«Εκεί έχασα τους κόπους μιας ζωής», είπε ο Βαγγέλης Κονιτόπουλος.
Ο Βαγγέλης Κονιτόπουλος έδωσε συνέντευξη στην εφημερίδα Espresso και τον Νίκο Νικόλιζα. Ο γνωστός τραγουδιστής μίλησε, μεταξύ άλλων, και για την οικονομική καταστροφή που είχε υποστεί στο παρελθόν.
Κάποια στιγμή έφτιαξες ένα τεράστιο κέντρο, το Γαλάζιο, στην Καυταντζόγλου και μετά ήρθε η οικονομική καταστροφή για σένα. Πώς συνέβη αυτό;
Αρχικά είχα πάρει την Καλύβα και ξεκινήσαμε με την Αγγελική και τη Νάσια, και γινόταν τότε πανικός. Το 1992 έφτιαξα το Γαλάζιο που πήγαινε σφαίρα. Στη συνέχεια ήρθε η Στέλλα, το 1995, που έκανε το μεγάλο σουξέ «Μα όπου και να πάω χάνομαι». Το μαγαζί ήταν πάρα πολύ ωραίο και ο κόσμος το αγάπησε. Είχα ρίξει πάρα πολλά λεφτά. Από τον Δήμο της Αθήνας τότε μου ζητούσαν για το μαγαζί θέσεις πάρκινγκ που εγώ δεν τις είχα.
Υπήρχε λοιπόν ένα παράθυρο στον νόμο που έλεγε ότι μπορείς να τις αγοράσεις αυτές τις θέσεις και ο δήμος υποτίθεται ότι θα έφτιαχνε πάρκινγκ και θα μου τις έδινε στο μέλλον. Το πάρκινγκ αυτό δεν φτιάχτηκε ποτέ και τα λεφτά που είχα δώσει χάθηκαν. Είχα τεράστιο πρόβλημα γιατί κανείς δεν μπορούσε να παρκάρει και κάθε βράδυ υπήρχε συνέχεια Αστυνομία που έκοβε κλήσεις.
Είχα δώσει εντολή εγώ στον πορτιέρη, μάζευε τις κλήσεις από τα αυτοκίνητα και την επόμενη μέρα πήγαινα και τις πλήρωνα εγώ για να μην πάρει κακή φήμη το μαγαζί. Αυτό με ανάγκαζε να βρω λύση, έριξα την Καλύβα και έφτιαξα το Γαλάζιο. Στο Γαλάζιο έφτιαξα εφτά υπόγεια πάρκινγκ, τα λεφτά κάπου τελείωσαν και εκεί έχασα τους κόπους μιας ζωής. Δεν με πειράζει όμως που έχασα αυτά τα λεφτά, αλλά ο τρόπος που τα έχασα. Εγινε μια μεγάλη απατεωνιά εις βάρος μου και έτσι έχασα το μαγαζί από την τράπεζα.
Πώς είναι ένας άνθρωπος που δούλευε μια ζωή να τα χάσει εν μια νυκτί όλα; Στενοχωρήθηκες;
Οχι. Εγώ θα στενοχωρηθώ μόνο αν δεν μπορώ να παίξω και να τραγουδήσω για τον κόσμο. Δεν το παίζω ήρωας, αλλά έτσι νιώθω. Αυτό με έκανε να αντιληφθώ πολλά. Ισως είχα «μπει» και σε κάποια αλαζονεία, ενώ με έκανε να αντιληφθώ ότι η αποστολή μου τελικά δεν είναι να έχω μαγαζιά και να το παίζω επιχειρηματίας. Εγώ δούλευα με την αγάπη του κόσμου. Αυτή με κρατάει και στη ζωή.
