Η «Μήδεια» του Φρανκ Κάστορφ έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου

Ο επί σειρά ετών διευθυντής της βερολινέζικης Φολκσμπίνε (Θέατρο του Λαού) – έρχεται για πρώτη φορά στην Επίδαυρο για να παρουσιάσει τη δική του εκδοχή της Μήδειας, με ένα λαμπερό καστ Ελλήνων ηθοποιών (Μαρία Ναυπλιώτου, Ευδοκία Ρουμελιώτη, Στεφανία Γουλιώτη, Σοφία Κόκκαλη, Αγγελική Παπούλια, Νίκος Ψαρράς, Αινείας Τσαμάτης και Νικόλας Χανακούλας).

Η παράσταση με τα λόγια του Φρανκ Κάστορφ

Ξεδιπλώνοντας τη σκέψη του για το έργο ο Γερμανός σκηνοθέτης αναρωτήθηκε: «Τι κάνεις στ’ αλήθεια αφού έχεις διαβάσει τη Μήδεια; Το έργο του Ευριπίδη είναι μνημειώδες κι έχει ταξιδέψει στο χρόνο. Είναι σαν το έδαφος που καλλιεργείται ξανά και ξανά. Ο Ευριπίδης είναι τόσο σημαντικός σαν μια σφαίρα που πλέει σε μια θάλασσα από υδράργυρο. Όσο και να προσπαθείς να τη βυθίσεις, θα έρχεται πάντοτε στην επιφάνεια».

Ο Φρανκ Κάστορφ θα παρουσιάσει τη δική του Μήδεια βασισμένη στο έργο του Ευριπίδη, μια τραγωδία πρωτοποριακή για την εποχή της, όπως λέει ο ίδιος: «Πριν από 2.500 χρόνια ο Ευριπίδης παρουσιάζει μπροστά σε 15.000 θεατές ένα τόσο φεμινιστικό θέμα. Είναι σπουδαίο που μας κάνει να σκεφτούμε, να στοχαστούμε τι σημαίνει γυναίκα. Μια γυναίκα μόνη και διωγμένη. Μια γυναίκα μέσα σε αυτό το αρχιτεκτονικό κατασκεύασμα τόσων χρόνων. Όταν επισκέφθηκα την Επίδαυρο, χειμώνα, χωρίς κόσμο, ένιωσα κι εγώ αυτή τη μοναξιά».

«Ο Σενέκας χαρακτήρισε τη Μήδεια θεά της εκδίκησης. Εγώ την βλέπω σαν μια γυναίκα πάνω στο άρμα του πατέρα της Ήλιου που φεύγει κι αφήνει πίσω της έναν κόσμο να φλέγεται», τονίζει ο Κάστορφ.

Ένας διανοούμενος του ευρωπαϊκού θεάτρου

Ο Φρανκ Κάστορφ είναι ένας σκηνοθέτης που δεν φοβάται να τολμήσει, ένας διανοούμενος του ευρωπαϊκού θεάτρου. Στο Φεστιβάλ τον γνωρίσαμε το 2007 με το «Nord» του Σελίν και επανήλθε το 2017 στην Πειραιώς 260 με τον «Παίκτη», που βασίστηκε στο έργο του Ντοστογιέφσκι.

Στην Επίδαυρο, ο Κάστορφ θα παρουσιάσει μια παράσταση που θα βασίζεται στην τραγωδία της Μήδειας του Ευριπίδη, σε συνδυασμό όμως με το λόγο του Γερμανού συγγραφέα Χάινερ Μύλλερ και την ποίηση του «καταραμένου» Αρθούρου Ρεμπώ. «Χρησιμοποιούμε τρία κείμενα που έχει γράψει για τη Μήδεια ο Χάινερ Μύλλερ: τη Ρημαγμένη Όχθη, που το έγραψε ως νέος, το Μήδειας Υλικό και το Τοπίο με Αργοναύτες ως ανάμνηση στην ελληνική αρχαιότητα» επισημαίνει.

Πέντε καταξιωμένες γυναίκες ηθοποιοί- η Αγγελική Παπούλια, η Μαρία Ναυπλιώτου, η Στεφανία Γουλιώτη, η Ευδοκία Ρουμελιώτη και η Σοφία Κόκκαλη- θα ερμηνεύσουν την Μήδεια, επιχειρώντας να αναδείξουν τις διαφορετικές πλευρές και στιγμές της ηρωίδας. Μαζί τους θα δούμε επί σκηνής τους Νίκο Ψαρρά, Αινεία Τσαμάτη και Νικόλα Χανακούλα στους ανδρικούς ρόλους του Ιάσονα και του Κρέοντα.

«Γνώρισα πέντε γυναίκες και αισθάνθηκα τη λανθάνουσα απειλή: ποια θα παίξει τη Μήδεια; Όλες θα παίξουν τη Μήδεια», εξηγεί ο Φρανκ Κάστορφ. «Σε κάθε γυναίκα υπάρχει η δυνατότητα μιας Μήδειας, γιατί κάθε γυναίκα, κάθε άνθρωπος ερμηνεύει διαφορετικά και τελικά καταλαβαίνει αλλιώς αυτόν το ρόλο».

Οι ηθοποιοί της παράστασης, αναφέρθηκαν με ενθουσιασμό στην συνεργασία τους με τον Γερμανό σκηνοθέτη και μίλησαν για μια ιδιαίτερη δουλειά που καλεί τους θεατές να είναι δεκτικοί μαζί της. Η Μαρία Ναυπλιώτου είπε ότι αυτή η συνεργασία αποτελεί την πιο ευτυχισμένη στιγμή στην επαγγελματική της πορεία και εξέφρασε τη χαρά της που έρχεται αντιμέτωπη με πράγματα που δεν έχει δοκιμάσει ξανά.

Ο Αινείας Τσαμάτης αναφέρθηκε στην δραματουργία της παράστασης που αποκαλύπτεται μέρα με τη μέρα, ενώ η Ευδοκία Ρουμελιώτη και η Αγγελική Παπούλια μίλησαν για την τεράστια ελευθερία και την εμπιστοσύνη που τους δείχνει ο σκηνοθέτης στην πρόβα, κάνοντας τους ηθοποιούς συμμέτοχους στη σύνθεση της δραματουργίας.

Ο Νικόλας Χανακούλας αναφέρθηκε στον βαθύ, διεισδυτικό και μαγνητικό τρόπο που προσεγγίζει ο Κάστορφ τα πράγματα, η Σοφία Κόκκαλη στη συνειρμική σκέψη του που φτιάχνει ολόκληρους κόσμους και η Στεφανία Γουλιώτη στον ιδιαίτερο τρόπο δουλειάς του που θυμίζει πίνακα του Ιερώνυμου Μπος, όπου ξεπηδούν όλα τα θεμελιώδη ανθρώπινα ζητήματα.

Ο ίδιος ο Φρανκ Κάστορφ κλείνει μέσα σε δυο φράσεις την ουσία της Μήδειας:

«Ο κόσμος που ζούμε δεν είναι καλός, δεν είναι ωραίος. Γι’ αυτό το μόνο που μας μένει είναι μια λαχτάρα να είναι ωραίος. Αυτή η λαχτάρα είναι αυτό ακριβώς που ονομάζουμε επαναστατικότητα. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και στη Μήδεια, η οποία αντιδρά στον κόσμο που την περιτριγυρίζει. Τον καταστρέφει λοιπόν, φεύγοντας στο τέλος με το άρμα του Ήλιου στους ουρανούς».