Φοιτη-Τελευταίοι και Καταχρεωμένοι
Η κατάσταση είναι έκρρυθμη. Η κατάσταση είναι σοβαρή. Η κατάσταση είναι πρωτόγνωρη και χαίρει άμεσης και αποτελεσματικής αντιμετώπισης. Κατανοητά. Παρόλα αυτά μερικά θέματα δεν απαιτούν τίποτα παραπάνω από τη θέση σε λειτουργία της κοινής λογικής που όλοι-θέλω να πιστεύω-όσοι ασχολούνται με τα επιβληθέντα μέτρα διαθέτουν.
Θα μπορούσα να απαρριθμήσω μερικές δεκάδες από λόγους για τους οποίους το σχέδιο που προτείνεται από την κυβέρνηση σχετικά με την επερχόμενη λειτουργία των πανεπιστημίων «μπάζει» από παντού. Ωστόσο, δε θα κουράσω και θα αναφέρω ενδεικτικά και επιγραμματικά μερικούς από αυτούς:
Τα συγγράμματα αναμένεται να διανεμηθούν εώς και τις 15 Ιουνίου. Εαν δε με απατά η μνήμη μου, τα μαθηματικά που διδάχτηκα κατά τη δημοτική μου εκπαίδευση υποστήριζαν ότι το 10 (πιθανή ημερομηνία έναρξης της εξεταστικής του Ιουνίου) προηγείται του 15. Εκτός αυτού, ακόμη και τις επόμενες ημέρες να φτάσουν τα βιβλία (σε μερικούς φοιτητές πάντοτε, είναι αδύνατον η ημερομηνία παράδοσης να είναι η ίδια για όλους) για τους περισσότερους από εμάς είναι ήδη αργά.
ΕΙΔΗΣΗ ΣΟΚ! Δε ζουν όλοι οι φοιτητές στα μεγάλα αστικά κέντρα και δε σπουδάζουν όλοι οι φοιτητές στον τόπο μόνιμης κατοικίας τους. Πολλές σημειώσεις, βιβλία και άλλα απαραίτητα για το διδακτικό έργο υλικά έχουν παραμείνει σε άδικα ενοικιαζόμενα-ιδιαίτερα για τους τελειοφοίτους- φοιτητικά σπίτια, μη μπορώντας αξιοποιηθούν εώς τις 18 Μαίου. Επιπλέον, έχει περάσει, έστω φευγαλέα, σε κάποιον η σκέψη: Με τους φοιτητές που πήγαν να βρουν τις οικογένειές τους στο εξωτερικό τι θα γίνει; «Μα είναι ένα ελάχιστο ποσοστό. Ας μην έφευγαν. Να έρθουν με ιδιωτικό τζετ» ακούω τις φωνές όσων δεν είναι στη θέση των τελευταίων να λένε.
Προτέινονται εναλλακτικοί τρόποι για τη διενέργεια εξεταστικής, όπως προφορική εξέταση μέσω τηλεδιάσκεψης, ασκήσεις πολλαπλής επιλογής αντί ανάπτυξης και απαλλακτικές εργασίες. Ο τελευταίος θα ακουγόταν πρόσφορος μόνο εάν υπήρχε πρόσβαση στη βιβλιοθήκη της σχολής. Ως φοιτήτρια της νομικής σχολής ΔΠΘ Η’ εξαμήνου, γνωρίζω πως εκ των πραγμάτων δε δύναται να εφαρμοστούν οι παραπάνω μέθοδοι εξέτασης. Τουλάχιστον όχι σε ικανοποιητικό, ούτε καν επαρκή βαθμό. Πιθανολογώ ότι αυτό ισχύει για τις περισσότερες σχολές, αν όχι σε όλα, σε κάποια από τα μαθήματα του τρέχοντος εξαμήνου τους. Θεωρώ περιτττό να αναπτύξω άποψη περί εργαστηρίων και δη ιατρικών, οπότε θα αναφέρω και πάλι απλά κάποιες ημερομηνίες, υπενθυμίζοντας ότι έχουν χαθεί σχεδόν δύο μήνες διδακτικών ωρών: 25 Μαιου έναρξη αναπληρώσεων – 10 Ιουνίου έναρξη εξεταστικής περιόδου.
«Ξέρετε τι επιπτώσεις μπορεί να έχει η μη αναπλήρωση αυτών των διδακτικών ωρών όχι μόνο στο φετινό έργο των παιδιών, αλλά σε ολόκληρο το εκπαιδευτικό τους έργο, ακόμη και στη μετέπειτα ζωή τους;» ακουσα να αναφέρεται σήμερα σε πρωινό ρεπορτάζ όπου συμμετείχε η υπουργός παιδέιας. Έχοντας περάσει από τα θρανία θα πω ότι βεβαίως και έιναι σημαντικό τα παιδιά να μην παραλείψουν να μάθουν την υποτακτική του ειμί, αλλά είναι εξίσου σημαντικό για τον φοιτητή να λάβει την απαραίτητη γνώση, ώστε να αποφοιτήσει άριστα καταρτισμένος ως προς το αντικείμενο του.
Και εδώ έιναι που αναρωτιέμαι: Ποιος είναι ο σκοπός της κυβέρνησης; Δίνεται κάποιο βραβείο στις χώρες που δε θα καθυστερήσουν τις εξεταστικές περιόδους των φοιτητών τους; Ποιος είναι αυτός που πιέζει να δώσουμε εξετάσεις στην ίδια ημερομηνία που δίναμε και τις χρονιές που δε βρισκόμασταν εν μέσω πανδημίας; Είναι γρίφος και πρέπει να συλλέγω κάθε αερολογία που αναφέρεται περί αυτού καθημερινά στις 6, ώστε να πάρω απαντήσεις; Τι πρέπει να κάνω για να ακουστώ; Τι πρέπει να κάνω για να ληφθεί υπόψη η γνώμη μου σε ένα θέμα που αφορά πρώτα και κύρια εμένα; Δεν είμαι η αρμόδια να πάρω αποφάσεις, αλλά η δική μου λογική θεωρεί ως δεδομένο ότι για να καλυφθεί το κενό επιβάλλεται παράταση. Είναι νόμος της φύσς εάν το καλοσκεφτεί κανείς και δεν είναι ντροπή να το παραδεχτούμε.
Σοφία Μουρατίδου,
τεταρτοετής φοιτήτρια Νομικής Σχολής Δημοκριτέιου Πανεπιστημίου Θράκης.
