Πολλά και ωραία είναι τα τελετουργικά του Μεγαλοβδόμαδου και του Πάσχα που συμπίπτουν με τον ερχομό της άνοιξης και την αναγέννηση της φύσης. Διαφοροποιούνται από περιοχή σε περιοχή της Ελλάδας όμως κάποια από αυτά παραμένουν σταθερά, όπως τα κόκκινα αυγά που συμβολίζουν το αίμα και την θυσία του Χριστού.
Παραδοσιακά, τα αυγά πάντοτε τα βάφουμε την Μεγάλη Πέμπτη, για να τιμήσουμε τη σταύρωση του Ιησού που λαμβάνει χώρα την Παρασκευή. Σημειώνουμε ότι το απόγευμα της Μεγάλης Πέμπτης τελείται ο εσπερινός της Μεγάλης Παρασκευής, η Ακολουθία των Παθών.
Παλιά, μάλιστα, στα σπιτικά έβαφαν τα αυγά αργά τη νύχτα και ήταν πάντα κόκκινα, εξ’ ου και η ονομασία της μέρας ήταν και Κοκκινοπέφτη. Μόνο εάν μια οικογένεια είχε πένθος δεν έβαφε αυγά. Σε αυτή την περίπτωση, καλούνταν να τους προσφέρουν μερικά αυγά οι γείτονες ή οι συγγενείς τους, τα οποία στη συνέχεια οι πεθούντες τοποθετούσαν στο μνήμα του νεκρού, μαζί με λουλούδια.
Μια ακόμα σχετική παράδοση, που λάμβανε χώρα παλαιότερα σε ορισμένες περιοχές της Βόρειας Ελλάδας ήταν το κρέμασμα των κόκκινων πανιών, που οι άνθρωποι κρεμούσαν από τα παράθυρά τους μετά το βάψιμο των αυγών. Τα πανιά έμεναν εκεί για 40 μέρες, με σκοπό να προστατεύσουν το σπίτι και τους κατοίκους του από το κακό μάτι.
Μια ακόμα σχετική παράδοση, που λάμβανε χώρα παλαιότερα σε ορισμένες περιοχές της Βόρειας Ελλάδας ήταν το κρέμασμα των κόκκινων πανιών, που οι άνθρωποι κρεμούσαν από τα παράθυρά τους μετά το βάψιμο των αυγών. Τα πανιά έμεναν εκεί για 40 μέρες, με σκοπό να προστατεύσουν το σπίτι και τους κατοίκους του από το κακό μάτι.
