Παρά την πρόοδο, η Ελλάδα εξακολουθεί να καταγράφει υψηλότερη ανεργία από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης (6,3%) και της ΕΕ συνολικά (5,9%).
Παρά τη σημαντική αποκλιμάκωση της ανεργίας το τελευταίο έτος, η Ελλάδα συνεχίζει να καταγράφει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καταλαμβάνοντας την τέταρτη θέση στην κατάταξη.
Την ίδια στιγμή, οι μισθοί στη χώρα παραμένουν από τους χαμηλότερους στην ΕΕ, ξεπερνώντας προς τα κάτω μόνο τη Βουλγαρία. Το γεγονός αυτό γεννά ένα εύλογο ερώτημα για το μέλλον της ελληνικής αγοράς εργασίας: αν αυξηθούν οι μισθοί, πώς θα επηρεαστεί η απασχόληση; Θα συνεχιστεί η πτωτική πορεία της ανεργίας ή όχι;
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Eurostat για τον Μάιο του 2025, το ποσοστό ανεργίας στην Ελλάδα διαμορφώθηκε στο 7,9%, μειωμένο από 8,3% τον Απρίλιο και 10,5% τον αντίστοιχο μήνα του 2024. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη ετήσια πτώση των τελευταίων ετών, που αποτυπώνει τάσεις ενίσχυσης της απασχόλησης και σταθεροποίησης της οικονομικής δραστηριότητας.
Ωστόσο, παρά την πρόοδο, η χώρα εξακολουθεί να καταγράφει υψηλότερη ανεργία από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης (6,3%) και της ΕΕ συνολικά (5,9%). Με ποσοστό 7,9%, η Ελλάδα βρίσκεται στην τρίτη θέση στην Ευρωζώνη και στην τέταρτη στην ΕΕ. Μόνο η Ισπανία (11,7%), η Σουηδία (8,4%) και η Λετονία (8,1%) παρουσιάζουν υψηλότερα ποσοστά ανεργίας.
Ιδιαίτερα ανησυχητική παραμένει η ανεργία στους νέους κάτω των 25 ετών, η οποία, παρότι μειώθηκε από 25,2% τον Μάιο του 2024 σε 19,9% τον φετινό Μάιο, εξακολουθεί να είναι από τις υψηλότερες στην ΕΕ. Η αδυναμία ένταξης των νέων στην αγορά εργασίας πλήττει όχι μόνο την κοινωνική συνοχή αλλά και τις μακροπρόθεσμες αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας.
Σε απόλυτους αριθμούς, 370.000 άτομα βρίσκονταν σε αναζήτηση εργασίας στην Ελλάδα τον Μάιο του 2025, έναντι 499.000 ένα χρόνο πριν. Η μείωση κατά περίπου 26% δείχνει ότι η οικονομία αρχίζει να παράγει σταθερά θέσεις εργασίας, αν και συχνά πρόκειται για μερική απασχόληση ή συμβάσεις περιορισμένης διάρκειας. Το γεγονός ότι η Ελλάδα διατηρεί από τα χαμηλότερα επίπεδα μισθών στην Ευρώπη, παράλληλα με μία από τις υψηλότερες ανεργίες, αποκαλύπτει μια προβληματική ισορροπία.
Αν η αύξηση των μισθών καταστεί αναγκαία λόγω πληθωριστικών πιέσεων ή κοινωνικής δυσαρέσκειας, μένει να φανεί αν οι επιχειρήσεις μπορούν να απορροφήσουν το κόστος χωρίς να περιορίσουν την απασχόληση.
