Ο Αργύρης Αγγέλου παραχώρησε μια εκτενή συνέντευξη, η οποία δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα On Time.
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, ο δημοφιλής ηθοποιός αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στην πορεία του στον τηλεοπτικό χώρο, ξεκινώντας με τη συμμετοχή του στις επιτυχημένες σειρές «Σαββατογεννημένες» και «Στο Παρά Πέντε», καθώς και στην ιδιαίτερη σχέση του με τον συνάδελφό του, Γιώργο Καπουτζίδη.
Η τηλεοπτική σου σταδιοδρομία ξεκίνησε δυναμικά με την ερμηνεία του Ασημάκη Λαζάρου στη σειρά «Σαββατογεννημένες», ένα έργο που φέρει την υπογραφή του Γιώργου Καπουτζίδη.
Στη συνέχεια, η φήμη σου εκτοξεύτηκε με τη συμμετοχή σου στο «Στο Παρά Πέντε», όπου ενσάρκωσες τον ρόλο του Φώτη Βουλινού. Πώς βίωσες την ξαφνική αυτή αναγνώριση και την τεράστια αποδοχή του κοινού;
Χαιρόμουν πάρα πολύ, γιατί αισθάνθηκα ότι δεν πήγαν χαμένοι οι κόποι μου. Γιατί εγώ δεν μπήκα στη σχολή και περίμενα να χτυπήσει το τηλέφωνο. Έτρεχα σε οντισιόν πριν μπω στη δραματική σχολή. Ήμουν «οντισιονάκιας» τρελός πολύ πριν από τη δραματική σχολή, γιατί έλεγα πως όταν έρθει η ώρα θέλω να ξέρω πως είναι. Αυτό το συνέχισα και όταν ήρθα στην Αθήνα. Δηλαδή, όσο σπούδαζα στη δραματική σχολή, πήγαινα παντού, σε πολλές οντισιόν. Έδινα βιογραφικά μου σε πολλές εταιρείες παραγωγής. Όταν με πήραν στο θέατρο το 1999, ήταν τεράστια η ευτυχία μου γιατί μέχρι τότε μόνο έτρεχα. Έτσι, όταν απέδωσα όλο αυτό, είχα μόνο χαρά γιατί ήρθε η ώρα να το γευτώ και να το ζήσω πραγματικά. Μέχρι να πάρω το ρόλο στις «Σαββατογεννημένες», είχα δουλέψει ήδη έξι χρόνια στο θέατρο, χειμώνα – καλοκαίρι.
Η μια δουλειά έφερνε την άλλη. Τον Γιώργο Καπουτζίδη τον γνώρισα πριν από τις «Σαββατογεννημένες», όταν ήμουν σε μια δουλειά με τον Τάκη Ζαχαράτο. Ήρθε ο Γιώργο να κάνει μια αντικατάσταση και γίναμε φίλοι. Συντονίστηκαν οι ζωές μας με του Γιώργου γιατί, από τη στιγμή που γνωριστήκαμε, άρχισε να εκδηλώνει το ταλέντο του στο γράψιμο οπότε ήταν όλα συγκυρίες οι οποίες ταίριαξαν την κατάλληλη στιγμή. Αλλά όλο αυτό ήρθε σαν φυσική συνέπεια. Δεν ήρθε ξαφνικά για να με συνεπάρει.
Ήμουν πολύ τυχερός στη ζωή μου, αλλά ήμουν έτοιμος για να είμαι τυχερός. Η ζωή μου άλλαξε με τη δημοσιότητα, όμως ήμουν πλέον έτοιμος για την αλλαγή. Ήμουν είκοσι έξι χρονών, δούλευα από τα δεκαεννιά μου χειμώνα – καλοκαίρι, οπότε δεν μου ήρθε από το πουθενά. Ήρθαν ως μια φυσική κατάληξη τα πράγματα. Οπότε, όταν ήρθε το Παρά Πέντε, είχα πάρει μια ιδέα του πως είναι η αναγνωρισιμότητα και η δυνατότητα που έχει η τηλεόραση, ήσουν προετοιμασμένος. Ήρθαν πολύ σοφά τα πράγματα στη ζωή μου. Και είμαι ευγνώμων.
