Κάθε δεύτερη Κυριακή του Μαΐου, η γιορτή της Μητέρας έρχεται για να μας υπενθυμίσει τη βαθύτερη και πιο ανιδιοτελή αγάπη στον κόσμο: εκείνη της μάνας. Είναι η μέρα που σταματάμε για λίγο τη φρενήρη καθημερινότητά μας και γυρίζουμε την καρδιά μας πίσω – σε εκείνα τα παιδικά βλέμματα που αναζητούσαν το χάδι, την αγκαλιά, τη σιγουριά της. Μια μητέρα δεν χρειάζεται λόγια για να νιώσει. Διαβάζει σιωπές, μεταφράζει βλέμματα και αντιλαμβάνεται φόβους που εμείς ακόμα δεν έχουμε παραδεχτεί στον εαυτό μας. Είναι πάντα εκεί, ακόμα κι όταν δεν είναι πια.
Η πιο μεγάλη προσφορά της μητέρας είναι το “πάντα”. Πάντα διαθέσιμη. Πάντα πρόθυμη. Πάντα εκεί. Γι’ αυτό και η Ημέρα της Μητέρας δεν χρειάζεται κάτι εξεζητημένο – μόνο ειλικρίνεια, συγκίνηση, και τρυφερότητα.
«Ό,τι κι αν γίνεις, όπου κι αν πας, η καρδιά της μάνας σε κουβαλά.» λέει ένα γνωμικό.
«Ό,τι κι αν γίνεις, όπου κι αν πας, η καρδιά της μάνας σε κουβαλά.» λέει ένα γνωμικό.
