Ποιότητα ζωής και όχι σταθερή επαγγελματική πορεία αναζητούν οι εργαζόμενοι
Η νέα έρευνα Workmonitor της Randstad για το 2025 φέρνει στο προσκήνιο μια σημαντική μεταβολή στις προσδοκίες των εργαζομένων, οι οποίοι πλέον δεν αναζητούν απλώς μια σταθερή επαγγελματική πορεία, αλλά εργασία που συνδέεται άμεσα με την ποιότητα ζωής.
Η ισορροπία μεταξύ επαγγελματικών και προσωπικών υποχρεώσεων, η αίσθηση ένταξης και ψυχολογικής ασφάλειας, καθώς και οι ευκαιρίες μάθησης και εξέλιξης, βρίσκονται πλέον στο επίκεντρο των επιλογών τους.
Η έρευνα, που διεξήχθη σε 26.000 εργαζόμενους από 35 αγορές, συμπεριλαμβανομένων 750 ερωτηθέντων από την Ελλάδα, αναδεικνύει τρεις θεμελιώδεις τάσεις: την εξατομίκευση, την κοινότητα και τις δεξιότητες του μέλλοντος. Οι εργαζόμενοι επιζητούν ρόλους που ευθυγραμμίζονται με τις αξίες τους, ένα εργασιακό περιβάλλον που καλλιεργεί το αίσθημα του «ανήκειν» και επενδύει στις γνώσεις τους για το μέλλον.
Για τις επιχειρήσεις, η νέα αυτή πραγματικότητα αποτελεί τόσο πρόκληση όσο και ευκαιρία. Οι οργανισμοί που θα ξεχωρίσουν είναι εκείνοι που δημιουργούν υποστηρικτικά και δυναμικά περιβάλλοντα, όπου οι εργαζόμενοι αισθάνονται εκτιμημένοι και ενδυναμωμένοι. Είναι ενδεικτικό ότι το 52% των εργαζομένων έχει αποχωρήσει από μια εργασία λόγω τοξικού περιβάλλοντος, γεγονός που καθιστά την εταιρική κουλτούρα καθοριστικό παράγοντα για τη διατήρηση ταλέντων.
Η εξατομίκευση αναδεικνύεται ως βασική προτεραιότητα, καθώς η έρευνα δείχνει ότι το 70% των εργαζομένων έχει ζητήσει καλύτερες συνθήκες εργασίας ή υψηλότερη αμοιβή, έναντι 62% το προηγούμενο έτος. Το 57% δηλώνει ότι θα εμπιστευόταν περισσότερο τους εργοδότες που παρέχουν εξατομικευμένα οφέλη, ενώ το 53% δεν διστάζει να αποχωρήσει εάν οι ανάγκες του δεν ληφθούν υπόψη.
Η ευελιξία αποκτά επίσης αυξανόμενη σημασία, με το 54% να έχει μεγαλύτερη ελευθερία στο ωράριό του και το 51% να μπορεί να επιλέγει την τοποθεσία εργασίας του. Ωστόσο, παρά τη σαφή προτίμηση των εργαζομένων για υβριδικά μοντέλα, οι επιχειρήσεις φαίνεται να τάσσονται υπέρ της επιστροφής στο γραφείο, δημιουργώντας μια διαφορά μεταξύ των προσδοκιών των εργαζομένων και των εργοδοτών.
Το αίσθημα της κοινότητας παίζει καθοριστικό ρόλο στην επαγγελματική ικανοποίηση, με το 80% των ερωτηθέντων να δηλώνει ότι θέλει να αισθάνεται ότι ανήκει στον χώρο εργασίας. Παράλληλα, το 88% δηλώνει ότι αποδίδει καλύτερα όταν υπάρχει έντονο το αίσθημα της κοινότητας, ενώ το 27% θα δεχόταν μικρότερη αμοιβή αν εργαζόταν με καλούς φίλους.
Η εργασιακή κουλτούρα και η ισότητα παραμένουν κρίσιμοι παράγοντες, με το 52% να έχει αποχωρήσει από εργασία λόγω τοξικού περιβάλλοντος και το 56% να δηλώνει ότι θα άλλαζε εργοδότη εάν δεν ένιωθε μέλος μιας ομάδας. Παρά την πρόοδο στις πολιτικές ισότητας, το 69% θεωρεί ότι οι εργοδότες μπορούν να κάνουν περισσότερα για τη βελτίωση των συνθηκών, ενώ μόλις το 35% εμπιστεύεται ότι θα διαμορφώσουν ένα δίκαιο εργασιακό περιβάλλον.
Η εκπαίδευση και η αναβάθμιση δεξιοτήτων αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο της επαγγελματικής ανάπτυξης, με το 73% των εργαζομένων να θεωρεί ότι είναι απαραίτητες είτε για την τρέχουσα είτε για μια μελλοντική εργασία. Παρ’ όλα αυτά, μόνο το 35% των ερωτηθέντων εμπιστεύεται ότι οι εργοδότες τους θα επενδύσουν ενεργά στην επαγγελματική τους εκπαίδευση.
