Καλεσμένος στην εκπομπή «Στιγμές» του Μάνου Νιφλή βρέθηκε το βράδυ της Δευτέρας 10 Μαρτίου ο Αιμίλιος Χειλάκης, σε μία αποκαλυπτική συνέντευξη με έντονο προσωπικό τόνο.
Ο καταξιωμένος ηθοποιός αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στη γνωριμία και τη σχέση του με τη σύζυγό του, Αθήνα Μαξίμου, κάνοντας λόγο για μια ένωση βαθιάς επικοινωνίας και αλληλοθαυμασμού.
«Καταρχήν και καταρχάς, το να είσαι με έναν άνθρωπο που επικοινωνεί σημαίνει πως έχεις αφεθεί σε αυτόν. Και οι δυο μας για κάποιο λόγο αφεθήκαμε ο ένας στον άλλον. Άρα υπήρχε μια ανάγκη να συμβεί. Και ήμασταν πάρα πολύ τυχεροί στην ανάγκη μας επάνω να βρεθούμε. Θαυμάζαμε ο ένας τον άλλον, ούτως ή άλλως σαν καλλιτέχνες, και γνωριστήκαμε και θαυμάζαμε ο ένας τον άλλον και σαν άνθρωπο», είπε χαρακτηριστικά.
Ο ηθοποιός μίλησε και για τον γάμο τους, σημειώνοντας με συγκίνηση πως οι δεσμεύσεις που αντάλλαξαν παραμένουν ακόμη ζωντανές: «Οι όρκοι που δώσαμε, δηλαδή, την πρώτη Οκτωβρίου του 2006, εξακολουθούν και ισχύουν. Ισχύουν γιατί η συζυγία έχει να κάνει με ένα πραγματικό γεγονός. Το να είσαι παρόν. Να αντιμετωπίζεις μαζί τα προβλήματα. Να μην εθελοτυφλείς. Να μην θεωρείς ότι “έλα μωρέ, δεν υπάρχει πρόβλημα”. Όχι, υπάρχει πρόβλημα. Έλα να το λύσουμε. Όχι πρόβλημα μεταξύ μας. Πρόβλημα που έχεις στην καθημερινότητά σου».
Ο Αιμίλιος Χειλάκης, περιγράφοντας τη στιγμή της πρώτης γνωριμίας με τη σύντροφό του, έκανε λόγο για μια στιγμή καθοριστική, η οποία έμελλε να αλλάξει τη ζωή του.
«Πρακτικά έγινε, πήγα να δω μια παράσταση το 2004 τον Απρίλιο. Πριν από 21 χρόνια. Και πάω να δω μια παράσταση που έπαιζε ο Χρήστος ο Λούλης, που κάναμε παρέα τότε, με τον Βασίλη Παπαβασιλείου. Και σταματάω να βλέπω τότε τίποτα και βλέπω μόνο την Αθήνα Μαξίμου. Και ήταν τόσο ισχυρό το χτύπημα, το οποίο το απόλαυσα να βυθίζομαι στην καρέκλα, βλέποντας έναν άνθρωπο εκείνη τη στιγμή, και να τον ερωτεύομαι, απλά υπάρχοντας στη σκηνή. Γιατί αυτό είναι το φοβερό που συμβαίνει με αυτό το θεσπέσιο πλάσμα που λέγεται Αθήνα Μαξίμου».
Η ένταση του πρώτου εκείνου βλέμματος ήταν τόσο δυνατή, που ο ηθοποιός θυμάται ακόμη με λεπτομέρεια τα γεγονότα της βραδιάς.
«Ανεβαίνεις στη σκηνή και δεν μπορείς να μην την κοιτάς. Και βεβαίως, βγήκαμε εκείνο το βράδυ μαζί με μια παρέα, εκείνο το βράδυ ανταλλάξαμε τα τηλεφωνά μας, δεν σταματήσαμε ποτέ τα μηνύματα να πηγαίνουν ή να έρχονται εκείνο το βράδυ, όπου το επόμενο πρωί ομολογήσαμε τον κεραυνοβόλο έρωτά μας, με ένα φιλί στον Δρομέα, εκεί στο Χίλτον απέναντι. Ήταν ένα φιλί το οποίο νομίζω είναι το ωραιότερο δέσιμο που έχω αφεθεί να μου συμβεί με έναν άνθρωπο».
