Ο Γιώργος Χατζηπαύλου, καλεσμένος στην εκπομπή The 2Night Show, μίλησε για την πορεία του προς το stand-up comedy, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις σκέψεις που τον οδήγησαν να εγκαταλείψει την καριέρα του στη διαφήμιση.
«Η απόφαση να ασχοληθώ επαγγελματικά με το stand-up comedy ήρθε όταν άρχισα να νιώθω ότι ήθελα να δώσω πιο πολύ χρόνο σε αυτό και δεν τον είχα. Αποφάσισα λοιπόν ότι φεύγω από την διαφημιστική εταιρεία, παραιτούμαι και ελευθερώνεται ένα 12ωρο μέσα στην ημέρα. Δύσκολη απόφαση από οικονομικής άποψης αλλά υπάρχει αυτή η εξίσωση, που λένε, “αν το θες περισσότερο από όσο το φοβάσαι, καν’ το”. Εκεί είναι όλο το θέμα».
Ο γνωστός κωμικός εξήγησε ότι η απόφασή του δεν ήταν εύκολη, ιδιαίτερα λόγω της έλλειψης οικονομικής ασφάλειας, αλλά ήταν κάτι που ήθελε να δοκιμάσει. Αναφερόμενος στην προσωπική του ζωή, σημείωσε πως τότε δεν είχε οικογενειακές υποχρεώσεις, κάτι που διευκόλυνε την επιλογή του: «Τώρα είμαι παντρεμένος με ένα παιδί, τότε όμως δεν ήμουν. Δεν ξέρω αν θα το έκανα με αυτή τη συνθήκη, αυτό κατ’ αρχάς είναι κάτι που το μετράς. Δεν το συζητώ αλλά πάντοτε αυτό που έχω στο μυαλό μου είναι ότι “όπως και να είναι η ζωή σου, ας είσαι λίγο ανοιχτός στις αλλαγές”».
Ο Γιώργος Χατζηπαύλου τόνισε τη σημασία της προσαρμογής στις αλλαγές και του να μην φοβάται κανείς να ρισκάρει: «Γιατί έτσι κι αλλιώς αλλάζει ο κόσμος γύρω μας, το να γραπωθείς σε ένα σημείο και να λες “εδώ είμαι”, δεν θα είσαι στο ίδιο σημείο γιατί θα έχουν γυρίσει όλα γύρω γύρω και θα έχουν αλλάξει».
Επίσης, επεσήμανε ότι ο χρόνος είναι το πολυτιμότερο αγαθό που διαθέτει ο άνθρωπος: «Η μοναδική περιουσία που έχουμε είναι ο χρόνος. Δεν ξέρεις πόσο χρόνο έχεις ή, αν ξέρεις, δεν είναι πολύς ο χρόνος που έχεις. Οπότε καν’ το και βλέπουμε! Σκέψου το και ανάποδα όμως, έφυγε και πήγες κάπου αλλά μπορείς να επιστρέψεις άμα δεν σου βγει αυτό».
Παρά τις δυσκολίες, όπως η έλλειψη οικονομικής ασφάλειας και η ανασφάλεια για το μέλλον, ο Γιώργος Χατζηπαύλου παρέμεινε αφοσιωμένος στο όραμά του: «Εγώ δεν είχα καμία ασφάλεια από τη στιγμή που παραιτήθηκα, ενώ θα μπορούσα να σπρώξω τα πράγματα για να με απολύσουν. Φοβόμουν όμως ότι, αν δεν πάει καλά, να έχω μια πόρτα ανοιχτή πίσω για να γυρίσω».
