Μεγάλες αλλαγές στις καταπτώσεις εγγυήσεων δανείων που είχε εγγυηθεί το Δημόσιο

Μια από τις νέες νομοθετικές παρεμβάσεις προβλέπει πως κατά τη διενέργεια ελέγχου από την αρμόδια Υπηρεσία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους των αιτημάτων κατάπτωσης της εγγύησης του Ελληνικού Δημοσίου, θα εξετάζεται και εάν από υπαιτιότητα του δανειστή ή πιστωτή δεν συνέτρεχαν ή εκ των υστέρων εξέλιπαν οι προϋποθέσεις χορήγησης της εγγύησης. Προς τον σκοπό αυτό θα ζητούνται τα αναγκαία δικαιολογητικά, τα οποία ευρίσκονται στο αρχείο των πιστωτικών ιδρυμάτων.

Με τις νέες διατάξεις ρυθμίζεται το ζήτημα που ανέκυψε κατά την διαδικασία διαδοχής πιστωτικών ιδρυμάτων και της μεταφοράς του φυσικού τους αρχείου, καθώς είναι δυνατόν τα παραπάνω έγγραφα δικαιολογητικά (βεβαιώσεις, πιστοποιητικά κ.λπ.) να μην ανευρίσκονται ή να καταστράφηκαν ή να απωλέσθηκαν και δεν είναι δυνατόν να επανεκδοθούν διότι δεν υφίστανται πλέον οι εκδότες ή οι διάδοχοί τους, ούτε αντίστοιχα υπάρχουν ψηφιοποιημένα αρχεία. Για τον λόγο αυτό, κρίνεται σκόπιμο την έλλειψή τους να αντικαθιστά αντίστοιχη βεβαίωση του πιστωτικού ιδρύματος ώστε να εξετάζονται στην ουσία τους τα αιτήματα κατάπτωσης.

Λόγω του εξαιρετικά μεγάλου πλήθους των αιτημάτων που υποβάλλονται προς τη Διεύθυνση Κρατικών Εγγυήσεων και Κίνησης Κεφαλαίων (ΔΚΕΚΚ) του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους (ΓΛΚ) από τις τράπεζες για την κατάπτωση εγγύησης που έχει παράσχει το Ελληνικό Δημόσιο σε δανειακές συμβάσεις υπέρ δανειοληπτών, φυσικών και νομικών προσώπων, συχνά καθίσταται αντικειμενικά αδύνατη η περαίωση της διαδικασίας εξέτασης των αιτημάτων αυτών από την ως άνω αρμόδια Υπηρεσία εντός ευλόγου χρόνου.

Προσφυγή στα δικαστήρια από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα

Συνέπεια αυτής της εξέλιξης είναι η προσφυγή στα δικαστήρια από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, με την άσκηση σωρείας αγωγών, ενόσω τα οικεία αιτήματα κατάπτωσης των εγγυήσεων του Δημοσίου ακόμη εκκρεμούν, προκειμένου να αποτραπεί ο κίνδυνος της παραγραφής των σχετικών αξιώσεών τους.

Ακόμη, με διάταξη που περιλήφθηκε στο προς διαβούλευση νομοσχέδιο, επιδιώκεται να ανασχεθεί η υπέρμετρη επιβάρυνση που προκαλείται τόσο στα δικαστήρια, και τους λοιπούς εμπλεκόμενους συντελεστές (όπως λ.χ. οι λειτουργοί του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους), όσο και στην ίδια τη ΔΚΕΚΚ του ΓΛΚ, στην οποία, πέραν της εξέτασης των εκκρεμών αιτημάτων κατάπτωσης, προστίθεται και το παράλληλο έργο της διατύπωσης απόψεων επ’ αυτών.

Συγκεκριμένα, ορίζεται ότι από την υποβολή κάθε αιτήματος, (αρχικού ή για οποιονδήποτε λόγο επανυποβαλλόμενου) προς τη ΔΚΕΚΚ για την κατάπτωση εγγύησης του Ελληνικού Δημοσίου, αναστέλλεται ο χρόνος παραγραφής των εν γένει αξιώσεων, τόσο του αιτούντος όσο και του Ελληνικού Δημοσίου, υπό την προϋπόθεση, βέβαια, ότι η παραγραφή δεν έχει ήδη συμπληρωθεί κατά την υποβολή του αιτήματος. Ορίζεται δε ότι η αναστολή του χρόνου της παραγραφής διαρκεί μέχρι η ΔΚΕΚΚ να αποφανθεί οριστικά επί του υποβληθέντος αιτήματος κατάπτωσης.

Αυτή η διαδικασία θα εφαρμοσθεί και στα εκκρεμή αιτήματα ή στα αιτήματα που επανυποβάλλονται, εφόσον και γι’ αυτά η παραγραφή δεν έχει ήδη συμπληρωθεί κατά την υποβολή ή επανυποβολή τους.

Τέλος, προβλέπεται πως σε υπουργικές αποφάσεις με τις οποίες παρασχέθηκε η εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου σε δάνεια προς επιχειρήσεις (φυσικά ή νομικά πρόσωπα), τίθεται ως όρος για την εξόφλησή τους, τα πιστωτικά ιδρύματα να υποβάλουν το αίτημα κατάπτωσης (μαζί με τα προβλεπόμενα δικαιολογητικά) μετά την παρέλευση τριμήνου από την ολοσχερή ρευστοποίηση των ληφθεισών εξασφαλίσεων. Με την προτεινόμενη διάταξη καθίσταται σαφές ότι η εγγυητική ευθύνη του Ελληνικού Δημοσίου ενεργοποιείται, αφού προηγουμένως η τράπεζα έχει προβεί σε έναρξη της δικαστικής επιδίωξης για την είσπραξη του συνόλου των ανεξόφλητων απαιτήσεών από τους πρωτοφειλέτες και τους λοιπούς, πλην του Δημοσίου, χρησιμοποιώντας τις ληφθείσες ασφάλειες με σκοπό την ολοσχερή ρευστοποίηση των εξασφαλίσεων.