Η υπόθεση αφορούσε φορολογούμενη στην οποία είχε καταλογιστεί φόρος κληρονομίας, βάσει αντικειμενικού υπολογισμού της αξίας του δικαιώματος υψούν από τον φορολογικό έλεγχο.
Με απόφασή του, το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε ότι η φορολογητέα αξία του κληρονομιαίου δικαιώματος υψούν πρέπει να προσδιορίζεται κατά τον χρόνο θανάτου του κληρονομουμένου και όχι με βάση μελλοντικές ή ενδεχόμενες οικονομικές εξελίξεις. Η υπόθεση αφορούσε φορολογούμενη στην οποία είχε καταλογιστεί φόρος κληρονομίας, βάσει αντικειμενικού υπολογισμού της αξίας του δικαιώματος υψούν από τον φορολογικό έλεγχο.
Η φορολογούμενη προσέφυγε στη ΔΕΔ και εν συνεχεία στο Διοικητικό Εφετείο, προβάλλοντας ότι το εν λόγω δικαίωμα αποτελεί μεν περιουσιακό στοιχείο, ωστόσο φορολογείται μόνον εφόσον έχει πραγματική και όχι θεωρητική ή πλασματική αξία.
Τα διοικητικά δικαστήρια απέρριψαν τους ισχυρισμούς της, δεχόμενα την προσέγγιση της φορολογικής αρχής. Ωστόσο, το ΣτΕ ανέτρεψε τις προηγούμενες αποφάσεις, επισημαίνοντας ότι η φοροδοτική ικανότητα του κληρονόμου πρέπει να προσδιορίζεται με βάση την πραγματική αξία του δικαιώματος κατά τον χρόνο επαγωγής της κληρονομίας, δηλαδή τον χρόνο θανάτου του κληρονομουμένου. Το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο υπογράμμισε ότι ενδεχόμενες μελλοντικές εξελίξεις δεν μπορούν να αποτελούν βάση για τον υπολογισμό του φόρου, καθώς δεν αποτυπώνουν την πραγματική περιουσιακή κατάσταση του κληρονόμου κατά τον κρίσιμο χρόνο. Με τον τρόπο αυτό, το ΣτΕ έθεσε σαφές πλαίσιο για την ερμηνεία της φορολόγησης του δικαιώματος υψούν στο πλαίσιο της κληρονομικής διαδοχής.
Για παράδειγμα, αν κατά τον χρόνο θανάτου του κληρονομουμένου το δικαίωμα υψούν δεν μπορούσε να αξιοποιηθεί λόγω πολεοδομικών περιορισμών, τότε η αξία του είναι μηδενική ή ελάχιστη, ακόμη κι αν μελλοντικά αρθούν οι περιορισμοί αυτοί.
Σε άλλη περίπτωση, αν η οικοδομή είχε ήδη εξαντλήσει τον συντελεστή δόμησης, το δικαίωμα υψούν υφίσταται νομικά αλλά δεν έχει πρακτική αξία, επομένως δεν μπορεί να υπολογιστεί φόρος κληρονομίας με βάση δυνητική αξιοποίησή του. Τέλος, σε περίπτωση που σε μια πολυκατοικία υπάρχει δικαίωμα υψούν, αλλά η εκμετάλλευσή του εξαρτάται από τη συναίνεση όλων των συνιδιοκτητών, τότε κατά τον χρόνο του θανάτου, εφόσον δεν υφίσταται συμφωνία, δεν μπορεί να θεωρηθεί άμεσα αξιοποιήσιμο περιουσιακό στοιχείο.
