Η Άννα Φόνσου παραχώρησε μια εξομολογητική συνέντευξη στην εφημερίδα «Espresso» με την ηθοποιό να μιλάει για τη δεκαετία του ’70 και τις ταινίες, που την έδειχναν σε αισθησιακές σκηνές. Η ίδια εξηγεί τι πραγματικά συνέβη, την απόφαση να προσφύγει στα δικαστήρια και την τελική δικαίωση της.
Και για σένα και για την Γκιζέλα τη δεκαετία του ’70 υπάρχουν κάποιες ταινίες με αισθησιακές σκηνές…
Δεν γυρίσαμε ποτέ αυτές τις σκηνές. Γι’ αυτό για 20 χρόνια έτρεχα στα δικαστήρια και στο τέλος δικαιώθηκα. Ποτέ δεν γυρίσαμε αυτές τις σκηνές εμείς. Στις ταινίες που γυρίσαμε εκείνη την εποχή (που ήταν και δικτατορία) κι εγώ και η Γκιζέλα ο παραγωγός ήταν υποχρεωμένος να δώσει το σενάριο και να το διαβάσουν οι άνθρωποι της κυβέρνησης του Παπαδόπουλου. Περνούσε από λογοκρισία, με λίγα λόγια.
Για την ταινία «Το κορίτσι και το άλογο» που έκανα εγώ με τον Γιάννη Αργύρη, που ήταν στο Εθνικό Θέατρο, το σενάριο πέρασε από τους καθηγητές του Εθνικού. Όπως μια ταινία που κάναμε με τον Μπάρκουλη με τίτλο «Πιο θερμή από τον ήλιο», όπου είχαμε μια σκηνή με τον Ανδρέα που με αγκάλιαζε. Δεν ξέραμε ότι αυτές τις ταινίες τις στέλνουν στο εξωτερικό και βάζουν άλλες σκηνές επιπλέον.
Μάλιστα, σε αυτή την ταινία έχουν βάλει μια χοντρή να φαίνεται το σώμα της με κάτι μεγάλα στήθη. Δεν άντεξα να την δω αυτή την ταινία. Και όλο αυτό που βίωσα είναι μια πολύ μεγάλη πίκρα που έχω. Δεν έκανα ερωτικές σκηνές σε αυτές τις ταινίες. Μόνο γυμνό και μέχρι εκεί. Ξέρεις, έκανα πολλά χρόνια να το ξεπεράσω και να εμπεδώσω, ότι δεν είμαι εγώ αυτή που δείχνουν στην ταινία. Και όταν έκανα τα δικαστήρια, ήρθε ως μάρτυράς μου όλο το συνεργείο που τις γυρίζαμε. Και γι’ αυτό αποσύρθηκαν!
Η Γκιζέλα Ντάλι;
Είχαμε πει τότε να στραφεί κι εκείνη νομικά, αλλά λόγω κόστους δεν μπορούσε και δεν το προχώρησε. Την είχε πειράξει πάρα πολύ, γιατί η Γκιζέλα δεν έκανε ούτε μια σκηνή γυμνή. Και πέθανε με αυτόν τον καημό!
