Δεν ζούμε την πανδημία λόγω covid,ζούμε την πανδημία λόγω άρνησης. Πλέον στη σύγχρονη εποχή, βιώνοντας έναν αρκετά θανατηφόρο ιό, η επιστήμη έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο βρίσκοντας ,σε άμεσο χρονικό διάστημα τον τρόπο, προκειμένου να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση.
Τι είναι όμως αυτό που την εμποδίζει; Εκτός του γεγονότος της έγκρισης μιας τόσο δύσκολης επιχείρησης, που ονομάζεται “εμβόλιο”, που χρειάζονται αν όχι εβδομάδες αλλά και μήνες για την εύρεση, έγκριση και κυκλοφόρησή του, επιπρόσθετα, έρχεται στο προκήνιο η αντιμετώπιση της γνώμης και της άποψης εκατομμυρίων ανθρώπων που δυσφημίζουν αυτή την ηρωική πράξη.
Όταν, λοιπόν , το εθνικό αλλά και το παγκόσμιο σύστημα υγείας βρίσκεται στα όρια του, επιστήμονες καθημερινά δουλεύουν για να μπορέσουν όλοι να γυρίσουν στην κανονικότητα τους, έτσι ώστε τα σχολεία ,οι αυλές και τα αμφιθέατρα να γεμίσουν με χαμόγελα, οι εργαζόμενοι να επιστρέψουν στα γραφεία τους, να μπορούν όλοι να απολαύσουν τις βόλτες τους ,συγγενείς και φίλοι να συγκεντρωθούν όλοι μαζί ,πάλι, σε ένα σπίτι, ακριβώς εκεί βρίσκονται οι επιστήμονες που ,ουσιαστικά, εκείνοι “κατηγορούνται” για κάτι το οποίο δεν έχει ενταχθεί ακόμη στην πραγματικότητα.
Τα λόγια που ακούγονται είναι : “Αν βγει το εμβόλιο δεν θα το κάνω” , “Θελουν να μας βάλουν τσιπάκια, για να μας παρακολουθούν” , “Το εμβόλιο βγήκε σχετικά γρήγορα”. Σύμφωνα με το τελευταίο , ίσως να υπάρχει ένα δίκιο, όταν αναλογιστεί κανείς πως το εμβόλιο για την μηνιγγίτιδα έκανε να κυκλοφορήσει στην αγορά , μόλις 15 χρόνια. Όμως, ας μη ξεχνάμε, πώς ζούμε στο 2020 , στον κόσμο που η τεχνολογία και η επιστήμη βρίσκονται συνεχώς σε εξέλιξη και πώς όλους αυτούς τους μήνες ,της απομόνωσης και του εγκλεισμού, οι υπηρεσίες κινήθηκαν πιο γρήγορα, υπήρξε εξέλιξη της γραφειοκρατίας, που υπό κανονικές συνθήκες δεν μπορούσαν να προχωρήσουν ταχύρυθμα πολλές υποθέσεις, έτσι εξελίχθηκε και η επιστημή με πολλές ταυτόχρονες κλινικές δοκιμές εμβολίων “σωτηρίας”, όπως θα τα χαρακτήριζε κάποιος.
Κανένας ,όμως, πέρα από το να αρνείται δεν έχει σκεφτεί την ιστορία του εμβολίου και πώς ,όλη η ανθρωπότητα εχει επιζήσει από θανατηφόρες αρρώστιες. Θα σας μεταφέρω στην Αγγλία, την εποχή του 1800, όταν ο ιατρός Edward Jenner που ξεκίνησε τα πρώτα του βήματα από τον πατέρα της χειρουργικής , το 1795 αποφάσισε να έθρει αντιμέτωπος με τον δολοφόνο ιό της ευλογιάς. Η ευλογιά είναι μία μολυσματική ασθένεια που προσέβαλλε αποκλειστικά τον άνθρωπο και την προκαλούσαν δύο στελέχη ιών και για να μιλήσουμε με αριθμούς, η ευλογιά μέσα σε έναν αιώνα σκότωσε περίπου 240.000.000 ανθρώπους.
Αντλώντας την φράση : “μην υποθέτεις, δοκίμαζε” από τον δάσκαλό του , ο πρωτοποριακός γιατρός , για την εποχή του , αποφάσισε να δοκιμάσει να σώσει εκατομμύρια ανθρώπους και κυρίως μικρά παιδιά. Μελετώντας ενα παρόμοιο ιό της ευλογιάς ,τον ιό της δαμαλίτιδας ,παρατήρησε ότι όποιος μολυνόταν με αυτόν τον ιό εμφάνιζε μόνο πυρετό και μετά ξεπερνούσε την ασθένεια. Τότε ξεκίνησε η διαδικασία των πειραμάτων του. Αρχικά , μόλυνε τα μικρά παιδιά με τον ιό της δαμαλίτιδας και εφόσον αυτά περνούσαν την ασθένεια μόνο με την εμφάνιση πυρετού, συνεχιζόταν το πείραμα με την μόλυνση των παιδιών από τον ιό της ευλογιάς. Μετά τη διεξαγωγή αυτών των κλινικών δοκιμών τα παιδιά επέζησαν.
Ποιό είναι το συμπέρασμα λοιπόν; Τα παιδιά που μολύνθηκαν από δαμαλίτιδα είχαν αναπτύξει κάποιου είδους αντισώματα τα οποία ήταν παρεμφερή με τα αντισώματα που χρειαζόταν κάποιος για να αντιμετωπίσει τον ιό της ευλογιάς. Το 1873 μετά απο τα επιτυχή πειράματα του Ιατρού Έντουαρτ τα εμβόλια εντάχθηκαν στο υποχρεωτικό κομμάτι της Δημόσιας Υγείας. Το 1980 ,πλέον, η ανακοίνωση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ήταν πώς η ευλογιά είχε εξαλείφθει τελείως, χάρη στον γιατρό Edward και του πρώτου εμβολίου και έτσι κέρδισε τον τίτλο του Πατέρα της Ανοσοποίησης ή αλλιώς του Πατέρα των Εμβολίων.
Κλείνοντας, είναι αναγκαίο να υπογραμμιστεί ότι τα εμβόλια για να κυκλοφορήσουν στην αγορά περνούν τις κατάλληλες κλινικές μελέτες και δοκιμασίες, οπότε δεν βγαίνουν με σκοπό να προσβάλλουν κάποιον, αλλά για να τον σώσουν.
Κανε και εσύ ένα εμβόλιο, για να μην είσαι το επόμενο θύμα.
Της Μαρίας Σπανού
