Στο Ντίπι, στο μυχό του κόλπου της Γέρας, δίπλα από λιγοστά μαγαζιά – κτίσματα των αρχών του 20ου αιώνα, στη σκιά της εικόνας του σεισμικού ρήγματος που δημιούργησε πριν από εκατομμύρια χρόνια την εικόνα του Αιγαίου σήμερα, στέκει το τελευταίο πυρηνελαιουργείο της Λέσβου. Ένα βιομηχανικό συγκρότημα χτισμένο στα τέλη του 19ου αιώνα που μέσα από οικονομικά «πάνω» και «κάτω» έφτασε σήμερα 130 χρόνια μετά την πρώτη του λειτουργία, να λένε οι υπεύθυνοι του ότι είναι… eco friendly!
«Εκμεταλλευόμαστε τον ελαιοπυρήνα, τα κατάλοιπα δηλαδή της επεξεργασίας του ελαιοκάρπου» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Γιάννης Βασιλέλλης, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της «Ελαιουργίας Αιγαίου», της εταιρίας δηλαδή που διαχειρίζεται το πυρηνελαιουργείο. Και συνεχίζει: «Εκμεταλλευόμαστε κάτι το οποίο σε κάθε άλλη περίπτωση θα κατέληγε ως λύμα σε κάποιο ρέμα ή στη θάλασσα».
Το πυρηνελαιουργείο στο Ντίπι από την επεξεργασία του ελαιοπυρήνα που αγοράζεται από τα ελαιοτριβεία παράγει πυρηνέλαιο και πυρηνόξυλο.
Το πυρηνέλαιο είναι ένα ελαιώδες που μετά από το ραφινάρισμα του θεωρείται ένα από τα καλύτερα και πλέον υγιεινά ελαιώδη για τα τηγάνι. Όσον αφορά το πυρηνόξυλο είναι ένα από τις καλύτερες καύσιμες ύλες για βιομηχανίες και βιοτεχνίες αν και την τελευταία δεκαετία χρησιμοποιείται ως βιοκαύσιμο για θέρμανση σπιτιών.
Το πυρηνέλαιο είναι ένα ελαιώδες που μετά από το ραφινάρισμα του θεωρείται ένα από τα καλύτερα και πλέον υγιεινά ελαιώδη για τα τηγάνι. Όσον αφορά το πυρηνόξυλο είναι ένα από τις καλύτερες καύσιμες ύλες για βιομηχανίες και βιοτεχνίες αν και την τελευταία δεκαετία χρησιμοποιείται ως βιοκαύσιμο για θέρμανση σπιτιών.
