Ανάπτυξη μεν, αλλά με αστερίσκους: η νέα έκθεση του ΟΟΣΑ για την Ελλάδα αναγνωρίζει τη θετική τροχιά της οικονομίας, ωστόσο προειδοποιεί για κρίσιμους κινδύνους και χρόνιες αδυναμίες που απειλούν τη βιωσιμότητά της, ζητώντας επιτάχυνση μεταρρυθμίσεων και δημοσιονομική πειθαρχία.
Παρά την προβλεπόμενη ανάπτυξη και τη βελτίωση των δημοσιονομικών μεγεθών, η νέα έκθεση του ΟΟΣΑ για την Ελλάδα εστιάζει σε κρίσιμους κινδύνους και διαρθρωτικές αδυναμίες που απειλούν τη μακροπρόθεσμη σταθερότητα της οικονομίας. Η εξάρτηση από ευρωπαϊκά κονδύλια, το διαρκώς διογκούμενο κόστος της γήρανσης και η ανάγκη για ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις στη φορολογία και την αγορά εργασίας συνθέτουν ένα τοπίο απαιτητικό για την επόμενη ημέρα.
Ο διεθνής οργανισμός εκτιμά ότι το ελληνικό ΑΕΠ θα αυξηθεί κατά 2% το 2025 και 2,1% το 2026, επίπεδα σημαντικά υψηλότερα από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης και των χωρών-μελών του Οργανισμού. Οι επενδύσεις αναμένεται να τονωθούν από τις εκταμιεύσεις του Ταμείου Ανάκαμψης, ενώ η ιδιωτική κατανάλωση θα συνεχίσει να αυξάνεται, ενισχυμένη από την άνοδο των κατώτατων μισθών.
Τα πρωτογενή πλεονάσματα εκτιμάται ότι θα διαμορφωθούν στο 2,1% του ΑΕΠ το 2025 και στο 2,2% το 2026, κυρίως χάρη στη βελτίωση της φορολογικής συμμόρφωσης. Παράλληλα, το δημόσιο χρέος ακολουθεί πτωτική πορεία, αν και παραμένει σε υψηλά επίπεδα (139,8% του ΑΕΠ το 2026), κάτι που κατά τον ΟΟΣΑ απαιτεί επιφυλακτική δημοσιονομική πολιτική και συνέχιση των μεταρρυθμίσεων, ιδίως ενόψει της γήρανσης του πληθυσμού και των αυξανόμενων επενδυτικών αναγκών.
Η ανεργία συνεχίζει να αποκλιμακώνεται και εκτιμάται ότι θα διαμορφωθεί στο 9,1% έως το 2026, ενώ ο πληθωρισμός θα υποχωρήσει στο 2%, παρά τις πιέσεις στις υπηρεσίες και στο εμπορικό κόστος. Η επενδυτική δραστηριότητα προβλέπεται έντονη, με αύξηση των ακαθάριστων παγίων επενδύσεων κατά 9,3% το 2025 και 8,1% το 2026, καθιστώντας το Ταμείο Ανάκαμψης βασικό μοχλό οικονομικού εκσυγχρονισμού.
Ωστόσο, ο ΟΟΣΑ εφιστά την προσοχή στους κινδύνους που παραμένουν: καθυστερήσεις στην υλοποίηση του σχεδίου «Ελλάδα 2.0», ενδεχόμενη απόκλιση μεταξύ μισθών και παραγωγικότητας και οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής είναι μεταξύ των βασικών παραγόντων αβεβαιότητας. Στο μέτωπο της φορολογίας, προτείνει μεταρρύθμιση του ΦΠΑ με κατάργηση των μειωμένων συντελεστών που – όπως επισημαίνει – ευνοούν κυρίως τα υψηλότερα εισοδήματα, ώστε να ενισχυθούν η απασχόληση και τα έσοδα.
Παρά τη σημαντική πρόοδο, η έκθεση κλείνει με την επισήμανση ότι το στοίχημα της διατηρούμενης ανάπτυξης δεν έχει ακόμη κερδηθεί. Προτείνεται επιτάχυνση διαρθρωτικών αλλαγών για τη στήριξη των επιχειρήσεων, ενίσχυση της εξειδίκευσης του ανθρώπινου δυναμικού και ισορροπημένη δημοσιονομική διαχείριση με κοινωνικό πρόσημο, ώστε να διασφαλιστεί η βιώσιμη ευημερία της χώρας.
