Μπορούν οι ειδήσεις των μέσων ενημέρωσης για την υγεία να αλλάξουν τις πρακτικές των γιατρών και τη συμπεριφορά των ασθενών; Παρότι τα δεδομένα για τέτοιου είδους αλλαγές είναι περιορισμένα, τον περασμένο Αύγουστο, οι New York Times δημοσίευσαν ένα άρθρο για επιτυχημένες θεραπείες από δερματολόγους που πραγματοποίησαν μια μικρή μελέτη παρατήρησης σε γυναίκες με τριχόπτωση, που πήραν μινοξιδίλη. Η διαφορά τώρα ήταν ότι το φάρμακο δεν χρησιμοποιήθηκε τοπικά, αλλά από το στόμα, σε μικρή δόση.
Μετά το δημοσίευμα, στατιστικά δεδομένα συνταγογράφησης της μινοξιδίλης είχαν αλλάξει, όπως κατέγραψαν τα ειδησεογραφικά μέσα και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Η σχετική συγχρονική μελέτη, όπως αναφέρεται στο επιστημονικό περιοδικό JAMA, κατέγραψε ενήλικες που πήραν συνταγή μινοξιδίλης από του στόματος μεταξύ 1.1.2021-31.12.2022. Η μελέτη διενεργήθηκε από ερευνητές της βάσης δεδομένων Τρουβέτα από την Ουάσιγκτον, το τμήμα Πολιτικής Υγείας του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, το Γενικό Νοσοκομείο Μασαχουσέτης στη Βοστώνη και το Εθνικό Γραφείο Οικονομικών Μελετών στο Κέμπριτζ της Μασαχουσέτης.
Οι ασθενείς από 13 πολιτείες και 8 συστήματα υγείας, χωρίστηκαν σε αυτούς που πήραν το φάρμακο πριν και μετά το δημοσίευμα: από τον Ιανουάριο ως τον Ιούλιο του 2022 και από τον Αύγουστο ως τον Δεκέμβριο του 2022.
Οι ερευνητές έλαβαν υπόψιν το εβδομαδιαίο ποσοστό των συνταγών μινοξιδίλης για πρώτη φορά από το στόμα (αριθμός συνταγών/αριθμός επισκέψεων εξωτερικών ασθενών/εβδομάδα) για δισκία 2,5 mg και 5 mg (τα δισκία 10 mg, που χρησιμοποιούνται για την υπέρταση, εξαιρέθηκαν). Στη συνέχεια έκαναν σύγκριση μινοξιδίλης έναντι φιναστερίδης χαμηλής δόσης με αποκλεισμό των δόσεων 5 mg, που αντιμετωπίζουν την καλοήθη υπερπλασία του προστάτη.
Συμμετείχαν 6541 ασθενές που έλαβαν για πρώτη φορά από του στόματος συνταγές μινοξιδίλης (41% άνδρες, 36,8% ηλικίας 45-64 ετών). Από αυτούς, οι 2846 είχαν λάβει συνταγή τους 7 μήνες πριν και οι 3695, τους 5 μήνες μετά τη δημοσίευση, αντίστοιχα.
Μεγαλύτερη συχνότητα καταγράφηκε στη συνταγογράφηση μετά το δημοσίευμα σε άνδρες με ποσοστό 43,6% έναντι 37,7% πριν το δημοσίευμα.
Χαμηλότερα ποσοστά συνταγογράφησης καταγράφηκαν σε ασθενείς με συννοσηρότητες, π.χ. διαβήτης: 16% έναντι 22,1%, χρόνια νεφρική νόσος: 14,4% έναντι 22,3% και υπέρταση 38,3% έναντι 46,7%.
Το εβδομαδιαίο ποσοστό συνταγών μινοξιδίλης που συνταγογραφήθηκε για πρώτη φορά ανά 10.000 επισκέψεις εξωτερικών ασθενών ήταν σημαντικά υψηλότερο 8 εβδομάδες μετά τη δημοσίευση σε σύγκριση με τις 8 εβδομάδες πριν από τη δημοσίευση του άρθρου συνολικά.
Συγκεκριμένα καταγράφηκαν 0,9 συνταγές έναντι 0,5 συνταγών, συνολικά.
Στους άνδρες η συνταγογράφηση ήταν 2,4 φορές πάνω (συνταγογραφήθηκαν 1,1 συνταγές έναντι 0,5 συνταγών) και στις γυναίκες η αύξηση στη συνταγογράφηση ήταν 1,7 φορές πάνω (0,8 συνταγές έναντι 0,5 συνταγών).
Μετά την αρχική αύξηση που προκάλεσε το δημοσίευμα, οι συνταγές μειώθηκαν συνολικά, τόσο για τους άνδρες, όσο και για τις γυναίκες.
Δεν παρατηρήθηκαν παρόμοιες αυξήσεις στις συνταγές για πρώτη φορά σε φιναστερίδη ή για υπέρταση.
Η μελέτη διαπίστωσε άμεση αύξηση της συνταγογράφησης μετά το δημοσίευμα, έστω κι αν το δημοσίευμα δεν ανέφερε νέα ερευνητικά ευρήματα. Στη συνέχεια, η αλλαγή στη συνταγογράφηση δεν διατηρήθηκε.
Οι ερευνητές σημειώνουν πως είναι σημαντικό να κατανοηθούν οι παράγοντες που σχετίζονται με αυτήν την αλλαγή στη συμπεριφορά συνταγογράφησης από ασθενείς, γιατρούς ή και τους δύο, καθώς και οι διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών. Κοινωνικοοικονομικοί παράγοντες, όπως η πρόσβαση στην περίθαλψη και η εκπαίδευση και τα επίπεδα εισοδήματος, μπορεί να σχετίζονται με άτομα που αναζητούν χαμηλή δόση μινοξιδίλης από το στόμα μετά το δημοσίευμα. Οι περιορισμοί της μελέτης περιλαμβάνουν την έλλειψη γενίκευσης σε πληθυσμούς που δεν μελετήθηκαν, την πιθανότητα ενός μη παρατηρούμενου σύγχρονου συμβάντος που σχετίζεται με αυξημένες συνταγές μινοξιδίλης από το στόμα και την πιθανότητα εσφαλμένης ταξινόμησης ασθενών που μοιράστηκαν δισκία μινοξιδίλης 10 mg για τη θεραπεία της τριχόπτωσης.
