Στις 16 Ιανουαρίου του 1998 ο Δημήτρης Χορν φεύγει από τη ζωή, αφήνοντας πίσω του μία σπουδαία πολιτιστική κληρονομιά. Η πρώτη του εμφάνιση στο θέατρο έγινε όταν ήταν ακόμη μωρό, στις «Γειτόνισσες» του πατέρα του και η δεύτερη όταν ήταν 4 ετών, που έπαιξε στη «Νόρα» του Ίψεν.
Το 2000 καθιερώθηκε στη μνήμη του το Βραβείο Χορν, το οποίο απονέμεται στους καλύτερους πρωτοεμφανιζόμενους άνδρες ηθοποιούς κάθε χρόνο.
Η Φίνος Φιλμ θέλοντας να τιμήσει τον σπουδαίο Έλληνα ηθοποιός συγκέντρωσε κάποιες από τις εμβληματικές κινηματογραφικές του σκηνές σε ένα βίντεο-αφιέρωμα που ανέβασε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Στη λεζάντα γράφει:
«Ο αξεπέραστος Δημήτρης Χορν ήταν ένας μοναδικός συνδυασμός ταλέντου, λάμψης, γοητείας, ποιότητας και φινέτσας. Πληθωρικός σαν άνθρωπος, με αυτοσαρκαστικό χιούμορ και ιδιαίτερη παιδεία, προχώρησε την υποκριτική τέχνη πέρα από τα τότε όρια της, μέσα από ρόλους που τον διαπερνούσαν. Το ιδιαίτερα προσωπικό και ασυμβίβαστο στυλ του σφράγισε το ελληνικό θέατρο αλλά και τον ελληνικό κινηματογράφο, χαρίζοντας μας λίγες αλλά χαρισματικές ερμηνείες.
Σήμερα, 26 χρόνια από το θάνατο του, τον θυμόμαστε μέσα από την ταινία «Η Φωνή της Καρδιάς» – στην πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση και πρώτη ταινία της Φίνος Φιλμ – αλλά και τις ταινίες «Ο Μεθύστακας» και «Μια Ζωή την Έχουμε».
«Έρωτας για μένα είναι να λησμονείς το εγώ σου» – Δημήτρης Χορν».
Η σπάνια χειρόγραφη επιστολή προς τον Φίνο Φίλμ
Το 1951 ο Χορν φεύγει με υποτροφία στο εξωτερικό και ταξιδεύει στην Αγγλία, τη Γαλλία και την Αμερική. Στην Αγγλία γνωρίζει τον Μιχάλη Κακογιάννη και θέλει να τον βοηθήσει. Στέλνει λοιπόν μια επιστολή στον Φίνο και τον προτρέπει να συνάντησει τον σκηνοθέτη.
Το 1953 ο Χορν επιστρέφει στην Ελλάδα και πείθει τον Κακογιάννη να γράψει ένα σενάριο με τρεις ισοδύναμους ρόλους για τον ίδιο, την Έλλη Λαμπέτη και τον Γιώργο Παππά. Έτσι γυρίζεται το «Κυριακάτικο Ξύπνημα», ενώ την επόμενη χρονιά γυρίζουν με τον Τζαβέλλα την περίφημη «Κάλπικη Λίρα» (1955).
«Αγαπημένε μου Φιλοποίμην,
Ακόμα περιμένω το γράμμα σου!! Πάρα πολύ θα ήθελα να ήξερα πως πάει το γύρισμα και αν είσαι ευχαριστημένος. Δεν ανησυχώ, γιατί κάτι που βρίσκεται στα χέρια σου δεν μπορεί να πάει άσχημα.
Σου στέλνω αυτό το γράμμα μ’έναν πάρα πολύ αγαπητό μου φίλο, τον κ. Μιχάλη Κακογιάννη, είναι ένας εκλεκτός συνάδελφος, αλλά στο αγγλικό θέατρο και έτσι δεν μπορούμε να τον χαρούμε στην Ελληνική σκηνή.
Ο κ. Κακογιάννης έχει γράψει ένα ωραιότατο film script και πρόκειται να το γυρίσει προσεχώς στην Ελλάδα. Είναι ένας άνθρωπος με εξαίρετο γούστο και ξέρει καλά τον κινηματογράφο. Τίποτα δεν θα επιθυμούσα περισσότερο, αν μπορείτε να συνεργαστείτε. Ξέρω πως ζητάς ανθρώπους και ξέρω πόσο θα βοηθούσες έναν άνθρωπο που θα του ανέθετες να σκηνοθετήσει ένα από τα film σου και ακόμα ξέρω περισσότερο από κάθε άλλον, πόσο ευχάριστο είναι να δουλεύει κανείς μαζί σου. Ο Κακογιάννης θα μπορούσε να προσφέρει πολλά στον Ελληνικό κινηματογράφο από καλλιτεχνικής πλευράς.
Όπως σου έχω ξαναγράψει, δυο λόγια σου θα μου έδιναν μεγάλη χαρά. Θερμούς χαιρετισμούς στην γυναίκα σου και σε όλα τα παιδιά.
Πάντα δικός σου.
Με αγάπη, Τάκης»
Η επιστολή
