Χαμηλά επίπεδα φόβου για την πανδημία COVID-19 αντιμετωπίζουν πλέον οι νοσηλευτές μας, με το εργασιακό άγχος να έχει μειωθεί κι αυτό σε μέτρια προς χαμηλά επίπεδα όσο ο χρόνος περνά και η διαχείριση της πανδημίας γίνεται πιο βατή.
Όλα αυτά συμβαίνουν ενόσω απασχολούνται συνήθως σε κυκλικό ωράριο και ο μισθός τους κυμαίνεται μεταξύ 800-1200 ευρώ το μήνα. Το μόνο που πυροδοτεί τους φόβους τους είναι να έχουν παιδιά ανήλικα.
Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει μελέτη για την «πανδημία COVID-19 και το εργασιακό άγχος σε νοσηλευτές δευτεροβάθμιου νοσοκομείου», που εκπόνησε η αναπληρώτρια προϊσταμένη του τμήματος της Κεντρικής Αποστείρωσης Χειρουργείου στο Γενικό Νοσοκομείο Βόλου «Αχιλλοπούλλειο», Χριστίνα Βαϊτσαρά, ο επίκουρος καθηγητής στο Γενικό Τμήμα Λάρισας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Θεοδόσιος Παραλίκας και η προϊσταμένη του τμήματος Κοινωνικής Εργασίας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ηρακλείου Μαρία Τριγώνη.
Η μελέτη πραγματοποιήθηκε με σκοπό την εκτίμηση του εργασιακού άγχους κατά τη διάρκεια της πανδημίας σε νοσηλευτικό προσωπικό δευτεροβάθμιου νοσοκομείου, καθώς το εργασιακό άγχος αποτελεί αντικείμενο εκτεταμένης μελέτης, διεθνώς, αλλά και γιατί ιδιαίτερα στους εργαζομένους στον χώρο της υγείας, σε περιόδους έξαρσης μεταδοτικών ασθενειών όπως η πανδημία, εμφανίζονται αυξημένα ποσοστά εργασιακού άγχους και φόβου.
Συμμετείχαν 158 νοσηλευτές από το νοσοκομείο Βόλου, από 29 Μαρτίου ως 10 Απριλίου 2022, οι οποίοι απάντησαν σε ερωτηματολόγιο με δημογραφικά χαρακτηριστικά, την Εκτεταμένη Κλίμακα Μέτρησης Στρες στους νοσηλευτές και την κλίμακα «Fear of COVID-19 Scale». Οι περισσότεροι συμμετέχοντες ήταν γυναίκες με μέσο όρο ηλικίας τα 46 έτη, με τις μισές να έχουν ανήλικα παιδιά. Το 14,8% εργάζονται στο χειρουργείο και το αναισθησιολογικό τμήμα, το 11% στην κλινική covid, το 10% στα επείγοντα, το 8,4% στη ΜΕΘ, το 5,8% στη μονάδα τεχνητού νεφρού και οι υπόλοιποι στα λοιπά τμήματα του νοσοκομείου. Το 83,4% των νοσηλευτών είχε φροντίσει περιστατικά κοροναϊού.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης, οι νοσηλευτές παρουσιάζουν μέτρια επίπεδα άγχους με μια μέση τιμή που εκτιμάται στο 2,17, όταν το μέγιστο είναι 3,69.
Όσον αφορά τον φόβο για την covid, τα επίπεδα είναι χαμηλά, αν και υπάρχει σημαντική διαφορά στην αντιμετώπιση αν οι νοσηλευτές είναι άνδρες ή γυναίκες.
Επίσης σημαντική διαφορά ανάλογα με το φύλο, διαπιστώθηκε σε ότι αφορά την επαφή με τον θάνατο, τις διαμάχες με τους γιατρούς, τους ασθενείς και τις οικογένειές τους, καθώς όλες αυτές οι καταστάσεις εντάθηκαν με την αύξηση του φόρτου εργασίας που έφερναν τα κύματα της πανδημίας, όσο διαδέχονταν το ένα το άλλο. Πολύ περισσότερο στις περιόδους που δεν υπήρχαν τα απαραίτητα μέσα προστασίας του προσωπικού, οπότε οι νοσηλευτές αισθάνονταν ότι κινδυνεύει η υγεία και η ασφάλειά τους στο χώρο εργασίας τους.
Η διαφορά του φύλου αποδείχθηκε σημαντική επίσης, στην αντιμετώπιση της επαφής με τον θάνατο ανάλογα και με την οικογενειακή τους κατάσταση, αλλά και την ύπαρξη παιδιών κάτω των 18 ετών ή όχι. Όσοι ήταν παντρεμένοι και είχαν παιδιά ανήλικα, είχαν μεγαλύτερο άγχος.
Παράγοντες στρες ήταν επίσης η ανεπαρκής προετοιμασία χειρισμού συναισθηματικών αναγκών, οι διακρίσεις, η αβεβαιότητα για το θεραπευτικό αποτέλεσμα, οι διαμάχες με τους γιατρούς.
Διαπιστώθηκε ακόμη στατιστικά σημαντική διαφορά του ανώτερου εκπαιδευτικού επιπέδου με την ανεπαρκή προετοιμασία χειρισμού συναισθηματικών αναγκών, της εργασιακής σχέσης σε σχέση με τις διαμάχες με συναδέλφους, αλλά και του Τμήματος Εργασίας στο Νοσοκομείο σε σχέση με την ανεπαρκή προετοιμασία χειρισμού συναισθηματικών αναγκών και τις διαμάχες με συναδέλφους.
