Με αφορμή την παράσταση «Το πορτραίτο της Πηνελόπης Δέλτα» που θα παρουσιάζεται από 31 Ιανουαρίου και κάθε Τετάρτη στο Θέατρο Olvio, η Δήμητρα Παπαδήμα μιλά αποκλειστικά στο enikos.gr για το θέατρο, τη συνεργασία με την κόρη της Θαλασσινή Βοσταντζόγλου, τον Γιώργο Νταλάρα και την τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών.
Της Νάντιας Ρηγάτου
-Τι αγαπάτε στην Πηνελόπη Δέλτα;
Δ.Π.: Λυγίζω με την Πηνελόπη Δέλτα . Αυτό είναι το σωστό ρήμα. Λυγίζω με την μοναξιά της . Με την ευαισθησία της, το θάρρος της…Με την ανάγκη της για αγάπη. Για δικαιοσύνη. Μου ταιριάζουν απόλυτα τα λόγια της: «Δεν ξέρω άλλα παντού βλέπω αδικίες. Κι εγώ διψάω για αγάπη, θυσίες, ηρωισμούς, μεγάλα κατορθώματα. Ποτέ μα ποτέ δεν είμαι ικανοποιημένη με τίποτα. Θέλω πάντα τα πράγματα αλλιώς από ότι είναι. Κι έχω μια θλίψη στην καρδιά. Βαθιά. Περισσότερο Αγανάκτηση».
– Διαχωρίζετε εύκολα τον ρόλο της μαμάς την ώρα που σας σκηνοθετεί η Θαλασσινή Βοσταντζόγλου;
Δ.Π.: Ο ρόλος της μαμάς δεν μένει ποτέ στην άκρη. Θαυμάζω το μυαλό. Ακούω τα νιάτα της και χαμηλώνω το κεφάλι.
“Είναι απαράδεκτο και υποτιμητικό να χρησιμοποιείται η γυναίκα ως δοχείο, θερμοκοιτίδα, μηχάνημα αναπαραγωγής. Εξευτελιστικό για την γυναίκα. Διαγράφεται το γνωστό μητρικό ένστικτο”
– Η τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών σας βρίσκει υπέρ ή κατά;
Δ.Π.: Στα χρόνια μου όλο γάμοι γινόντουσαν. Κόρνες, φασαρία, καμπάνες και τέτοια. Αργότερα ατόνησε το γλέντι. Ώσπου να που ξανάρθε στο προσκήνιο. Είμαι κατά του γάμου των συμβάσεων. Τώρα στην ερώτηση σας… Ασφαλώς δύο άνθρωποι που αγαπιούνται, ανεξαρτήτως φύλλου να παντρεύονται αφού το έχουν ανάγκη (πρόβλημα). Όμως είναι απαράδεκτο και υποτιμητικό να χρησιμοποιείται η γυναίκα ως δοχείο, θερμοκοιτίδα, μηχάνημα αναπαραγωγής. Εξευτελιστικό για την γυναίκα. Διαγράφεται το γνωστό μητρικό ένστικτο. Εμπορία κι εδώ. Αίσχος. Αφού έχει προκύψει τέτοιο ζήτημα παγκοσμίως θα έπρεπε οι τρομεροί αυτού του κόσμου, αντί για Τεχνητή νοημοσύνη, που πάλι συμφέροντα εξυπηρετεί, να ανακαλύψουν την τεχνητή εγκυμοσύνη. Στην εποχή μου σε ταινία ο Ντε Βίτο άφησε έγκυο τον Σβαρτζενέγκερ. Είδαμε μια τρυφερή στιγμή με τη γέννα , με καισαρική, και τους δύο γονείς τρυφερούς με το βρέφος . Ας ρωτήσουν Τα Τζιμάνια της τεχνολογίας τον σεναριογράφο της ταινίας για την ανακάλυψη. Κάποτε υπήρχε κι ο όρος Φεμινισμός… Υπάρχει ακόμα;; Η το ένα κουκουλώνει το άλλο μέχρι να χάσει η μάνα το παιδί κ το παιδί τη μάνα;
– Τελευταία απασχόλησε πολύ η αντίδραση του Γιώργου Νταλάρα στους δημοσιογράφους. Πώς σας φάνηκε;
Δ.Π.: Ο κύριος Νταλάρας αναφέρθηκε στην κατάντια της τέχνης γενικότερα. Στην κατρακύλα της εποχής κ της τέχνης. Στην εποχή μας ο καλλιτέχνης έδινε ψυχή καθισμένος στο παλκοσάνιδο. Τώρα κραυγάζει, άναρθρες κραυγές στο πουθενά… Μόνο άγρια ένστικτα προκαλεί. Ανάλογο και στο θέατρο το κανιβαλέ ύφος. (Όχι από άλλους ευτυχώς). Στην αναφορά του στους δημοσιογράφους από ότι άκουσα τους είπε ξάστερα «Σας εκμεταλλεύονται». Δηλαδή τους προέτρεψε να στραφούν στα σωματεία τους να διεκδικήσουν τη θέση κι το μισθό που τους αρμόζει. Επίσης με τον τρόπο του, δήλωσε την δυσαρέσκεια του στις στημένες κουτσομπολίστικες εκπομπές που παράγει η ελληνική τηλεόραση. Αντιαισθητικό θέαμα που δηλώνει βία… Όπως καθετί γύρω μας. Μην αναρωτιέστε κύριοι που υπογράφετε την δημοκρατία από πού πηγάζει η βία.
