Tο ελληνικό κράτος διαθέτει μόλις το 10% των συνολικών του δαπανών για την υγεία.
Ακριβό συνεχίζει να αποδεικνύεται το δημόσιο σύστημα υγείας για τους Έλληνες πολίτες, με τη νέα έκθεση του ΟΟΣΑ «Health at a Glance 2025» να αναδεικνύει ως κεντρικό ζήτημα τη χαμηλή κρατική χρηματοδότηση της υγείας.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, το ελληνικό κράτος διαθέτει μόλις το 10% των συνολικών του δαπανών για την υγεία, ποσοστό ιδιαίτερα χαμηλό σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ενδεικτικά, σε κράτη όπως η Ιρλανδία και η Γερμανία η αντίστοιχη δαπάνη αγγίζει το 19%, αποκαλύπτοντας το σημαντικό χρηματοδοτικό κενό που αντιμετωπίζει η Ελλάδα και το οποίο επιδρά άμεσα στην ποιότητα και τη διαθεσιμότητα των υπηρεσιών.
Η περιορισμένη δημόσια επένδυση αφήνει έντονο το αποτύπωμά της στη λειτουργία του ΕΣΥ, το οποίο εξακολουθεί να βασίζεται σε ένα μοντέλο διαχείρισης της ασθένειας, με επίκεντρο τα νοσοκομεία. Από το ήδη χαμηλό κονδύλι που κατευθύνεται στην υγεία, σχεδόν το μισό, ποσοστό 43%, επενδύεται στις νοσοκομειακές υπηρεσίες. Αντίθετα, η φροντίδα εξωτερικών ασθενών περιορίζεται στο 20%, ενώ η μακροχρόνια φροντίδα – ένας κρίσιμος τομέας για μια γηράσκουσα κοινωνία – παραμένει σταθερά υποχρηματοδοτούμενη, με μόλις 2% των δαπανών να κατευθύνονται σε αυτή.
Ως αποτέλεσμα αυτού του χρηματοδοτικού ελλείμματος, οι πολίτες αναγκάζονται να καλύψουν σημαντικό μέρος των υγειονομικών αναγκών τους από την τσέπη τους. Το 39% των συνολικών δαπανών υγείας στη χώρα προέρχεται από ιδιωτική χρηματοδότηση, ποσοστό από τα υψηλότερα στον ΟΟΣΑ, όταν ο μέσος όρος δεν ξεπερνά το 25%. Σύμφωνα με την έκθεση, το 38% των ιδιωτικών πληρωμών κατευθύνεται σε φάρμακα και ιατρικά είδη, το 17% σε υπηρεσίες εξωτερικών ασθενών – όπως διαγνωστικές εξετάσεις –, ενώ το 11% αφορά οδοντιατρική περίθαλψη, η οποία συχνά δεν καλύπτεται επαρκώς από το δημόσιο σύστημα.
Η υψηλή ιδιωτική δαπάνη συνδέεται άμεσα με τα επίσης υψηλά ποσοστά ανικανοποίητων υγειονομικών αναγκών. Το 12,1% των Ελλήνων δηλώνει ότι δεν υποβλήθηκε σε εξέταση ή ανέβαλε θεραπεία, όταν ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ φθάνει μόλις το 3,4%. Ως βασικός λόγος αναφέρεται το αυξημένο κόστος, ενώ ακολουθούν ο μεγάλος χρόνος αναμονής και η γεωγραφική δυσκολία πρόσβασης σε υπηρεσίες υγείας.
Μία από τις λίγες θετικές εξελίξεις που καταγράφονται αφορά την ενίσχυση της πρόληψης. Η Ελλάδα δαπανά πλέον το 3,1% των συνολικών δαπανών υγείας σε δράσεις πρόληψης – ποσοστό κοντά στον μέσο όρο του ΟΟΣΑ (3,4%) και αισθητά αυξημένο σε σχέση με τρία χρόνια πριν, όταν δεν υπερέβαινε το 2%. Ωστόσο, η συνολική εικόνα παραμένει αρνητική, καθώς η υποχρηματοδότηση προκαλεί ευρεία δυσαρέσκεια. Μόνο το 27% των πολιτών δηλώνει ικανοποιημένο από τη διαθεσιμότητα ποιοτικών υπηρεσιών υγείας, έναντι 64% κατά μέσο όρο στις χώρες του ΟΟΣΑ, επιβεβαιώνοντας πως η περιορισμένη κρατική δαπάνη υπονομεύει την εμπιστοσύνη των πολιτών στο σύστημα.
