Μεσημέρι Τρίτης 12 Αυγούστου. Το μήνυμα του 112 «εκκενώστε τώρα» φτάνει στα κινητά των κατοίκων της Πάτρας, ενώ η φωτιά εξαπλώνεται με αστραπιαία ταχύτητα από τα Κάτω και Άνω Συχαινά, τροφοδοτούμενη από ανέμους που φτάνουν τα 9 μποφόρ. Μέσα σε λίγες ώρες, η Αχαΐα βιώνει μια βιβλική καταστροφή, με σπίτια, αυτοκίνητα και περιουσίες μιας ζωής να γίνονται στάχτη.
Της Αντωνίας Ρηγάτου
Από τη Βιομηχανική Περιοχή Πατρών και τα Μοιραίικα, μέχρι τον Άγιο Στέφανο, το Θεριανό και τη Δυτική Αχαΐα, οι πύρινες γλώσσες καταπίνουν ασταμάτητα ό,τι βρίσκουν μπροστά τους.
Στα Τσουκαλέικα, τα Βραχνέικα, το Αχαικό, την Καμενίτσα, τον Αλισσό, τα Καμίνια και την Άνω Αχαΐα, οι φλόγες αφήνουν πίσω τους μόνο καμένα κτίρια και αποκαΐδια. Ακόμα και το τελωνείο της Πάτρας δέχτηκε την μανία της φωτιάς, ενώ περιοχές όπως τα Δεμένικα και το Πλατάνι ήταν υπό συνεχή απειλή.
Ακολούθησε μήνυμα εκκένωσης για Σούλι, Ρηγανόκαμπο και Εγλυκάδα, οδηγώντας τους κατοίκους στο κέντρο της πόλης, μακριά από την κόλαση των προαστίων. Οι φλόγες δεν σταμάτησαν στον Ρωμανό, αλλά συνέχισαν σε μία σειρά περιοχών: Αρόη, Διάκου, Γηροκομειό, Λυκοχωρό, Μπάλα, Βούντενη, Χαϊκάλι και Μαζαράκη. Η φωτιά ήταν ασταμάτητη, το ίδιο και ο εφιάλτης κατοίκων και επισκεπτών της περιοχής.
Ανθρώπινη αλληλεγγύη στους πυρόπληκτους της Αχαΐας
Η επόμενη ημέρα βρίσκει την Αχαΐα να μετρά τις πληγές της. Μέσα στο «μαύρο πέπλο» από τους καπνούς που περικύκλωσε την πόλη των Πατρών, η ανθρώπινη αλληλεγγύη έλαμψε. Οι φωτιές προκάλεσαν ανείπωτο πόνο, αλλά ταυτόχρονα ξεχώρισαν και οι στιγμές ανθρωπιάς.
Εθελοντές του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού βρέθηκαν στα πύρινα μέτωπα, προσφέροντας βοήθεια σε κατοίκους και ζώα που κινδύνευσαν, ενώ το Περιφερειακό Τμήμα Πάτρας της οργάνωσης γέμισε από πολίτες που πρόσφεραν ανθρωπιστική και υγειονομική βοήθεια. Η κινητοποίηση αυτή αποτελεί μια αλυσίδα αλληλεγγύης προς τους πυρόπληκτους.
Η 8χρονη στην Βούντενη Αχαΐας: «Μαμά, μαμά, βοήθεια… Παναγία μου, κάνε ένα θαύμα»
Ο Πέτρος Σούκερας, υπεύθυνος της διαχείρισης ομάδας του πρώτου εθελοντικού συντονιστικού κέντρου της χώρας της μη κερδοσκοπικής εταιρείας Humanity Greece, περιγράφει στο enikos.gr την δραματική εμπειρία του στη Βούντενη Αχαΐας «Μια στιγμή που με στιγμάτισε είναι στην περιοχή Βούντενη Αχαΐας, όταν δόθηκε εντολή εκκένωσης. Ο κόσμος προσπαθούσε να σώσει ό,τι μπορούσε. Κάποιοι κρατούσαν τα ζώα στα χέρια, άλλοι με λάστιχα και κουβάδες προσπαθούσαν να βρέξουν τα σπίτια τους. Ένα κοριτσάκι μόλις 8 ετών βλέποντας τις φλόγες να πλησιάζουν άρχισε να φωνάζει “μαμά, μαμά, βοήθεια” και ύστερα σπαρακτικά, είπε: “Παναγία μου, κάνε ένα θαύμα”. Τον φόβο στο πρόσωπό του παιδιού, θα τον θυμάμαι για πάντα».
«Εθελοντής μοίραζε προμήθειες και ήξερε πως μπορεί να χάσει το σπίτι του»
Η αγωνία τους, όπως λέει, κορυφώθηκε, καθώς η φωτιά πλησίασε επικίνδυνα στο χωριό όπου ζούσε η οικογένεια ενός εθελοντή της οργάνωσης. «Ενώ μοίραζε προμήθειες και βοηθούσε άλλους να απομακρυνθούν, ήξερε πως ο ίδιος μπορεί να χάσει το σπίτι του. Αυτή η διπλή μάχη για τους άλλους και για το δικό σου σπίτι είναι κάτι που δεν ξεχνιέται. Είναι συγκινητική η προσπάθεια των πολιτών να σώσουν ότι προλαβαίνουν από την μανία της φωτιάς».
«Η έλλειψη συντονισμού και το δύσβατο της περιοχής αποτέλεσαν εμπόδια στην επιχείρηση κατάσβεσης»
«Κάθε στιγμή ήταν κρίσιμη γιατί ανά πάσα ώρα μπορεί να εγκλωβιστείς μέσα στη φωτιά. Καταβάλλαμε υπεράνθρωπες προσπάθειες για να βοηθήσουμε. Οι δύσβατες περιοχές ήταν πολλές και σε συνδυασμό με την έλλειψη συντονισμού έκαναν το έργο μας πιο δύσκολο», τονίζει ο εθελοντής της Humanity Greece.
Συνεχίζει λέγοντας πως «δεν υπάρχει μια ενιαία συντονιστική γραμμή στο πού θα πάει ο κόσμος, γεγονός που προκαλεί χάος, όταν καλούνται να εκκενώσουν τον οικισμό τους. Οι πολίτες καλούνται να φύγουν βιαστικά, άλλοι δεν δέχονται να αφήσουν το σπίτι τους, παράλληλα οι ομάδες διανομής και οι εθελοντές μας προσπαθούν να οργανώσουν βοήθεια εν κινήσει, και όλα αυτά μέσα σε έναν διαρκώς μεταβαλλόμενο κίνδυνο φωτιάς».
Σύμφωνα με τον ίδιο, «μέχρι στιγμής, έχουν διανεμηθεί 6.500 λίτρα νερό, 3,2 τόνοι τροφίμων, μισός τόνος ιατροφαρμακευτικού υλικού, 1.800 γεύματα και 750 κιλά ρούχα και υποδημάτων».
«Σοβαρά κενά στην πρόληψη και την προστασία του περιβάλλοντος από τις πυρκαγιές»
Ο κ. Σούκερας εξηγεί, πως ως εθελοντής, βρίσκεται αντιμέτωπος με σοβαρά κενά στην πρόληψη και την προστασία του περιβάλλοντος από τις πυρκαγιές, αλλά και στην ετοιμότητα των υπηρεσιών της πρώτης γραμμής: «Υπάρχει έλλειψη σύγχρονων εργαλείων, εξοπλισμού και συντονισμού, ενώ οι εθελοντικές ομάδες που δρουν στα πεδία συχνά λειτουργούν με περιορισμένα μέσα και χωρίς επαρκή υποστήριξη από το Κράτος. Αν μπορούσαμε να αλλάξουμε ένα πράγμα άμεσα, θα ήταν η δημιουργία ενός ολοκληρωμένου συστήματος που να εξασφαλίζει ουσιαστική πρόληψη, συνεχή προστασία, έγκαιρη ετοιμότητα, αλλά και αναγνώριση και υποστήριξη των εθελοντών, με τα απαραίτητα εργαλεία και εφόδια. Γιατί εθελοντές έχουμε και ο αριθμός είναι ελπιδοφόρος, αναγνώριση και υποστήριξη του εθελοντικού έργου θεσμικά δεν έχουμε».
Η πύρινη λαίλαπα στην Αχαΐα άφησε πίσω τις καταστροφές που θα μείνουν χαραγμένες στη συλλογική μνήμη. Σπίτια έγιναν στάχτη, οικογένειες ξεριζώθηκαν, ζωές ανατράπηκαν μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα. Εθελοντές και Πατρινοί έγιναν η ασπίδα εκείνων που δεν είχαν τίποτα άλλο για να κρατηθούν. Το επόμενο χρονικό διάστημα θα είναι αδιαμφισβήτητα δύσκολο, αλλά η δύναμη της αλληλεγγύης απέδειξε ότι ακόμη και απέναντι στη φωτιά μπορεί να σταθεί όρθια.
