Το άρθρο περιέχει spoilers για τη σειρά Black Mirror
Το “Black Mirror” επέστρεψε την περασμένη εβδομάδα μετά από τέσσερα χρόνια αναμονής. Στη νέα της σεζόν, η επιτυχημένη δυστοπική σειρά του Netflix εξακολουθεί να εξερευνά κάποια concept επιστημονικής φαντασίας φέρνοντας στην επιφάνεια υπαρξιακές ανησυχίες όπως μας έχει συνηθίσει, ωστόσο παράλληλα πειραματίζεται φέρνοντας τους φανς αντιμέτωπους με ένα εντελώς καινούριο στοιχείο: τον υπερφυσικό τρόμο. Το “Black Mirror” πάντα είχε μια νότα τρόμου -προηγούμενα επεισόδια όπως το “White Bear” και το “Play Test” ενσωμάτωσαν στοιχεία από το είδος του τρόμου στα πλαίσια μιας ιστορίας επιστημονικής φαντασίας- αλλά δύο από τα επεισόδια της τελευταίας σεζόν κάνουν ξεκάθαρη στροφή προς το horror είδος χωρίς να περιλαμβάνουν καθόλου το στοιχείο της επιστημονικής φαντασίας. Σίγουρα και τα δύο αυτά επεισόδια κάνουν κάποιες νύξεις σε θέματα περί τεχνολογίας, ωστόσο προς έκπληξη μας οι ιστορίες, στον πυρήνα τους είναι καθαρό υπερφυσικό horror, δίνοντας έτσι στη σειρά του Charlie Brooker έναν νέο χαρακτήρα που ξεφεύγει από τα όρια της τρομακτικά εύστοχης επιστημονικής φαντασίας και μετατρέπεται σε κάτι εντελώς μυθοπλαστικό και πλασματικό δίνοντας στη σειρά έναν φρέσκο αέρα. Τα διαλείμματα τρόμου που έκανε η σειρά φαίνεται ωστόσο ότι έχουν μια κρυφή σύνδεση μεταξύ τους, κάτι που μπορεί να υποδεικνύει περισσότερες στροφές προς το συγκεκριμένο είδος στη μελλοντική πορεία της σειράς.
Αυτή η μετάβαση λοιπόν ξεκινά από το τέταρτο επεισόδιο της νέας σεζόν αφού έχουν προηγηθεί τρία κεφάλαια καθαρής επιστημονικής φαντασίας. To επεισόδιο με τίτλο “Mazey Day” επικεντρώνεται σε μια paparazzi ονόματι Bo, την οποία ενσαρκώνει η Zazie Beetz. Το μεγαλύτερο μέρος του επεισοδίου περιστρέφεται γύρω από την αναζήτηση μιας διάσημης ηθοποιού, η οποία έχει εξαφανιστεί από τα φώτα της δημοσιότητας καθώς φαίνεται να περνάει κάποιου είδους νευρική κρίση, καθιστώντας πολύτιμη κάθε φωτογραφία που μπορεί να την απεικονίζει σε αυτή την κατάσταση. Όταν η Bo εντωπίζει την Mazey (Clara Rugaard), η άτυχη ηθοποιός είναι δεμένη στο πάτωμα με αλυσίδες μέσα σε ένα οίκημα που που μοιάζει με περίεργο κέντρο απεξάρτησης. Τελικά η Mazey ούτε νευρικό κλωνισμό έχει, ούτε εθισμένη είναι αλλά τελικά αποκαλύπτεται πως είναι λυκάνθρωπος.
Αν και οι φανατικοί οπαδοί του Black Mirror μπορεί να προβληματιστούν με αυτή την αλλαγή πορείας της σειράς προς το είδος του υπερφυσικού τρόμου, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι η στροφή αυτή αποτελεί μια εξαιρετικά απρόσμενη κίνηση από μια σειρά που φημίζεται για την απρόβλεπτες ανατροπές της. Το γεγονός δε ότι αυτή η αλλαγή πορείας συμβαίνει μετά από 25 επεισόδια (συν ένα Χριστουγεννιάτικο επεισόδιο και μια ταινία) την κάνει να φαίνεται ακόμα πιο εντυπωσιακή και συναρπαστική: με την έκτη σεζόν του Black Mirror τα πράγματα αλλάζουν σε μεγάλο βαθμό και δεν σταματούν στο επεισόδιο 4 με τους λυκανθρώπους. Το φινάλε της σεζόν με τίτλο “Demon 79,” είναι επίσης ατόφιο horror με μια ιστορία για μια πωλήτρια παπουτσιών ονόματι named Nida (Anjana Vasan) που ξεκινά να διαπράττει φόνους κάτω από τις διαταγές ενός απρόσμενα στυλάτου δαίμονα (Paapa Essiedu). Σε αυτό το επεισόδιο μπορούμε να παρατηρήσουμε έναν ιδιαίτερο υπότιτλο που γράφει: “Μια ταινία του Κόκκινου Καθρέφτη (Red Mirror)”.
To όνομα Red Mirror πρωτοεμφανίστηκε στο trailer της νέας σεζόν που προωθούσε το επεισόδιο “Demon 79” με έναν παρόμοιο υπότιτλο που έγραφε “Το Red Mirror Παρουσιάζει”. Ακούγεται σαν μια ψεύτικη εταιρία παραγωγής αλλά τώρα που έχουμε δει όλα τα επεισόδια καταλαβαίνουμε ότι η ετικέτα του Red Mirror χρησιμοποιείται για να μας εισάγει σε μια ολοκαίνουρια παραλλαγή της σειράς, χρονικά τοποθετημένη αμέσως μετά τη σοκαριστική αποκάλυψη του λυκανθρώπου του τέταρτου επεισοδίου. Το όνομα Black Mirror πάντα αναφερόταν σε μια κλειστή οθόνη, στην οποία ο θεατής μπορεί να δει την αντανάκλαση του, όταν για παράδειγμα κοιτάζει ένα κλειστό κινητό ή μια κλειστή τηλεόραση. Άρα το όνομα Red Mirror, φαίνεται να υπονοεί την ύπαρξη μιας διαφορετικής κοινής θεματικής – το αίμα. Και είναι τόσο το μοτίβο που τα δύο καθαρά horror επεισόδια της σειράς έχουν κοινό, όσο και η ύπαρξη της μικρής αλλά σημαντικής λεπτομέρειας που προαναφέραμε, που υποδεικνύουν το γεγονός αυτό.
Όπως αρκετά από τα επεισόδια του Black Mirror περιλαμβάνουν δυσοίωνα πλάνα με οθόνες, κάμερες και άλλες συσκευές τεχνολογίας που μας υπενθυμίζουν τον τίτλο της σειράς έτσι και τα δύο τελευταία επεισόδια της σεζόν έχουν παρόμοια πλάνα με αίματα. Πιο συγκεκριμένα και στα δύο αυτά επεισόδια, οι πρωταγωνίστριες που ξαφνικά έρχονται αντιμέτωπες με υπερφυσικές καταστάσεις, η Mazey με τον λυκάνθρωπο και η Nida με τον δαίμονα, τρυπούν κατα λάθος το δάχτυλο τους και στιγμές αργότερα έρχονται τα πάνω κάτω στις φαινομενικά φυσιολογικές ζωές τους. Στην περίπτωση της Mazey, μια νύχτα που έχει μεθύσει, κόβει κατα λάθος το δάχτυλο της με ένα κομμάτι γυαλί και λίγο αργότερα μπαίνει στο αμάξι της και χτυπά έναν άνδρα που αποδεικνύεται ότι είναι λυκάνθρωπος. Στην περίπτωση της Nida, όταν κάνει διάλειμμα για φαγητό, τρυπά κατα λάθος το δάχτυλο της σε ένα παλιό γραφείο, και η σταγόνα με το αίμα της ενεργοποιεί ένα δαιμονικό φυλαχτό που βρίσκει ψαχουλεύοντας.
Αυτές οι επαναλαμβανόμενες σκηνές θα μπορούσαν να είναι απλές συμπτώσεις αν η σειρά δεν ήταν γραμμένη από τον Brooker, ωστόσο ο δημιουργός του Black Mirror έχει συνηθίσει να ενσωματώνει μικρές λεπτομέρειες οι οποίες εξυπηρετούν τη σύνδεση μεταξύ των επεισοδίων σε ένα, όπως και ο ίδιος είπε στο IGN, κοινό Black Mirror σύμπαν. Μυστηριώδη λογότυπα εμφανίζονται σε αρκετές από τις ιστορίες, αντικείμενα από προηγούμενα επεισόδια γίνονται αντιληπτά στο Black Museum της τέταρτης σεζόν, ακόμα και ο τίτλος του ντοκιμαντέρ από το “Loch Henry” μπορεί να φανεί στην αρχική σελίδα του Streamberry στο επεισόδιο “Joan is Awful”, παρόλο που αυτή η αναφορά είναι για μεταγενέστερο επεισόδιο της σεζόν.
Αναλογιζόμενοι την καταγεγραμμένη τάση του Brooker να τοποθετεί easter eggs στον ιστό της σειράς, φαίνεται πιθανό ότι τα ματωμένα δάχτυλα, που χρησιμοποιούνται για να εισάγουν δύο διαφορετικούς χαρακτήρες σε έναν εντελώς νέο κόσμο τρόμου, δεν είναι τυχαία. Είναι μια εικόνα που παραπέμπει στον Μάκβεθ του Shakespeare: “Από το τσίμπημα του αντίχειρά μου/Κάτι πονηρό έρχεται προς τα εδώ”.
Ελπίζουμε πως η αιφνίδια έφοδος του horror είδους στη σειρά σημαίνει ότι θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε ακόμα πιο φρικιαστικά επεισόδια στη συνέχεια. Η μετάβαση της σειράς από την επιστημονική φαντασία στον υπερφυσικό τρόμο είναι επιδέξια εκτελεσμένη, και ενώ μπορεί να μην εναρμονίζεται με το βασικό concept της σειράς, επιτρέπει στο Black Mirror να ανέλθει στο επίπεδο των μεγάλων ανθολογιών τρόμου που έχουμε θαυμάσει ανά τα χρόνια. Δεν φάινεται ιδιαίτερα πιθανό ότι το Black Mirror θα αποβάλλει μια και καλή το στοιχείο της επιστημονικής φαντασίας από το σκελετό του, ωστόσο χρησιμοποιώντας την Red Mirror ετικέτα συνδυαστικά με την προσεγμένη horror αισθητική, φαίνεται ότι ο τρόμος που μπορεί να γεννήσει η σειρά μελλοντικά είναι ανεξάντλητος.
