Μετρώντας περισσότερα από 25 χρόνια στο Πυροσβεστικό Σώμα, ο αντιπύραρχος Δημήτρης Χύτας δεν σταμάτησε ποτέ να αναζητά εκείνο το πεδίο που θα μπορούσε να συνδυάσει τις επιχειρησιακές του δράσεις και γνώσεις με την τέχνη. Ολοκληρώνοντας πριν τέσσερα χρόνια τις σπουδές του στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και παραμένοντας ενεργός και μάχιμος στην Πυροσβεστική και στο καθήκον του για την προστασία της ανθρώπινης ζωής, του φυσικού πλούτου και των περιουσιών προσπάθησε να μετουσιώσει τα βιώματά του από τις μάχες με τις πυρκαγιές -και όχι μόνο- μέσω της γλυπτικής και της ζωγραφικής. Για εκείνον, όπως εξηγεί στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, πρόκειται για δύο κόσμους, που δεν συγκρούονται αλλά αλλητροφοδοτούνται.
Το «μικρόβιο» για ενασχόληση με την τέχνη το είχε από μικρή ηλικία και καθώς περνούσαν τα χρόνια αποφάσισε να φοιτήσει στην Καλών Τεχνών και να εξειδικευθεί στον τομέα της γλυπτικής, κατέχοντας ταυτόχρονα και πτυχίο στη Δασολογία. Ανάμεσα στα ερεθίσματα για τη δημιουργία των έργων του είναι συμβάντα που έχει κληθεί να αντιμετωπίσει, όπως μεγάλες πυρκαγιές, όπου οι στάχτες αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης και υλικά στο πλαίσιο της πτυχιακής του, ώστε να αναπτύξει μία εικαστική παρέμβαση σε χώρο μέσα στην Καλών Τεχνών, φτιάχνοντας έναν «κυκλικό δίσκο που βάσει σχήματος θα παραπέμπει στο παγκόσμιο του αφανισμού των δέντρων», όπως εξηγεί.
«Προσεγγίζω την τέχνη ως πεδίο υπαρξιακού αναστοχασμού. Η σκέψη μου πυροδοτείται από βιωματικά στοιχεία μέσα από την εμπειρία. Πειραματίζομαι και προσπαθώ να δώσω μια αφήγηση. Για μένα είναι μία ανακουφιστική βαλβίδα, μια αποφόρτιση που την έχω ανάγκη, το ένα ανατροφοδοτεί το άλλο. Κλείνω το ένα κεφάλαιο που λέγεται πυροσβεστική και προσπαθώ να ανοίξω το άλλο κατά τη διάρκεια της ίδιας ή της επόμενης ημέρας – με τον ίδιο σεβασμό όμως και για τα δύο. Δεν μειοδοτώ για το ένα σε σχέση με το άλλο. Υπάρχει απόλυτα μια ισορροπία και ένας σεβασμός. Μετατρέπω τις εμπειρίες σε αισθητικές αξίες. Αυτό προσπαθώ», σημειώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Χύτας.
Ενθυμούμενος τις ημέρες εκείνες του καλοκαιριού του 2021 στη Βόρεια Εύβοια ο κ. Χύτας διηγείται τη δυσκολία που υπήρχε στην από αέρος κατάσβεση, με ένα «πέπλο στάχτης και σκόνης» όπως λέει να σκεπάζει τον ουρανό και τις επίγειες δυνάμεις να καταβάλουν τη δική τους προσπάθεια για να περιορίσουν τη φωτιά. Στο πλαίσιο αυτό δημιούργησε ξυλόγλυπτα που σκοπό είχαν να καταδείξουν την έννοια της απώλειας, όπως αποτυπώθηκε στην Εύβοια.
Ενθυμούμενος τις ημέρες εκείνες του καλοκαιριού του 2021 στη Βόρεια Εύβοια ο κ. Χύτας διηγείται τη δυσκολία που υπήρχε στην από αέρος κατάσβεση, με ένα «πέπλο στάχτης και σκόνης» όπως λέει να σκεπάζει τον ουρανό και τις επίγειες δυνάμεις να καταβάλουν τη δική τους προσπάθεια για να περιορίσουν τη φωτιά. Στο πλαίσιο αυτό δημιούργησε ξυλόγλυπτα που σκοπό είχαν να καταδείξουν την έννοια της απώλειας, όπως αποτυπώθηκε στην Εύβοια.
