Η εγκληματική αμέλεια που έδειξε ο Ελληνας πλαστικός χειρουργός στις ΗΠΑ άλλαξε δραματικά τη ζωή της δημοσιογράφου του «Εθνικού Κήρυκα» και συγγραφέως Κατερίνας Πλουμιδάκη, η οποία είχε εμπιστευτεί στα χέρια του την αποκατάσταση ενός προβλήματος στα χείλη της, τον Ιούνιο του 2021. Οταν έκανε γνωστή στη χώρα μας την περιπέτειά της και την πρόθεσή της να στείλει στη Δικαιοσύνη τον γιατρό, ο οποίος έσπευσε να εξαφανιστεί από προσώπου γης, βίωσε ένα τεράστιο κύμα συμπαράστασης αλλά και ένα αντίστοιχο τοξικότητας.
Την Κατερίνα Πλουμιδάκη συνάντησε η «Espresso» στο γραφείο του ερευνητή Γιώργου Τσούκαλη, ο οποίος συνδέεται μαζί της με στενή φιλία και εντόπισε πρόσωπα από τον κύκλο του γιατρού, με σκοπό να τον πείσουν να φροντίσει την ασθενή του και όχι να εξαφανιστεί εγκαταλείποντάς την στην τύχη της, με ένα κατεστραμμένο στόμα που την έκανε να αναζητεί τρόπους να δώσει τέλος στη ζωή της.
Διαβάστε επίσης: Συγκλονίζει η Κατερίνα Πλουμιδάκη μετά την αποτυχημένη πλαστική επέμβαση: «Σκεφτόμουν να αυτοκτονήσω»
Ανήμπορη και έγκλειστη
«Δεν μπορώ να γελάσω, να κλάψω, να χασμουρηθώ, δεν κάνει να βγω στον ήλιο, να εκτεθώ σε κρύο, γιατί δεν έχω αρκετά αιμοφόρα αγγεία να γυμναστώ. Στη Φλόριντα που κάνω τις θεραπείες είμαι όλη μέρα κλεισμένη και βγαίνω μετά τις 6 το απόγευμα. Δεν μπορώ να φάω, παρά μόνο με το μικρό κουτάλι ανάποδα. Είμαι πλέον με ειδικές ανάγκες και κοιτάζω και το ενδεχόμενο αναπηρικής σύνταξης στις ΗΠΑ» μας είπε η κυρία Πλουμιδάκη, χωρίς να μπορεί ουσιαστικά με λίγα λόγια να μας περιγράψει τις δυσκολίες της καθημερινότητας.
Πώς είναι όμως το να μην μπορεί να εκφραστεί μια γυναίκα που ήταν ιδιαίτερα επικοινωνιακή; «Το συναίσθημα που έχω αυτά τα δύο χρόνια είναι ο τρόμος και πως είμαι εγκλωβισμένη στο σώμα μου. Δεν έχω κλάψει για ό,τι συνέβη, γιατί δεν μπορώ, όλο αυτό έχει συσσωρευτεί μέσα μου» μας λέει.
Σε αυτό το σημείο ο Γιώργος Τσούκαλης, που είχε δει εξαρχής τις φωτογραφίες με την ανατριχιαστική κατάσταση της γυναίκας, μας είπε χαρακτηριστικά: «Από όσα έχω δει όλα αυτά τα χρόνια σε νεκροτομεία κ.λπ., αυτό που μου προκάλεσε τέτοιο σοκ και μου έμεινε ανεξίτηλο ”τατουάζ” ήταν οι φωτογραφίες της και η σκηνή όταν βρήκαμε τη σορό του Βαγγέλη Γιακουμάκη. Οταν επικοινωνούμε, η εικόνα αυτή είναι το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στον νου».
Η διαδικασία αποκατάστασης, που έως τώρα περιλαμβάνει επτά χειρουργεία και 40 ενέσεις βλαστοκυττάρων, θεωρείται πειραματική. Δεν έχει υπάρξει αντίστοιχο ιατρικό περιστατικό και όλες οι θεραπείες γίνονται χωρίς δεδομένη κατάληξη και με τεράστιο κόστος. Ωστόσο, ο μυς που της αφαίρεσε ο γιατρός από το πάνω χείλος προκαλώντας παράλυση και τον πέταξε στα σκουπίδια δεν μπορεί ποτέ να αποκατασταθεί.
Εναν χρόνο μετά τη μοιραία επέμβαση για την αφαίρεση του παλαιού κολλαγόνου που είχε θρομβώσει, ο γιατρός ξαφνικά εξαφανίστηκε. Εκλεισε τηλέφωνα και δεν απαντούσε σε καμία κλήση της Κατερίνας Πλουμιδάκη. Ο Γιώργος Τσούκαλης ανέλαβε ως φίλος να εντοπίσει στην Ελλάδα πρόσωπα από τον κύκλο του γιατρού προκειμένου να τον πείσουν έστω να μιλήσει με την ασθενή του. Οντως, άνθρωπος από τον στενό κύκλο του γιατρού δεσμεύτηκε να μεσολαβήσει, όμως στη συνέχεια -προφανώς κατ’ εντολήν του γιατρού από τις ΗΠΑ- και αυτό το πρόσωπο έκοψε κάθε επικοινωνία.
Κοντά στην αυτοχειρία
Στο μεταξύ, η δημοσιογράφος δεν μπορούσε πλέον ούτε να εργαστεί, πόσο μάλλον να γράψει κάποιο βιβλίο, όταν χρειάζεται ακόμα συνεδρίες με ψυχολόγο για να διαχειριστεί αυτή την κατάσταση. Αλλωστε, κοιτώντας το είδωλό της στον καθρέφτη έβλεπε ως επιλογή λύτρωσης την αυτοχειρία. «Το σκέφτηκα δύο φορές, μία όταν είδα τη ζημιά και τη δεύτερη όταν με παράτησε ο γιατρός, έπειτα από έναν χρόνο που ήμουν εγκλωβισμένη μέσα στο πρόσωπό μου» λέει.
Κάνοντας γνωστή τη δοκιμασία της, η Κατερίνα Πλουμιδάκη βίωσε ένα τεράστιο κύμα συμπαράστασης από γνωστούς και αγνώστους. Αμέτρητα σχόλια συμπόνιας στα κοινωνικά δίκτυα της έδωσαν δύναμη. Την ίδια ώρα όμως υπήρξαν και πολλές επιθέσεις στο πρόσωπό της από όσους θεωρούν ότι αυτό που της συνέβη είναι αποτέλεσμα μιας αισθητικής επέμβασης, κάτι που δεν ισχύει.
«Ημουν προετοιμασμένη για άπειρα πικρόχολα σχόλια, γιατί δεν το έπαθα από ένα τροχαίο ή από δάγκωμα ενός σκύλου, αλλά γιατί έκανα μια ένεση κολλαγόνου πριν από 30 χρόνια, το οποίο έπρεπε να αφαιρέσω. Αυτό δεν συγχωρείται, ενώ αν ήμουν το θύμα τροχαίου, θα ήταν όλοι μαζί μου. Αυτό όμως με έκανε πιο δυνατή» μας εξηγεί.
Ως επίλογο αυτής της εξιστόρησης η ίδια θα επέλεγε τον τίτλο από το βιβλίο της που κυκλοφόρησε το 2016 και σύντομα θα επανεκδοθεί: «Δανεικός χρόνος». Στην περίληψη του βιβλίου αναφέρεται σχεδόν προφητικά στην ίδια: «Αν σας έδιναν παράταση ζωής, πώς θα τη ζούσατε; Αυτή είναι μια αληθινή ιστορία. Ενα ξαφνικό πρόβλημα υγείας με ανάγκασε απρόσμενα να απαντήσω σε αυτό το ερώτημα. Η γραμμή ανάμεσα στο “είμαι καλά” και στο “περνάω στην απέναντι πλευρά” είναι πολύ λεπτή τελικά…»
{{-PCOUNT-}}22{{-PCOUNT-}}
