Από τα τρόφιμα και όλα τα είδη πρώτης ανάγκης μέχρι τους λογαριασμούς ενέργειας και τηλεπικοινωνιών, από τις ιδιωτικές δαπάνες υγείας και παιδείας μέχρι τη στέγαση, το κόστος ζωής της ελληνικής κοινωνίας έχει εκτοξευθεί, εμβαθύνοντας τις ανισότητες ανάμεσα στους λίγους ισχυρούς που αισχροκερδούν στα έξι χρόνια γαλάζιας διακυβέρνησης και στη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας που εγκλωβίζεται σε διαρκή λιτότητα.
Αδιάψευστος μάρτυρας, η νωπή εμπειρία από το πανάκριβο Πάσχα, το 19,6% του ελληνικού λαού υπό τον κίνδυνο φτώχειας, αλλά και μια απλή σύγκριση με τα υπόλοιπα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως η προτελευταία θέση στο κατά κεφαλήν ΑΕΠ εκπεφρασμένο σε μονάδες αγοραστικής δύναμης, η δεύτερη θέση σε ιδιωτικές δαπάνες υγείας, η κορυφή της Ευρώπης για το κόστος στέγασης συγκρινόμενο με το πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα, κ.ο.κ. Ακόμα και στην πρόσφατη Έκθεση του ΔΝΤ αποτυπώνεται ο υψηλότερος ρυθμός πληθωρισμού για τη Χώρα μας, σε σχέση με το μ.ο. της ευρωζώνης, με την εμμονή ανατιμήσεων στις υπηρεσίες και τον υψηλότερο δομικό πληθωρισμό.
Την ίδια στιγμή, τα δυσθεώρητα ύψη του κόστους ζωής συνδυάζονται με την σκοπίμως άδικη φορολογική πολιτική της Νέας Δημοκρατίας, που εδράζεται στους οριζόντιους έμμεσους φόρους και τη μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας, ενώ αρέσκεται στις προκλητικές φοροαπαλλαγές για τους πλούσιους. Αυτός ο εκρηκτικός συνδυασμός αδικίας αφενός μεν γεννά το μεγαλύτερο μέρος του πολυσυζητημένου υπερπλεονάσματος, αφετέρου εξαϋλώνει τη μεσομακροπρόθεσμη αποτελεσματικότητα κάθε αποσπασματικού μέτρου με επιδοματικό χαρακτήρα, όπως αυτών που ανακοίνωσε ο Πρωθυπουργός.
Τα δομικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, με πρώτιστο το επίμονο έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, και οι εντεινόμενες κοινωνικές και περιφερειακές ανισότητες αναζητούν διαρθρωτικές λύσεις ριζικής αλλαγής προτεραιοτήτων υπέρ των πολλών, όπως με σαφήνεια προτείνουμε. Λύσεις που αδυνατεί να δώσει μια Κυβέρνηση με “υπερπλεόνασμα” πολιτικής ανασφάλειας, η οποία συνεχίζει να εργαλειοποιεί τα δημοσιονομικά περιθώρια σε μια απόπειρα αντιστροφής της δημοσκοπικής καθίζησής της.
Υπάρχει άλλος δρόμος, οι ολοκληρωμένες προτάσεις που συγκροτούν το εναλλακτικό προοδευτικό πρόγραμμα διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής. Η σταδιακή διασφάλιση ενός καλύτερου μισθολογικού επιπέδου στο δημόσιο τομέα, με αφετηρία τον 13ο μισθό, το νέο ΕΚΑΣ για 380.000 χαμηλοσυνταξιούχους, η κατάργηση της προσωπικής διαφοράς στους συνταξιούχους, οι αναγκαίες βελτιώσεις στις συντάξεις χηρείας, οι στοχευμένες αλλαγές φορολογικής δικαιοσύνης, τα μέτρα πάταξης της αισχροκέρδειας των ολιγοπωλίων, καθώς και οι ρεαλιστικές παρεμβάσεις με ελκυστικά κίνητρα απέναντι στη στεγαστική κρίση, ζήτημα που πρώτος ανέδειξε πριν χρόνια ο Πρόεδρός μας Νίκος Ανδρουλάκης.
Ο συλλογικός αγώνας όλοι μαζί να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη των προοδευτικών πολιτών στην αξιοπιστία των θέσεών μας για μια δίκαιη και ανθεκτική αναπτυξιακή πολιτική, με έμφαση στην ύπαιθρο και με επίκεντρο τις ανάγκες των μικρομεσαίων και μη προνομιούχων, δεν είναι αγώνας εύκολος, αλλά θα είναι νικηφόρος.
