Καλύτερη είναι η εικόνα της φωτιάς που ξέσπασε το βράδυ της Τρίτης (01/04) σε εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο στην οδό Αγίου Αντωνίου στα Άνω Πατήσια. Πυροσβέστες παραμένουν στο σημείο και επιχειρούν σε μικρές αναζωπυρώσεις.
Η φωτιά -που βρίσκεται σε ύφεση- πήρε μεγάλη έκταση, με αποτέλεσμα να προκληθεί ανησυχία στους κατοίκους της περιοχής και να επιχειρούν οι πυροσβεστικές δυνάμεις καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας.
Μάλιστα σύμφωνα με πληροφορίες από την ομάδα στο Facebook, «Ριζούπολη-Γειτονιά Ξανά», πυρκαγιά μεγάλης έκτασης είχε σημειωθεί ξανά στον ίδιο χώρο πριν από περίπου 10 ημέρες. Όπως καταγγέλλει η ομάδα ο χώρος του εργοστασίου έχει μετατραπεί σε χωματερή και σκουπιδότοπο. «Άχρηστα αντικείμενα και πολύ εύφλεκτα υλικά (ξύλα, χαρτόνια, ξύλινες οικοσκευές, πλαστικά, φελιζόλ, μπουκάλια με αδιευκρίνιστα “λάδια” κ.λπ.), σωριασμένα στους βρώμικους και αχανείς χώρους του πρώην εργοστασίου, αποτελούν υγειονομική βόμβα και δυνητική εστία νέων αναφλέξεων».
Το θέμα της αξιοποίησης του χώρου απασχολούσε τους κατοίκους της περιοχής και κατά το παρελθόν είχαν γίνει συγκεντρώσεις για το συγκεκριμένο ζήτημα.
Σημειώνεται πως στο σημείο επιχείρησαν 29 πυροσβέστες με 12 οχήματα και ειδικό βραχιονοφόρο όχημα, ενώ συνδρομή παρείχαν εθελοντές και υδροφόρες από τους ΟΤΑ. Οι δυνάμεις της Πυροσβεστικής παραμένουν στο σημείο και συνεχίζουν τις προσπάθειες για πλήρη κατάσβεση της φωτιάς.
Δείτε φωτογραφίες και βίντεο
Το «μικρό Μάντσεστερ»
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1920 στη Νέα Ιωνία, τον Περισσό και τα Άνω Πατήσια δημιουργείται σταδιακά ένα «μικρό Μάντσεστερ», μια μικρή βιομηχανική πόλη. Στο επίκεντρο βρίσκεται η κλωστοϋφαντουργία που καλπάζει και η οποία απογειώνεται χάρη στα φθηνά εργατικά χέρια των προσφύγων από τη Μικρά Ασία.
Το εργοστάσιο της Ελληνικής Εριουργίας στα Άνω Πατήσια ήταν ένα από τα πρώτα που κτίστηκαν στην περιοχή, όπως αναφέρθηκε είχε φτιαχτεί από το 1909. Πίσω από το εργοστάσιο που έμελλε να εξελιχθεί σε έναν κολοσσό της εποχής ήταν ο επιχειρηματίας Νικόλαος Κυρκίνης.
Αμέσως μετά τη δημιουργία του πλυντηρίου της Ελληνικής Εριουργίας στην οδό Ηρακλείου, ο Κυρκίνης ιδρύει το εργοστάσιο της μεταξουργίας (1919), που με τον ερχομό των προσφύγων μετατρέπεται σε ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία «Ελληνική Μεταξουργία Α.Ε.».
Μαζί με το εργοστάσιο της «Μεταξουργίας» στον Περισσό αποτελούσε ένα επιχειρηματικό σύνολο, για τη λειτουργία του οποίου μάλιστα χτίστηκε, ένα εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος. Πρόκειται για την «Ηλεκτροβιομηχανική Α.Ε.». Μαζί φτιάχτηκε και ένας ολόκληρος εργατικός συνοικισμός, που στέγασε τους πρόσφυγες εργάτες.
Έτσι το 1919 η εταιρία μετατράπηκε σε ανώνυμη «Ελληνική Εριουργία Α.Ε.» με κεφάλαιο 2.000.000 δραχμών.
Επρόκειτο για μία μικρή πόλη με δικό της εργοστάσιο ρεύματος και βεβαίως έντονη οικονομική ζωή.
Οι εγκαταστάσεις του εργοστασίου καταλάμβαναν 28.000 τ.μ., ενώ παρήγαγε παντός είδους μάλλινα είδη, υφάσματα ανδρικά και γυναικεία, κουβέρτες κοινές και πολυτελείας και βεβαίως στρατιωτικά είδη που ήταν απαραίτητα εκείνη την εποχή.
Από το 1926 οι τρεις έως τότε ανεξάρτητες επιχειρήσεις , «Ελληνική Μεταξουργία Α.Ε.», «Ηλεκτροβιομηχανική Α.Ε.» και η «Ελληνική Εριουργία Α.Ε.» συγχωνεύονται υπό την «Ελληνική Εριουργία Α.Ε.» δημιουργώντας έτσι έναν επιχειρηματικό κολοσσό της εποχής.
Η εποχή Μποδοσάκη
Λίγο αργότερα η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος ελέγχει τη διαχείριση και γίνεται κύριος μέτοχος της εταιρίας και τελικά η εταιρεία και το εργοστάσιο στα Άνω Πατήσια πέρασε το 1935 στην ιδιοκτησία του Μποδοσάκη Αθανασιάδη.
Η σημαντική αυτή βιομηχανία που ιδρύθηκε το 1909 με εγκαταστάσεις στα Πατήσια άλλαξε χέρια.
Τα κυριότερα προϊόντα της αποτελούσαν τα κλινοσκεπάσματα και οι στρατιωτικές στολές. Ήταν η εποχή των Βαλκανικών Πολέμων και κάλυπτε το μεγαλύτερο μέρος των αναγκών του Ελληνικού Στρατού.
Στην κρίση των ετών 1929 – 1931 η εταιρία αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα.
Δεν μπόρεσε να εξυπηρετήσει δάνεια που είχε πάρει από την Εθνική Τράπεζα και υποχρεώθηκε να της μεταβιβάσει το πακέτο των μετοχών της. Λίγο αργότερα το 1935 η εταιρία ΠΥΡΚΑΛ, με εισήγηση του Μποδοσάκη, εξαγόρασε το 80% του πακέτου των μετοχών που κατείχε η Εθνική Τράπεζα. Μετά την εξαγορά της από τον Μποδοσάκη, η εταιρία λειτούργησε με ικανοποιητικές επιδόσεις και αναδεικνύεται σε μία από τις πιο σύγχρονες υφαντουργικές μονάδες της Βαλκανικής η οποία τερματίστηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1950 μετά από την τεράστια πυρκαγιά στο κλωστήριο της Εριουργίας.
Έκτοτε έγιναν ορισμένες προσπάθειες επαναλειτουργίας και τελικά κρατικοποιήθηκε.
