Η Ελένη Καρακάση παραχώρησε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στην εκπομπή «Καλύτερα Αργά», που παρουσιάζει η Αθηναΐδα Νέγκα, τη νύχτα της 10ης Δεκεμβρίου. Σε ένα βαθιά εξομολογητικό πλαίσιο, η ηθοποιός περιέγραψε τις προσωπικές της προκλήσεις, εστιάζοντας στη διαχείριση της ινομυαλγίας, μιας ασθένειας που χαρακτηρίζεται από χρόνιο πόνο και ψυχολογική καταπόνηση.
Από την αρχή της συζήτησης, η Ελένη Καρακάση τόνισε τη σημασία της ειλικρίνειας στις διαπροσωπικές σχέσεις: «Όταν δεν συμπαθώ κάποιον, το δείχνω». Παράλληλα, εξέφρασε την έντονη δυσαρέσκειά της για συμπεριφορές που υποτιμούν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, λέγοντας: «Με εκνευρίζει όταν βλέπω ανθρώπους να αντιμετωπίζουν άσχημα άλλους που θεωρούν κατώτερους».
Η ηθοποιός αναφέρθηκε στη διαδικασία της συναισθηματικής αποδοχής και εξωτερίκευσης, λέγοντας: «Αν λες τα πράγματά σου, τα ξορκίζεις. Εμένα με βοηθάει να τα αποδέχομαι και να τα ακούω. Βρίσκεις τη λύση πιο εύκολα». Αποκάλυψε επίσης την προτίμησή της να αντιμετωπίζει τυχόν παρεξηγήσεις άμεσα, επισημαίνοντας: «Μου αρέσει, αν συμβεί κάποια παρεξήγηση, να παίρνω τηλέφωνο και να εξηγώ τη δική μου εκδοχή».
Αναπολώντας την παιδική της ηλικία, η Καρακάση περιέγραψε μια χαρακτηριστική ανάμνηση: «Το κυριακάτικο τραπέζι ήταν ο παιδικός μου εφιάλτης. Ήμουν από μικρή σκασμένη και καθόμουν από την αρχή μέχρι το τέλος με το μπουφάν μου στα σκαλιά».
Η Ελένη Καρακάση μοιράστηκε τη δύσκολη διαδρομή της αντιμετώπισης της ινομυαλγίας, περιγράφοντας την αρχική της εμπειρία ως εξαιρετικά επώδυνη, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. «Είχε πολύ πόνο, σωματικό πόνο που έφερνε και τον ψυχικό και μια αναστάτωση σε όλη τη ζωή μου. Το χειρότερο ήταν ότι ένιωθα πως δεν μπορούσα να είμαι λειτουργική», δήλωσε με ειλικρίνεια.
Ιδιαίτερη έμφαση έδωσε στις συχνές αντιδράσεις που αντιμετώπιζε από το περιβάλλον της: «Αυτή η φράση “πρέπει να μάθεις να ζεις με τον πόνο” μου την είπαν πολλές φορές. Μου χτυπούσε πάρα πολύ άσχημα. Μου το έλεγαν και γιατροί και ασθενείς και γυναίκες που μου έλεγαν “κι εμείς περάσαμε την κλιμακτήριο χωρίς φάρμακα”. Αλλά δεν είναι το ίδιο».
Η αποφασιστικότητά της να βρει ανακούφιση αποτέλεσε σημείο καμπής στη διαχείριση της ασθένειάς της. «Έχω μια ασθένεια που λέγεται ινομυαλγία. Δεν δέχομαι να περνάω τη ζωή μου με πόνο όταν μπορώ να τον αποφύγω. Έψαχνα λύση, πήγαινα στους γιατρούς και έκλαιγα. Εγώ το λέω και θα συνεχίσω να το λέω, γιατί ακόμα κι έναν άνθρωπο να ευαισθητοποιήσεις, είναι σημαντικό».
Μιλώντας για μια κρίσιμη στιγμή, ανέφερε: «Ξύπνησα μια μέρα στις 4 τη νύχτα και ήμουν έτοιμη να πάω στο νοσοκομείο. Είχαν μουδιάσει και τα δύο χέρια, είχα πόνους. Άρχισα να το ψάχνω και κατέληξα ότι είναι ινομυαλγία. Είχα δοκιμάσει τα πάντα – ομοιοπαθητική, βελονισμό – και πάλι τα ίδια».
Η λύση ήρθε μέσα από την εξειδικευμένη θεραπεία πόνου: «Ο μεγαλύτερος πόνος ήταν όταν καθόμουν στον καναπέ και όταν κοιμόμουν. Ο σύζυγός μου ξυπνούσε από τα βογγητά μου. Βρήκα τα ιατρεία πόνου και πήγα. Κάνω μια θεραπεία και τώρα έκοψα το ένα χάπι. Δεν είναι παυσίπονα, έχουν να κάνουν με το νευρολογικό κομμάτι. Ο εγκέφαλός μου δίνει εντολή στο σώμα ότι ο πόνος που νιώθω είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτό που πρέπει».
Η Ελένη Καρακάση ολοκλήρωσε τη συνέντευξή της με μια στοχαστική παρατήρηση: «Δεν έχω αναρωτηθεί ποτέ “γιατί σε εμένα”».
