Το “The Beef” έκλεισε και το “The Bear” είναι έτοιμο να πάρει τη θέση του. Ή μάλλον θα είναι. Και με μόνο τρεις μήνες μέχρι τα εγκαίνια, η ομάδα μπαίνει σε εντατικούς ρυθμούς. Ο Carmy (Jeremy Allen White) και η Sydney (Ayo Edebiri) αρχίζουν να χτίζουν το μενού, η Natalie (Abby Elliott) αναλαμβάνει την επίβλεψη της ανακαίνισης και στο μεταξύ η υπόλοιπη ομάδα πηγαίνει για επανεκπαίδευση. Ρομάντζα, προσωπικές αμφιβολίες, δαίμονες από το παρελθόν και η πίεση του χρόνου θα τους αποσπάσουν την προσοχή, δημιουργώντας εντάσεις ανάμεσά τους.
Όπως έγραψα και στο περσινό review της πρώτης σεζόν, το “The Bear” εξακολουθεί να είναι το παιδί μιας δημιουργικής ομάδας στα καλύτερά τους. Η διαφορά από την πρώτη σεζόν είναι πως έχει αφήσει πίσω την ωμή και αγχώδη φύση του, και τη θέση της έχει πάρει μια διάχυτη ευαλωτότητα καθώς φεύγουμε από την κατάσταση που επικρατούσε στο εστιατόριο και μεταφερόμαστε πιο κοντά στους χαρακτήρες. Κατά έναν περίεργο (ή και όχι) τρόπο, μου θύμισε το “Master of None” του Netflix.
Παίρνοντας ένα ρίσκο που παρεκκλίνει από την φόρμα της σειράς μέχρι τώρα, το σενάριο αναπτύσσει μερικά επεισόδια ως δικό τους μεμονωμένο concept που ακολουθούν και κάποιον χαρακτήρα, εμβαθύνοντας έτσι σε πράγματα που δεν είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε προηγουμένως γι’αυτούς όπως φόβοι, ελπίδες, ανασφάλειες και φιλοδοξίες. Κι αν ακούγεται πως αυτή η προσέγγιση μας απομακρύνει από την ευρύτερη ιστορία, αυτά τα επιμέρους στοιχεία είναι ακριβώς αυτά που συνθέτουν τον πυρήνα της σεζόν και πέρα από την οικεία δομή που χτίζει προς μια μεγάλη αποκορύφωση, αυτές οι πιο προσωπικές στιγμές της δίνουν και περισσότερη διάσταση αφού επιτρέπουν σε ένα μεγαλύτερο εύρος συναισθημάτων να βγει στην επιφάνεια.
Οι μικρές στιγμές, ωμές, αστείες, τραγικές, ενίοτε υπερβολικές αλλά ταυτόχρονα απόλυτα πιθανές, είναι και πάλι ένα από τα καλύτερα στοιχεία της σειράς. Είναι αυτές που αποκαλύπτουν πλήρως έναν χαρακτήρα και μας αναγκάζουν να τον δούμε πραγματικά ώστε να συμπονέσουμε μαζί του. Μαθαίνουμε επίσης πολύ καλύτερα το παρελθόν της ομάδας, που διευρύνει, εξηγεί και ανατρέπει όσα μπορεί να ξέραμε γι’αυτούς, και με περισσότερες καταστάσεις μέσα κι έξω από την κουζίνα, αυτή η σεζόν δημιουργεί την τέλεια ευκαιρία για αυτές τις μικρές προσωπικές στιγμές.
Το διευρυμένο cast (μαζί με αρκετά cameos-εκπλήξεις) συνεχίζει να μας εκπλήσσει με την ειλικρίνεια και τον ρεαλισμό που φέρνει. Οι μεγάλες εκρήξεις από την πρώτη σεζόν έχουν μειωθεί -αν και κάνουν την παρουσία τους αισθητή σε καίρια σημεία- έτσι όμως βλέπουμε να αναπτύσσεται μια λεπτότητα στο συναίσθημα της ερμηνείας κάθε ηθοποιού καθώς και ο εκάστοτε χαρακτήρας ανακαλύπτει νέες πτυχές του εαυτού του.
Το “The Bear” διαλέγει μια λίγο διαφορετική προσέγγιση με λιγότερο άγχος αυτή τη φορά και εξερευνά τους χαρακτήρες σε πολύ μεγαλύτερο βάθος, βάζοντάς τους σε νέες καταστάσεις, πάντα υπό την πίεση του χρόνου. Η αφοσίωση στην ταυτότητα της σειράς που συνδυάζεται με τάση για πειραματισμό είναι αξιοσημείωτη για την ισορροπία που διατηρούν, με όλα όσα έκαναν την πρώτη σεζόν να ξεχωρίζει να παραμένουν σταθερά και όλα τα νέα ρίσκα να αποδίδουν πλήρως. Ως κινητήρια δύναμη παραμένουν οι συγκρούσεις και διαφωνίες για το εστιατόριο, αλλά ρίχνουμε επιτέλους και μια ματιά στις προσωπικές ζωές των σεφ, για ένα ακόμα συναισθηματικό και συγκινητικό αποτέλεσμα
