Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 100 ετών η Καίτη Γκρέυ, μια από τις σημαντικότερες εκπροσώπους του λαϊκού τραγουδιού. Η θρυλική τραγουδίστρια, που άφησε την τελευταία της πνοή στο σπίτι της, αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα υγείας το τελευταίο διάστημα, μετά και το εγκεφαλικό που είχε υποστεί τον περασμένο Οκτώβριο.
Με τη αυθεντική λαϊκή φωνή και το ανεπανάληπτο ταμπεραμέντο, η Καίτη Γκρέυ σφράγισε μια ολόκληρη εποχή. Οι μοναδικές ερμηνείες της σε διαχρονικές επιτυχίες, όπως «Το μαράζι», «Το βουνό», «Πήρα την στράτα και έρχομαι», «Μέσα στης ζωής τα μονοπάτια», «’Ανοιξε, άνοιξε», «Καλέ μάνα δεν μπορώ», «Αγγελοκαμωμένη μου», «Θέλω να είναι Κυριακή», «Τα ξένα χέρια», «Το πες και τό ‘κανες», «’Αναψε το τσιγάρο», «Μια γυναίκα μόνο ξέρει», «Βαθειά στη θάλασσα θα πέσω», άφησαν ανεξίτηλο το σημάδι τους στο ελληνικό τραγούδι.
Συνεργάστηκε με τους σπουδαιότερους συνθέτες και στιχουργούς της χρυσής εποχής του λαϊκού και του ελαφρού τραγουδιού, ενώ οι ζωντανές της εμφανίσεις έγιναν σημείο αναφοράς. «Γνώρισα τον Τσιτσάνη, τον Παπαϊωάννου που λέγαμε, τον Κερομύτη, τον Χατζηχρήστο, τον Μάρκο τον Βαμβακάρη… την ωραιότερη μουσική, τα ωραιότερα τραγούδια που μπορούν να γίνουν, που θα μείνουνε για πάντα στην ιστορία, αυτοί οι άνθρωποι τα γράψανε, τα φτιάξανε. Αυτοί, χωρίς να γράφουνε μουσική, οι περισσότεροι αγράμματοι, βγάζανε ψυχή από μέσα τους συνέχεια. Αυτό που γράφανε, αυτό που φτιάχνανε, το νοιώθανε», είχε πει σε συνέντευξή της στον Σωτήρη Κακίση και στο περιοδικό «Δίφωνο», τον Ιανουάριο του 1997.
Συνεργάστηκε με τους σπουδαιότερους συνθέτες και στιχουργούς της χρυσής εποχής του λαϊκού και του ελαφρού τραγουδιού, ενώ οι ζωντανές της εμφανίσεις έγιναν σημείο αναφοράς. «Γνώρισα τον Τσιτσάνη, τον Παπαϊωάννου που λέγαμε, τον Κερομύτη, τον Χατζηχρήστο, τον Μάρκο τον Βαμβακάρη… την ωραιότερη μουσική, τα ωραιότερα τραγούδια που μπορούν να γίνουν, που θα μείνουνε για πάντα στην ιστορία, αυτοί οι άνθρωποι τα γράψανε, τα φτιάξανε. Αυτοί, χωρίς να γράφουνε μουσική, οι περισσότεροι αγράμματοι, βγάζανε ψυχή από μέσα τους συνέχεια. Αυτό που γράφανε, αυτό που φτιάχνανε, το νοιώθανε», είχε πει σε συνέντευξή της στον Σωτήρη Κακίση και στο περιοδικό «Δίφωνο», τον Ιανουάριο του 1997.
