Σε μια καθημερινότητα όπου η ουσιαστική παιδεία υποχωρεί και οι οικογενειακοί δεσμοί τρίζουν, η νεανική παραβατικότητα αναδύεται ως ανησυχητικό σύμπτωμα. Δεν πρόκειται πια για μεμονωμένα περιστατικά, αλλά για μια κοινωνική δυναμική που απλώνεται ολοένα και περισσότερο.
Πρόσφατα στοιχεία δείχνουν αύξηση 12,5% στα αδικήματα που διαπράττονται από ανηλίκους, σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος. Κλοπές, ληστείες, αλλά και βίαιες επιθέσεις και περιστατικά εκφοβισμού, συνθέτουν ένα ανησυχητικό μωσαϊκό.
Η οικογένεια, άλλοτε το σταθερό καταφύγιο των παιδιών, σήμερα συχνά αποδεικνύεται αδύναμος κρίκος. Η έλλειψη επικοινωνίας, η συναισθηματική απουσία και η πίεση της καθημερινότητας δημιουργούν κενό, το οποίο σπεύδει να καλύψει ο έξω κόσμος: παρέες, συμμορίες, διαδικτυακές κοινότητες.
Πίσω από φαινομενικά “ολοκληρωμένες” οικογένειες κρύβεται συχνά ένα τοπίο συναισθηματικής εγκατάλειψης. Οι έφηβοι αναζητούν αλλού την αποδοχή που δεν βρίσκουν στο σπίτι – συχνά σε χώρους όπου η παραβατικότητα μετατρέπεται σε μέσο έκφρασης και επιβεβαίωσης.
Πίσω από φαινομενικά “ολοκληρωμένες” οικογένειες κρύβεται συχνά ένα τοπίο συναισθηματικής εγκατάλειψης. Οι έφηβοι αναζητούν αλλού την αποδοχή που δεν βρίσκουν στο σπίτι – συχνά σε χώρους όπου η παραβατικότητα μετατρέπεται σε μέσο έκφρασης και επιβεβαίωσης.
