Στη σχέση που έχει με τον θάνατο και στον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε την απώλεια του πατέρα του αναφέρθηκε ο Γιάννης Τσιμιτσέλης σε συνέντευξη που έδωσε στο Στούντιο 4 την Τρίτη (10/12).
«Έφαγα την ψυχρολουσία»
«Με τον πατέρα μου έφαγα την ψυχρολουσία όταν έμαθα ότι είναι άρρωστος στο 50% και το άλλο 50% όταν έφυγε. Είχα τον χρόνο να τον αποχαιρετήσω», είπε αρχικά ο ηθοποιός και εξήγησε:
«Έμαθα ότι έχει τρεις μήνες, οπότε είναι σαν να περνάς ένα πρώιμο πένθος. Όταν ήρθε η ώρα, είχα προετοιμαστεί και είχαμε αποχαιρετηθεί. Που κι αυτό είναι σημαντικό, να μην έχεις αφήσει πράγματα, να μην είσαι τσακωμένος και όλα αυτά που σκέφτεσαι μετά».
«Ο πατέρας μου δεν ήξερε τίποτα. Ήταν δύσκολο. Ήταν 3 μήνες και 5 μέρες, τρομακτική ακρίβεια. Αυτό έγινε το 2012. Όταν το έμαθα ήμουν ψύχραιμος. Ο αδελφός μου είχε καταρρεύσει, τον πείραξε πολύ περισσότερο. Εγώ το πένθος και τον θάνατο τα αντιμετωπίζω πιο κυνικά. Σκέφτομαι πώς θα ήθελε να με έβλεπε ο άνθρωπος που έφευγε. Εγώ τη δεύτερη μέρα αφότου έφυγε ο πατέρας μου πήγα στα μπουζούκια. Δεν ήμουν ο άνθρωπος που δεν θα ανοίξει το ραδιόφωνο 40 ημέρες. Εγώ πίστευα ότι ο πατέρας μου με βλέπει από κάπου, θα γούσταρε να βλέπει τον γιο του να διασκεδάζει. Υπέφερα, ήθελα να είμαι με φίλους και να ακούω μουσική», πρόσθεσε.
«Συνειδητοποιείς ότι δεν είναι όνειρο»
«Αυτό το τρίμηνο… Κάθε μέρα που κοιμάσαι και ξυπνάς, για κάποια δευτερόλεπτα το ξεχνάς. Μετά συνειδητοποιείς ότι δεν είναι όνειρο, είναι πραγματικότητα. Εκείνος δεν το κατάλαβε ποτέ, νόμιζε ότι είχε κάποιο άλλο πρόβλημα. Έλεγα να τελειώσει σύντομα να μην ταλαιπωρηθεί άλλο. Η μεγαλύτερη ταλαιπωρία είναι αυτοί που μένουν πίσω, αυτός που υποφέρει καλύτερα να φεύγει για να μην κουράζεται η ψυχή του», τόνισε ο Γιάννης Τσιμιτσέλης.
