Οι άνθρωποι που μεγαλώνουν με την ασφάλεια ενός σταθερού συστήματος υποστήριξης, είναι τυχεροί. Τι συμβαίνει όμως, με όσους δεν έχουν την ίδια τύχη;
Πώς τους επηρεάζει αυτό στην ενήλικη ζωή τους; Οι άνθρωποι που μεγαλώνουν χωρίς ένα δίκτυο εμπιστοσύνης, εμφανίζουν ένα σύνολο κοινών χαρακτηριστικών.
Στο άρθρο αυτό, αναλύονται κάποιες ενδιαφέρουσες πληροφορίες σχετικά με τους ανθρώπους που μεγαλώνουν απουσία ενός συστήματος υποστήριξης.
Οι άνθρωποι που δεν είχαν κανέναν να βασιστούν όταν ήταν παιδιά, συνήθως αναπτύσσουν αυτά τα 7 χαρακτηριστικά ως ενήλικες
- Ανεξαρτησία
- Υπερβολική επαγρύπνηση
- Συναισθηματική αυτό – ρύθμιση
- Έντονη συμπόνοια
- Ψυχική ανθεκτικότητα
- Αυτάρκεια
- Δυσκολία εμπιστοσύνης
Ανεξαρτησία
Το πρώτο γνώρισμα που έχει παρατηρήσει η ψυχολογία, είναι η ανεξαρτησία. Οι άνθρωποι που, μεγαλώνοντας, δεν μπορούν να στηριχθούν σε κανέναν, γίνονται ανεξάρτητοι από μικροί. Πάντα βρίσκουν μόνοι τους τη λύση, ακόμη και σ’ όλη τη διάρκεια της ενήλικης ζωής τους.
Η ανεξαρτησία τους, είναι δίκοπο μαχαίρι. Από την μία, τους κάνει ανθεκτικούς και ευπροσάρμοστους. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν εξαιρετικές δυνατότητες επίλυσης προβλημάτων και δεν τους πτοούν οι προκλήσεις.
Από την άλλη όμως, ορθώνεται ένα εμπόδιο ανάμεσα στους ίδιους και τους γύρω τους. Έχοντας συνηθίσει να κάνουν τα πάντα μόνοι τους, δεν ζητούν ποτέ βοήθεια, όταν την έχουν ανάγκη. Αισθάνονται άβολα ή ντροπή να απλώσουν το χέρι και να ζητήσουν βοήθεια.
Υπερβολική επαγρύπνηση
Η υπερβολική επαγρύπνηση, η διαρκής κατάσταση αναμονής για κάτι κακό, είναι μια συνειδησιακή κατάσταση που αναπτύσσεται όταν το άτομο περιμένει πάντα μια απειλή.
Οι άνθρωποι αυτοί, είναι πάντα σ’ επαγρύπνηση. Ελέγχουν διαρκώς τον χώρο, εντοπίζουν και το παραμικρό σημάδι. Είναι μια εξουθενωτική κατάσταση, η οποία αποτελεί μηχανισμό επιβίωσης.
Στην ενήλικη ζωή τους, οι άνθρωποι αυτοί, εξακολουθούν να είναι σε διαρκή επαγρύπνηση, κάτι που επηρεάζει και τις σχέσεις τους. Υπεραναλύουν τα πάντα, αναζητώντας σημάδια σύγκρουσης ή ενδείξεις απόρριψης.
Αυτό, οδηγεί σε εξουθένωση. Είναι σαν να έχεις ξεκινήσει έναν μαραθώνιο, χωρίς γραμμή τερματισμού.
Η κατανόηση του σημαδιού αυτού, είναι το πρώτο βήμα προς την επούλωση.
Ο Carl Rogers είχε πει εύστοχα πως, «Το παράδοξο είναι πως, μπορώ ν’ αλλάξω τον εαυτό μου μόνο αν τον αποδεχτώ ολοκληρωτικά».
Αν είστε διαρκώς σε επαγρύπνηση, αναγνωρίστε πως έχετε αναπτύξει έναν μηχανισμό διαχείρισης.
Όλοι οι άνθρωποι αξίζουν να ζουν μια ήρεμη και χαρούμενη ζωή.
Συναισθηματική αυτό – ρύθμιση
Το τρίτο γνώρισμα των ανθρώπων που έχουν μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον χωρίς στήριξη, είναι η δυνατότητα της συναισθηματικής αυτορρύθμισης.
Όταν μεγαλώνεις σε ένα σπίτι χωρίς στήριξη, μαθαίνεις να διαχειρίζεσαι μόνος σου, τα συναισθήματά σου. Τα παιδιά αυτά, γίνονται ενήλικες που αναγνωρίζουν και διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους – μια πολύτιμη δεξιότητα, για την αντιμετώπιση των απρόβλεπτων της ζωής.
Αυτό δεν είναι πάντα εύκολο. Ακόμη και οι άνθρωποι με εξαιρετικές ικανότητες συναισθηματικής αυτό – ρύθμισης, βιώνουν δυσφορικά συναισθήματα και στεναχώριες.
Όλα τα συναισθήματα, είναι φυσικό κομμάτι της ζωής. Η καταπίεσή τους, οδηγεί σε μεγαλύτερο πόνο. Να βιώνετε όλα σας τα συναισθήματα, να τ’ αναγνωρίζετε, να τ’ αποδέχεστε ώστε να καταφέρετε να απελευθερωθείτε απ’ αυτά.
Έντονη συμπόνοια
Το τέταρτο στοιχείο που χαρακτηρίζει τα άτομα που έχουν μεγαλώσει σε περιβάλλον μηδενικής στήριξης, είναι η έντονη συμπόνοια τους. Μπορούν να διαισθάνονται τα συναισθήματα των άλλων.
Έχοντας βιώσει δυσκολίες, μπορούν να καταλάβουν τους άλλους. Οι δικές τους μάχες, έγιναν δύναμη και τώρα δίνουν κουράγιο στους άλλους.
Όλα είναι θέμα ισορροπίας. Η συμπόνοια, είναι ένα αξιοθαύμαστο χαρακτηριστικό. Όμως, αν το παρακάνετε, μπορεί να οδηγηθείτε σε συναισθηματική εξουθένωση.
Ψυχική ανθεκτικότητα
Το πέμπτο χαρακτηριστικό, είναι η ψυχική ανθεκτικότητα. Η ικανότητα να επανακάμπτουν από τις δυσκολίες. Αυτό παρατηρείται συχνά στους ανθρώπους οι οποίοι μεγαλώνουν σε περιβάλλον από το οποίο λείπει η στήριξη.
Ο άνθρωπος που έχει έρθει αντιμέτωπος με δυσκολίες από νωρίς στη ζωή, μαθαίνει να τις διαχειρίζεται, γίνεται πιο σκληρός και μπορεί ν’ ανακάμπτει.
Είστε πιο δυνατοί απ’ ό,τι πιστεύετε.
Ο ψυχολόγος Albert Bandura είχε πει πως, οι άνθρωποι, για να πετύχουν, πρέπει να είναι αυτάρκεις, να παλεύουν με δύναμη και να ξεπερνούν τα αναπόφευκτα εμπόδια και τις ανισότητες της ζωής.
Αυτάρκεια
Η αυτάρκεια, είναι το έκτο γνώρισμα των ανθρώπων που έχουν μεγαλώσει σε περιβάλλοντα χωρίς στήριξη.
Δεν στηρίζονται σε κανέναν άλλο για να λύσουν τα προβλήματά τους και να ξεπεράσουν τις δυσκολίες τους. Διαχειρίζονται επιδέξια και με αυτοπεποίθηση τις αναποδιές της ζωής.
Όσο αξιοθαύμαστο γνώρισμα και αν είναι η αυτάρκεια, αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει πάντα να τ’ αντιμετωπίζετε όλα μόνοι.
Ο ψυχολόγος Erik Erikson είχε πει πως, «Χωρίς ανεξαρτησία, η ζωή δεν έχει νόημα. Όλοι έχουμε ανάγκη τους άλλους. Όσο νωρίτερα το καταλάβουμε, τόσο το καλύτερο».
Μην παραμελείτε την αξία της αλληλοβοήθειας και της υποστήριξης.
Δυσκολία εμπιστοσύνης
Το τελευταίο γνώρισμα, μπορεί να μοιάζει αντιφατικό. Όμως, παρατηρείται συχνά, οι άνθρωποι που μεγαλώνουν χωρίς ένα δίκτυο υποστήριξης, να μην καταφέρνουν να εμπιστευτούν τους άλλους.
Από την άλλη βέβαια, είναι λογικό. Αν, από μικρή ηλικία ένας άνθρωπος βιώσει την απογοήτευση, μπορεί να μην καταφέρνει να βασιστεί στους άλλους, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να δημιουργήσει βαθιές και ουσιαστικές σχέσεις στην ενήλικη ζωή.
Η εμπιστοσύνη είναι μια διεργασία που απαιτεί χρόνο. Ανοιχτείτε στους άλλους, αφουγκραστείτε τις αποκρίσεις τους. Αν αξίζουν την εμπιστοσύνη σας, κάντε το επόμενο βήμα.
Tips
Το να έχεις μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον χωρίς υποστήριξη, σε διαμορφώνει με ανεξίτηλους τρόπους. Μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στην ανάπτυξη της ανεξαρτησίας, να τον θέσει σε διαρκή κατάσταση επιφυλακής, συναισθηματική αυτό – ρύθμιση, έντονη συμπόνοια, αυτονομία και δυσκολία στην εμπιστοσύνη.
Μπορεί το παρελθόν να μας έχει διαμορφώσει, αλλά δεν μπορεί να μας καθορίζει.
Αν αναγνωρίζετε τα χαρακτηριστικά αυτά και στον εαυτό σας, να ξέρετε ότι δεν είστε μόνος. Πολλοί είναι οι άνθρωποι που πασχίζουν να ξεπεράσουν τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος. Συνεχίστε να προσπαθείτε, να εξελίσσεστε και να θυμάστε να φροντίζετε τον εαυτό σας.
Συνδεθείτε με ανθρώπους οι οποίοι έχουν παρόμοιες εμπειρίες. Μοιραστείτε την ιστορία σας και ακούστε την ιστορία των άλλων. Θα εκπλαγείτε από το πόσο θα σας βοηθήσει.
«Δεν είμαστε προϊόντα του παρελθόντος μας, αλλά αρχιτέκτονες του μέλλοντός μας». Έχουμε τη δύναμη να διαμορφώσουμε τη ζωή μας, σύμφωνα με τις επιθυμίες μας. Προχωρήστε με βήματα αργά και σταθερά, μπροστά.
