχθηκε ο καταδικασμένος Ροδίτης, για ένα από τα πιο φρικτά εγκλήματα στην πρόσφατη ελληνική ιστορία, αυτή της δολοφονίας της Ελένης Τοπαλούδη.
Όπως μεταδίδει η dimokratiki.gr, με τις αποφάσεις 57, 58 και 59/2025, το Πολυμελές Πρωτοδικείο Ρόδου έβαλε οριστικό τέλος στην προσπάθεια του ισοβίτη να στραφεί κατά τριών εκπαιδευτικών του, ζητώντας αποζημιώσεις εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ και ισχυριζόμενος ότι τον δυσφήμησαν και παραβίασαν τα προσωπικά του δεδομένα.
Η Δικαιοσύνη δεν είδε ούτε ηθική βλάβη, ούτε παράνομες πράξεις από την πλευρά των εκπαιδευτικών, αλλά αντίθετα, αποδόμησε συστηματικά και με πλήρη νομική τεκμηρίωση τους ισχυρισμούς του ενάγοντος. Το αποτέλεσμα ήταν η απόλυτη απόρριψη των αγωγών και επιβολή δικαστικών εξόδων που ξεπερνούν τα 15.000 ευρώ συνολικά.
Συγκεκριμένα, οι αγωγές στρέφονταν κατά τριών εκπαιδευτικών, οι οποίοι είχαν καταθέσει στο στάδιο της κύριας ανάκρισης και αφορούσαν ισχυρισμούς για παραβίαση προσωπικών δεδομένων, ψευδείς καταθέσεις και συκοφαντική δυσφήμηση.
Σύμφωνα με τα δικόγραφα, ο ενάγων, μέσω του πληρεξουσίου δικηγόρου του, διεκδικούσε αποζημιώσεις ύψους 255.000 και 275.000 ευρώ αντίστοιχα από κάθε εναγόμενο, καθώς και επιβολή ποινής 3.000 ευρώ για κάθε μελλοντική υποτιθέμενη επανάληψη των πράξεων. Το δικαστήριο, έπειτα από εξέταση του περιεχομένου των αγωγών, έκρινε ότι σε κάθε περίπτωση δεν υφίσταται παράνομη συμπεριφορά των εναγομένων και συνεπώς δεν στοιχειοθετείται καμία αξίωση αποζημίωσης. Επιπλέον, υποχρέωσε τον ενάγοντα να καταβάλει ποσά δικαστικών εξόδων για κάθε υπόθεση, που κυμαίνονται από 5.000 έως 5.200 ευρώ.
Οι αγωγές
Η πρώτη αγωγή αφορούσε κατάθεση εκπαιδευτικού στις 17 Ιανουαρίου 2019 ενώπιον της τακτικής Ανακρίτριας Πλημμελειοδικών Ρόδου. Ο μάρτυρας, αναφερόμενος στην περίοδο κατά την οποία ο ενάγων ήταν μαθητής γυμνασίου, δήλωσε πως επρόκειτο για μαθητή με παραβατική συμπεριφορά και προσκόμισε αποσπάσματα από το ποινολόγιο του σχολείου.
Ο ενάγων υποστήριξε πως η κατάθεση αυτή ήταν ψευδής και ότι παραβίασε προσωπικά του δεδομένα. Το Δικαστήριο απέρριψε τον ισχυρισμό περί παραβίασης δεδομένων, κρίνοντας ότι ο μάρτυρας είχε υποχρέωση αλήθειας κατά τη μαρτυρία του και ότι η επίκληση και προσκόμιση των εγγράφων ήταν συναφής με τον σκοπό της ανάκρισης. Κρίθηκε επίσης ότι η χρήση του όρου «παραβατική συμπεριφορά» συνιστούσε αξιολογική κρίση και όχι ψευδές πραγματικό γεγονός.
Απορρίφθηκε επίσης το αίτημα για αποζημίωση λόγω συκοφαντικής δυσφήμησης, καθώς η Ανακρίτρια ενώπιον της οποίας έγινε η κατάθεση δεν θεωρείται τρίτο πρόσωπο κατά την έννοια του άρθρου 363 του Ποινικού Κώδικα.
Η δεύτερη αγωγή αφορούσε κατάθεση άλλου εκπαιδευτικού στις 21 Ιανουαρίου 2019, επίσης ενώπιον της τακτικής Ανακρίτριας. Ο εκπαιδευτικός είχε αναφερθεί σε συγκεκριμένα πειθαρχικά περιστατικά που έλαβαν χώρα στο λύκειο, μεταξύ αυτών και επεισόδιο στο οποίο φέρεται να εμπλέκεται ο μαθητής σε συμπλοκή με άλλο μαθητή. Επισυνάφθηκαν στον φάκελο αντίγραφα από το βιβλίο επιβολής ποινών του σχολείου.
Ο ενάγων αμφισβήτησε την αλήθεια των περιστατικών και προέβαλε ισχυρισμούς περί συκοφαντικής δυσφήμησης και ψευδούς κατάθεσης. Το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι τα περιγραφόμενα περιστατικά πράγματι καταγράφονται στα σχολικά έγγραφα και ότι ο μάρτυρας δεν υπερέβη τα όρια του καθήκοντος μαρτυρίας. Παράλληλα, έκρινε ότι ούτε η φερόμενη τηλεοπτική αναφορά του εκπαιδευτικού στοιχειοθετεί αδικοπρακτική συμπεριφορά, αφού δεν αποδείχθηκε ότι ο ίδιος προέβη σε διατύπωση νέων ισχυρισμών πέραν όσων κατατέθηκαν στη δικογραφία.
Η τρίτη αγωγή είχε αντίστοιχο περιεχόμενο. Ο τρίτος εκπαιδευτικός είχε καταθέσει στις 16 Ιανουαρίου 2019 για την προσωπικότητα του κατηγορουμένου με βάση τις παρατηρήσεις του κατά τη σχολική περίοδο. Ο ενάγων υποστήριξε ότι παραλείφθηκε σκόπιμα η μνεία της «κοσμιοτάτης διαγωγής» από τα απολυτήριά του και ότι υπήρξε παραβίαση των προσωπικών του δεδομένων. Το Δικαστήριο έκρινε ότι η μη αναφορά της αξιολόγησης διαγωγής δεν συνιστά απόκρυψη με δόλο ούτε συγκροτεί το αδίκημα της ψευδούς κατάθεσης. Επιπλέον, η προσκόμιση σχολικών εγγράφων κρίθηκε επιτρεπτή εντός των ορίων του καθήκοντος αλήθειας, χωρίς να στοιχειοθετείται παραβίαση προσωπικών δεδομένων.
Σε όλες τις περιπτώσεις, το Δικαστήριο αποδέχθηκε ότι οι μαρτυρικές καταθέσεις είχαν σκοπό τη συμβολή στη διακρίβωση της προσωπικότητας του κατηγορουμένου, γεγονός που επιτρέπεται στο στάδιο της ανάκρισης βάσει του άρθρου 239§2 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Κρίθηκε ότι οι μάρτυρες ενήργησαν στο πλαίσιο νόμιμης διαδικασίας και οι πράξεις τους δεν συνιστούν αδικοπραξία. Απορρίφθηκαν επιπλέον ως αόριστα τα αιτήματα επιβολής προστίμου για μελλοντική παραβίαση, λόγω έλλειψης επαρκούς τεκμηρίωσης απειλής νέας προσβολής.
Σημειώνεται ότι με την απόφαση υπ’ αριθμ. 747/23-5-2024 του ΣΤ΄ Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου, απορρίφθηκαν και οι αιτήσεις αναίρεσης των δύο καταδικασθέντων για τη δολοφονία και τον ομαδικό βιασμό της φοιτήτριας Ελένης Τοπαλούδη.
Ο πρώτος καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη και 15 χρόνια χωρίς αναγνώριση ελαφρυντικών, ενώ ο συγκατηγορούμενός του με την ίδια ποινή. Το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι ενήργησαν με πλήρη συναίσθηση των πράξεών τους και απέρριψε κάθε ισχυρισμό που θα μπορούσε να οδηγήσει σε μείωση της ποινής τους. Εκκρεμεί εξάλλου ενώπιον του Στ’ Ποινικού Τμήματος αίτηση επανεξέτασης της υπόθεσης.
Η υπόθεση Τοπαλούδη είχε προκαλέσει ευρύ κοινωνικό και θεσμικό αντίκτυπο, ενώ η εξέλιξή της στα πολιτικά και ποινικά δικαστήρια καταγράφεται ως μία από τις πλέον παρακολουθούμενες στην ελληνική ποινική ιστορία της τελευταίας δεκαετίας. Οι πρόσφατες αποφάσεις του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου θέτουν οριστικό τέλος στις αγωγές που άσκησε ένας από τους καταδικασθέντες στο πλαίσιο της προσπάθειάς του να αμφισβητήσει καταθέσεις που συνέβαλαν στην κύρια ανάκριση για την υπόθεση.
Ως συνήγορος των εκπαιδευτικών παρέστη ο κ. Μανώλης Κουτσούκος και του ενάγοντος ο κ. Χάρης Αμπράζης.
