Τα ποσοστά αντιπαροχής εμφανίζουν τάσεις σταδιακής συμπίεσης, με τις νέες συμφωνίες να διαμορφώνονται σε χαμηλότερα επίπεδα από τα ήδη μειωμένα ποσοστά της τελευταίας δεκαετίας.
Μικρή υποχώρηση αναμένεται στα ποσοστά αντιπαροχών που προσφέρονται στις νέες συμφωνίες ανέγερσης πολυκατοικιών, σε συνθήκες αυξημένης αβεβαιότητας ως προς τα πολεοδομικά δεδομένα και τον περιορισμό της δομήσιμης επιφάνειας. Η τάση αυτή συνοδεύεται από σαφώς βραδύτερο ρυθμό αύξησης στις τιμές των οικοπέδων, συγκριτικά με τα προηγούμενα έτη, γεγονός που καταδεικνύει είσοδο της αγοράς σε φάση σχετικής σταθεροποίησης.
Η κατάργηση των πολεοδομικών κινήτρων έχει μειώσει τη δυνατότητα δόμησης σε νέα οικόπεδα κατά 20%-25%. Παρά την απώλεια αυτή, η προσφορά γης παραμένει περιορισμένη, γεγονός που αποτρέπει ραγδαίες μειώσεις τόσο στις τιμές όσο και στα ανταλλάγματα της αντιπαροχής. Ταυτόχρονα, η διατήρηση των τιμών πώλησης των νεόδμητων κατοικιών σε υψηλά επίπεδα, και η αναμενόμενη περαιτέρω συρρίκνωση της διαθέσιμης προσφοράς, συνεχίζουν να υποστηρίζουν τη ζήτηση για γη.
Τα ποσοστά αντιπαροχής εμφανίζουν τάσεις σταδιακής συμπίεσης, με τις νέες συμφωνίες να διαμορφώνονται σε χαμηλότερα επίπεδα από τα ήδη μειωμένα ποσοστά της τελευταίας δεκαετίας. Σε αστικά κέντρα, όπως το Μαρούσι, οι Αμπελόκηποι και ο Χολαργός, παρατηρείται μείωση. Αντίστοιχες μεταβολές εντοπίζονται και σε άλλες περιοχές, όπως το Περιστέρι και το Παλαιό Φάληρο, όπου η μείωση της προσφοράς και η στασιμότητα στις τιμές γης συντηρούν την υφιστάμενη ισορροπία, χωρίς ωστόσο να αποκλείουν περαιτέρω προσαρμογές.
Παραδείγματα
Για παράδειγμα, σε οικόπεδο ενός στρέμματος στο Χολαργό, όπου μέχρι πρόσφατα το ποσοστό αντιπαροχής μπορούσε να φτάσει το 40%, μια νέα συμφωνία ενδέχεται να κλείσει στο 35% ή και χαμηλότερα, λόγω της μείωσης της δομήσιμης επιφάνειας και της αβεβαιότητας γύρω από την εφαρμογή των νέων πολεοδομικών κανόνων.
Αντίστοιχα, στο Περιστέρι, όπου το ποσοστό αντιπαροχής κυμαινόταν σταθερά γύρω στο 40%, νεότερες διαπραγματεύσεις μπορεί να καταλήξουν σε ποσοστά κοντά στο 36%-37%, καθώς οι κατασκευαστές επιχειρούν να απορροφήσουν την απώλεια δομήσιμου χώρου και την αύξηση του συνολικού κόστους ανέγερσης.
